25 augustus 2022

Vandaag is het 25 augustus 2022. Alleen vandaag ben ik nog 62 jaar. Gek, leuk en fijn dat ik morgen 63 mag worden. Vanaf mijn tuintafel, zit ik wat te lezen, te werken, drink ik mijn glas water en kijk ik naar alle 'hondenspullen' die ondertussen net zo bij ons huis horen, als Teun hier hoort. Deze beer ligt nu op tafel, daar kwam hij vanmorgen mee aan. Hij heeft een mandje met allerlei beren, knuffels, balletjes, botten en af en toe dan haalt hij er iets anders uit. Hij heeft favorieten en die maakt hij af en toe nog stuk, deze worden dan gerepareerd door Annemarie en dan komt er een tijdelijke vervanger. En vandaag is dat deze beer. 

Terwijl ik zie hoe vlinders, vogels, bijen genieten van alles hier in de tuin, voel ik de stilte, de intense stilte die hier soms is. Verwonder ik me over de bezoekers die je zo af en toe ziet, die grote door de zon gebruinde dame op een herenfiets. Die parkeert ze altijd bij het muurtje van de kerk en dan bezoekt ze meneer pastoor. Die dame die scharrelt af en toe wat bij het veldje hier achter, en staat soms zomaar op een afstandje naar onze tuin te kijken. In stilte en het hoort zo bij deze plek. Vorig jaar twee vogelaars die heel blij op het geluid van de specht afkwamen en zo de tuin in kwamen, en soms een oude meneer, die naar de begraafplaats wandelt. Buurman Jan die bij het hekje staat, en dan weer die intense stilte. De scholen zijn weer begonnen, maar sowieso wonen hier niet veel jonge mensen of jonge gezinnen en als ze er al wonen, dan hoor ik ze niet.  Ik kijk naar mijn gras, dat zich heel langzaam weer iets lijkt te gaan herstellen. Nog niet optimaal, maar toch. Mijn gras dat gemaaid moet worden (vanavond, nu is het veel te warm) en daarna krijgt de tuin weer water. Om de dag doe ik het nu, omdat ik me realiseer dat er een watertekort is, en een ieder hier zijn bijdrage aan moet leveren. Ik moet even denken aan dat Franse dorp, waar geen water meer uit de kraan komt. Heftig lijkt me dat zeg...

Morgen een dagje werken, lekker hapje eten met Annemarie samen voor mijn verjaardag. En zaterdag met mijn schoonouders en de meisjes, dan vieren we heel klein de verjaardag van Roos en de mijne met een lunch. De Haringvlietbrug is dicht, dus hier komen, is dan leuk en uitdagend. Via Brielle en Hellevoetsluis, is dan mijn favoriete rit. Of via Dordrecht, en geloof me, maar die route vind ik minder. Ik glimlach terwijl ik dit schrijf. En voel het nog echt ook. En dan ben ik 63 jaar. Afgelopen dinsdag had ik een borrel met vrijwilligers en personeel voor mijn verjaardag op de Bosdrift. Lekker, gezellig en leuk. En ongelooflijk verwend, met een prachtige kaart van de begraafplaats Bosdrift, met prachtige wijnen, boeken en witte chocolade. Wat kennen mensen me toch. en bloemen, hele mooie bloemen. Geweldig. 

Op deze foto zie je hoe ik hier op donderdag zit te werken, te zijn. Met mijn laptop voor me, het huis met de dichte luiken achter me en uitzicht op allerlei tinten groen. Prachtig en zo fijn. En hier zo zijn, zo zitten, zo genieten van deze intensiteit, is zo ongekend fijn. Een boekje, de krant, de geluiden van de vogels, wat een rijkdom steeds maar weer. 

Al een tijdje denk ik na over oud zijn of ouder worden. Vroeger vond je iemand van 63 ongekend oud. En zag iemand er ook uit als 'oud'. Nu zie ik mensen, soms nog veel ouder dan ik ben, en die zien er super leuk uit. Vrolijk, sportief, met goede lichamen en koppen. Aantrekkelijk en charmant. En wat is dan nu 'oud' of 'ouder'. Hoe ouder je mag worden, hoe betrekkelijker dit wordt toch. Hoe voel je je. Wat kun je nog allemaal, afgelopen week zat ik samen met een mevrouw uit het dorp, op het grasveld bij de brandweer, omdat onze hondjes aan het spelen waren. En ik ging er een beetje bij liggen, en alleen toen ik opstond voelde ik me 'wat ouder' maar leeftijd voelen is iets geks. Ook lastig om te beschrijven. Voor mijzelf is oud zijn, als ik niks meer wil, of niks meer onderneem. Als ik stop met coachen, trainen of werken. Als ik op de bank ga zitten en er niet meer af wil komen. Als ik geen contacten meer leg, niet meer mensen wil verbinden, als ik gewoon ga zitten en dat dat het dan is. Wel merk ik dat ik bepaalde werkzaamheden, steeds minder doe, en een daarvan is trainen, trainingen of workshops verzorgen. Ik merk dat ik mezelf altijd 'op pomp' hiervoor en dan een dag topsport lever. En of ik dit soort 'kortstondige' dingen nog wil....ik geloof van niet. Dus dit soort keuzes maak ik nog wel. Trainde ik vroeger, tot voor een paar jaar, nog drie avonden per week soms, naast mijn werk, dat doe ik nu niet meer. Mooie gesprekken voeren met mensen, in contact zijn met mensen en coachen, dat blijf ik doen tot mijn dood geloof ik. En grasmaaien ook, dat vind ik leuk. Inspannend en fysiek stevig, maar zo goed voor me. En schrijven, dat zal altijd blijven. Het genieten van woorden en mooie zinnen, zoals 'ik ben even in het ondertussen'. Ongekend wat een mooie zin.....

Nog even terug naar het afgelopen jaar. Een lekker jaar, het begon met mijn verjaardag zomaar weer in de tuin vorig jaar. Rommelig, druk en gezellig. Lekkere wijntjes en muziek. Dansende mensen op het terras. Mijn werk, een mooi jaar bij de Uitvaartstichting in Hilversum, de opening van de Bosdrift, het zoeken naar kansen en mogelijkheden. Mooie coachtrajecten, verbindingen, ontmoetingen, een geweldige gezondheid, logees op zolder, vakantie naar Duitsland en later Santorini, kortom 62 zijn was fijn. En 63 worden lijkt me gewoon ook weer fijn. En terwijl ik dit schrijf kwam mijn oude buurman, meneer pastoor even de tuin ingewandeld. In een dik pak gekleed, hij komt dan eventjes de bloemetjes bekijken. Zo groeten we elkaar, houden we elkaar in de gaten hier in dit lieve dorp. Aandacht, rust en tijd voor elkaar. En zo voelt het hier, en zo voelt het ook op de Bosdrift in Hilversum. Die eenvoud en verbinding past zo bij mij. En ongeacht waar ik wonen mag, zal dit er altijd zijn. Inmiddels is de temperatuur al ruim 30 graden en voel je dat als je in de zon staat. Dus geniet ik nog even van dit schaduwmoment. Van het moment, voorafgaand aan dat nieuwe levensjaar. Een jaar waar ik weer van alles van plan ben. Hier en daar. In mijn persoonlijke leven en in mijn werkzame leven. Ik hoop op weer een jaar vol gezondheid, liefde en geluk. En ik zal mijn best doen, dit te geven, aan de mensen om me heen. Genieten van de stilte, van de tuin, van Teun, van mijn leven hier met Annemarie, van mijn vriendschappen en al die mensen die ik in mijn hart meedraag. Ook in mijn nieuwe levensjaar, koester ik iedereen die in mijn hart zit, die hier op aarde niet meer bij me is, maar ook zij zullen altijd onderdeel zijn van mijn bestaan. Ik zal blijven mijmeren, lachen, dansen, drinken, zingen, liefhebben en alles wat ik nu even niet bedenken kan. Ik hou van het leven, en ik wens mezelf een mooi nieuw levensjaar, ik ga niks veranderen, misschien proberen we nog wat meer te verwonderen, oordeel niet verwonder je slechts...ik wens je een mooie 25e augustus 2022!