Na een intensieve week, met een afsluiting die klonk als een klok, de dames van Authentiek Vrouwelijk Leiderschap hebben Yarden Kennemerland bezocht vrijdagmiddag. En na een prachtige uitleg door onze benjamin, Florian, en aansluitend door Erika...werd het een geweldige ervaring. Indrukwekkend om te zien, met welk een bezieling de mensen van Yarden vertellen over hun werk. Eindigend bij Sanz in Heemstede, absoluut de moeite waard, voor een lekker 'snoeperij diner' met daarbij natuurlijk een glas Sauvignon Blanc uit Nieuw Zeeland...en op weg terug naar huis, nog heerlijk nagenieten en napraten met mijn vriendinnetje en dorspgenoot Carine...zomaar een feestje, een feestje wat we over twee maanden weer gaan herhalen...
En zaterdagochtend bleven Annemarie en ik wat langer in bed, heerlijk...en na wat boodschapjes, vertrok ik naar mijn papa...en Annemarie bleef hier, voor Rosanne, omdat het soms zomaar belangrijk is dat een moeder in de buurt is...en wij ontmoeten elkaar gisterenavond in Amsterdam, waar wij met onze vrienden Arie en Fransje lekker gingen eten. Heerlijk gewoon, deze mensen ken ik al zo lang...en wij hebben al zoveel met elkaar gedeeld, en nog steeds is het heerlijk samenzijn. Wandelend door de stad Rotterdam, waar zij werkelijk in het hartje wonen, en genieten van elkaar en alle geneugten die daarbij horen. Vanmorgen gewoon in bed gebleven, want als je je voet buiten het dekbed steekt, voel je dat het buiten vriest...dat het koud is, dat de winter is begonnen. De maand december staat voor de deur...een maand die bol staat van de feesten en het samenzijn.
Gisterenmiddag was ik weer bij mijn vader...en ons samenzijn, is altijd weer bijzonder. Het heeft een intensiteit, die prachtig is...laatst zei hij'er zijn niet veel vaders die zo met hun dochter omgaan' vaak zitten we hand in hand. Of legt hij zijn hoofd tegen mijn schouder...want dat voelt hij zich veilig, zo geeft hij aan...ach, wat voor woorden wil ik hier nog aan toevoegen...het beeld zegt genoeg toch?
En nu tijd voor de surprise...brrrr...ik ben daar niet zo van. Het gedicht gaat meestal wel beter en weet je wat zo frustrerend is, in mijn hoofd wordt mijn surprise altijd prachtig en in de werkelijkheid is het vaak een slap aftreksel van mijn idee...knippen, plakken, frutselen...het is geloof ik niet zo mijn ding...maar wie weet...
En terwijl ik dit alles schrijf, luister ik naar de cd Hold on tight van Solomon Burke en de Dijk..prachtig...My Rose saved from te street....heerlijk, beetje jazzy, beetje swingen...een fijne zondag!
Liefs, Anita
