Tja .....vanmorgen ging het helemaal mis. Ik had net alle medicijnen binnen, met een beetje kwark, wat fruit en toen kreeg ik het klamme zweet, het brak eruit, ik werd koud en warm en helemaal akelig. Ik stond op van de tafel liep naar het toilet en alles kwam gelijk weer terug...ik zat voor de toiletpot en heb nog doorgespoeld...een paar seconden later lag ik met mijn hoofd op de tegelvloer (gelukkig hadden Jannie en Annemarie gisteren lekker gesopt en was alles kraakhelder) in het hoekje naast het toilet. Eventjes helemaal weggevallen, overeinde gekrabbeld en op het bed boven een emmertje nog een keer overgegeven, tot ik helemaal leeg was. Oh wat voel je je dan ellendig. De hele dag heb ik niks kunnen eten, een beetje drinken, kleine slokjes water met wat siroop erin. Annemarie heeft net knappertjes, hele droge biscuitjes gehaald en daar heb ik er een paar van gegeten. Veel gelegen en geslapen. Vanmorgen waren Lineke, Pa en Els er eventjes. Heel verterend, mijn pa en Els hier op het bed zittend, en Pa en ik samen praten. Over hoe gek wij het vinden dat ik nu kanker heb...dat ik moet zeggen tegen Arinso 'ik kan het eventjes niet' onvoorstelbaar. Hij is zo lief, hij zit naast me op bed, aait over mijn benen en heeft tranen in zijn ogen. Wat kun je een mooie band hebben met je vader he...ik wist wel dat ik die had/heb en ben er zo ongelooflijk blij mee nu.
Ook Els met haar emmer fruitsalade is een schat...de kinderen eten er fijn van mee...want met mijn tempo wordt het niets...
He...wat hoor ik daar, de schildersezel komt tevoorschijn. Fijn als Annemarie de rust krijgt om wat te gaan schilderen...om even voor en met zichzelf bezig te zijn. Ze is zo lief, ze zorgt zo voor me...ja haar opdracht wacht...en dat is misschien wel fijn. Dan kan ze even in haar eigen wereldje stappen...
Vandaag weer een enorme stapel met lieve hartverwarmende kaartjes. Dank jullie wel...en het is niet dat ik jullie niet wil zien, ik moet eerst de energie hebben. Morgen wil Jannie uit Zwolle even komen, je moet voor jezelf bepalen of het de moeite waard is, soms ben je hier voor een paar minuten, omdat ik slaap of te ziek ben...je mag het ook uitstellen, kijk maar...
Het is zo moeilijk...ik lig maar te liggen, ben te moe om veel te praten en als je dan zoveel km moet rijden, moet je je afvragen of je dit niet op een later tijdstip wilt doen.
Genoeg voor nu, ik ga weer even rusten. Duim maar dat die misselijkheid verdwijnt. Dat ik weer een beetje op kracht kan komen.
Fijne avond allemaal.
Anita
7 opmerkingen:
Lieve Anita, Fijn dat het je de deuren open kan zetten en van de tuin kan genieten. Overal doet men dingen verschillend: hier als je overgeeft en de mmaag van streek is adviseert de arts om geen water te drinken doch met een beetje ginger ale of coca cola (geen diet cola) te beginnen. Er zit een stof in dat de maag kalmeert. Onze kinderarts raadde dat altijd aan als de kinderen overgegeven hadden en niets binnen konden houden.
De vader van mijn kinderen gaat ook door een chemo kuur en moet elke 3 weken voor een chemo behandeling. Ook krijgt hij nog injekties ernaast om de aanmaak van extra witte bloedcellen te stimuleren.
Heel veel sterkte toegewenst met de reaktie op je chemo kuur, klinkt erg vermoeiend. Hou je taai, Nicolien uit de US.
Aniet,
ik heb al eerder gehoord dat deze symptomen er bij horen...Het is echt ellende!
Rust lekker uit, probeer te slapen en zo veel mogelijk te genieten van hetgeen je hebt. Ik denk elke dag aan je!
Liefs & sterkte voor jou, annemarie en de kids.
Michel & Jacqueline.
lieve Anita en Annemarie
wat vervelend toch zo ziek en zo misselijk, wij kunnen er niet in komen hoe dat voelt maar moet je moet je wel erg ellendig voelen zulke dagen, maar hou de moed er in. neem de rust die je nodig hebt.ja fijn he om zo je vader even aan het bed te hebben, voor beiden waardevol, en mee verder te gaan. lieve Anita en Annemarie heel veel sterkte en liefs van ons
Jan en Jantje
lieve Anita Annemarie en de meiden,
Aniet wat erg dat de bijwerkingen zo erg zijn, voor al dat overgeven, verschrikkelijk,
konden we het allemaal maar 1 dag van je overnemen!
meis heel veel sterkte rust zo goed mogelijk uit, geniet lekker van je pa, de band die jullie hebben is sterk en is er ook al heel lang (volgens mij)
hier gaan de duimen omhoog, en hoop ik dat het overgeven heel snel over is.
(dat van de coca cola heb ik ook gehoord, dat ze die ook in het ziekenhuis gebruiken bij mensen met kanker of die veel overgeven)
dikke knuffel van ons allemaal
Erik Leonie en Jordy kreeft
Goedemorgen Aniet en Annemarie,
Was toch weer even van slag na mijn telefoongesprek van gisteren met Annemarie. Ik hoop altijd maar weer dat ik een opgewekt verhaal hoor al is dat tegen beter weten in. Ja inderdaad zoals al aangegeven zijn dit symptomen die mij bekend voorkomen vanuit mijn naaste omgeving. Cola is daarin voor sommige mensen een wondermiddel probeer het gewoon. Zoals je gisteren al aangaf op je log proberen Kirsten en Chea zoveel mogelijk de boel draaiende te houden al valt dat niet mee ze missen je zo erg. Waar mogelijk en kan probeert de rest van het managementteam bij te springen en ons best met z'n allen te doen.
Ik hoop dat vandaag een betere dag voor jullie wordt zodat je je weer wat beter voelt. Bel je vanmiddag weer ff op om te kijken hoe de dag van vandaag is verlopen.
Dikke knuffel dames komt allemaal goed!
hee sterke vrouw,
Ik moest nog denken aan jou woorden, ach Wil ik heb alleen een renovatie nodig en ben zo weer terug pffffffffff hier is meer voor nodig Aniet. Maar het komt goed. Heel veel liefde, heel veel vriendschap en een kusje voor de pijn, is voor alle zieke mensen nog steeds het beste medicijn.
Heel veel sterkte nog en een dikke knuffel van Hans en mij.
Wilma
Hai Anita,
Wat moet ik nog schrijven? Alles is al een keer gezegd. Ik kan alleen zeer cliché oneliners bedenken als "na regen komt zonneschijn". Maar ja, soms moet dat nou eenmaal. Ik ben blij dat je zoveel mensen om je heen hebt die je verzorgen en verwennen.
Liefs
Judith
Een reactie posten