Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




vrijdag 29 mei 2009

En soms dan lijkt het alsof je getest wordt....

De afgelopen week is een soort testweek, op stressbestendig zijn, op uithoudingsvermogen en deze dag, voegt daar nog iets aan toe...we hadden iets prachtigs laten maken voor mijn papa en zojuist belt de drukker, dat een en ander achterstevoren is ingebonden, in spiegelbeeld ofzo...met duizend excuses...de man had heel veel moeite gedaan, om een en ander te realiseren voor ons, zelfs een extra exemplaar voor An en mij laten maken en nu is het verkeerd. Het ziet er prachtig uit...maar moet opnieuw gebeuren. Waardoor ik zondag een 'foute versie' kan overhandigen...en volgende week de goede pas komt....
En nu zit ik stil hier op kantoor, want dit was het sluitstuk van die 80e verjaardag geworden...het zou zo mooi zijn geweest....en dit is niet gelukt...een beetje verdrietig ben ik wel. Maar dat deert niet...dat doet er ook niet toe..het is een feit. En het wordt uiteindelijk wel weer goed gemaakt....
Vanmiddag was ik in Huize Clingendael in Den Haag, bij het Instituut Clingendael, prachtig. Ik heb mogen genieten van een rondleiding aldaar. Van het prachtig park wat erom heen ligt en ik waande mij in een prachtige vakantie, internationale mensen, mooie oude bomen, bloemen en waterpartijen...hoe bijzonder kan een afspraak zijn!
Oh ja en net krijg ik bericht donderdag 11 juni a.s. om 14.30 uur een MRI in het LUMC. Wordt vervolgd.
Fijn weekend, Mark de drukker komt zo...
Anita

Loslaten, afscheid nemen....

Ja en soms is het er opeens, ingegeven door de economie, of ingegeven omdat je anders kijkt naar het woord verbinding. En zo zal er een einde komen nu, aan mijn samenwerking in deze intensieve vorm, met John. Een moment, waarbij er enerzijds een traantje rolt...want het was goed en anderzijds een moment voor nieuw perspectief. Passend bij het ondernemerschap. We ronden na augustus (waarbij we de zomermaanden al wat minder intensief met elkaar op zullen trekken) dit alles af. En op zo'n moment, na het traantje maar dat hoort bij mij, kijk ik naar de hemel, zie ik de zon en ga ik weer door. Met nieuwe contacten, met meer Servant Leadership, een samenwerking met Daan en Tjeb, een samenwerking met anderen...en ik moest even denken aan de woorden van Tjeb : Stop niks, start niks, ga gewoon door met leven. En daar ligt dan ook mijn prioriteit, doorgaan met leven. Doorgaan met die dingen doen, die er werkelijk toe doen....heerlijk. Meer tijd en prioriteit voor Annemarie en het leven hier thuis...het is goed! Loslaten, dat hoort er bij, dat is essentieel in dit leven. Soms kom je iemand tegen, met wie je een tijdje optrekt, met wie je een deel van je reis maakt. En soms kom je mensen steeds weer tegen, steeds weer opnieuw...leuk is dat.
Nu deze vrijdag, nog een gesprek bij Defensie, leuk...in Den Haag. Dan wat mails, wat linkedin-acties, wat netwerkmomenten en dan de voorbereiding voor het feestelijk weekend. Morgen wordt Els 70 jaar en worden wij verwacht voor een lunch in Dirksland! Zondag is het zover....mijn vader, hij wordt 80 jaar. Geweldig. Hij gaat veel verrassingen zien, het wordt echt heel leuk. Bijna dagelijks bel ik even met mijn broer. Wijn staat overal, het weer doet zijn best, de zon schijnt en de vooruitzichten zijn goed. Catering is geregeld....verrassingen moeten nog binnenkomen....fotografie is geregeld, bloemen worden gehaald....en ik heb er zoveel zin in!
Lieve mensen....geniet ervan, van de zon, van alles wat er in je leven mag zijn. Het is zoveel. En daarnaast denk ik aan al die mensen, voor wie het leven er nu zo anders uitziet. Toen ik afgelopen week in het ziekenhuis was, werd ik verdrietig...het is iedere keer weer zo'n flashback en ondertussen realiseerde ik me, dat ik in de gelegenheid ben om terug te denken aan die periode.....want er zijn zoveel mensen, die overvallen worden door die rotziekte. En voor wie zomaar het doek valt, voordat men er erg in had. Afgelopen week sprak ik een meneer en zijn vrouw was in januari overleden aan kanker. Binnen een paar weken was het gebeurd...dus wat zit ik nou te zeuren. Ik ga door met leven! Kennen jullie dat liedje...daar word je vrolijk van!
Liefs, Anita

dinsdag 26 mei 2009

Servant Leadership....

Vandaag was mijn voorlaatste dag Servant Leadership. Een mooie dag, waarbij wij stil hebben gestaan bij de instrumenten om resultaten te borgen. En zo kwam Margreet met haar Worklife-Balance, zo heb ik verteld over de P-factor en waren er twee dames die het instrument E-Progress lieten zien. Allemaal instrumenten om resultaten te kunnen borgen. Mooi en bijzonder...en dit alles na mijn bezoek aan het LUMC. Bloedonderzoek en binnen nu en drie weken een MRI. Ter controle. Vandaag tijdens de leergang kreeg ik nog een behandeling van Madjori, zomaar tijdens de maaltijd behandelde zij mijn rug...lekker hoor. Goed gevoel. En 3 september, jawel op Rosanne's verjaardag, is mijn afsluiting Servant Leadership. Een presentatie, waarbij een commissie zal bepalen of ik mijn certificering krijg. Geweldig...in Opijnen, achter de dijk bij de Waal, in het huis van Daan...met mooi diner, en afsluitend de certificering...geweldig toch?
In mijn intervisie-groep was het goed vertoeven. Ik kreeg van Rinus een mooie spreuk toebedeeld : 'Voor de blijmoedige is het altijd feest!' en 'Een vrolijk hart bevordert de genezing'. Mooi he...Rinus is de man uit Ermelo, die voor zijn Zorggroep Servant Leadership op een geweldige manier heeft doorgevoerd. Een man met visie en inzichten, waar menigeen nog veel van kan leren.
En ik...ik leer in stilte mee...en ik, ik ga 80 worden en wat heb ik hiervoor nodig...balans in mijn agenda. Rust, ontspanning, tijd voor Annemarie, de kinderen, mijn vrienden en in de allereerste plaats voor mijzelf. Een vorm van rentmeesterschap...en oh ja, Daan gaf nog aan : 'wat je denkt wordt waarheid, wat je geeft krijg je terug en wat je aandacht geeft groeit!'van Seneca.
Dag, een mooie dag voor morgen. Duim voor zon en lekker weer dit weekend, want Els wordt 70 a.s. zaterdag...en Pa van Loon wordt a.s. zondag 80 jaar. En dat...dat gaan we vieren!
Liefs, Anita oh ja en weet je wat Toine nog zei vanavond 'ik val op mensen die iets duwen...'. Leuk he..mensen die de dingen niet uit de weg gaan! En daar...daar hou ik van! Net als Stegeman. Aniet

zaterdag 23 mei 2009

Een zonnig zaterdag....



Onze woonkamer, vanuit de tuin gezien...

Mooi he...vanmorgen is de tweede open gegaan

Als je goed kijkt zie je Annemarie in de tuin....

Zomaar een zonnige zaterdag. Terwijl de kussens buiten liggen, het terras vol mooie bloemen staat, nog even tijd voor mijn weblog. De dag is begonnen met een gezellig ontbijt met zijn viertjes....lekker buiten aan tafel. Heerlijk dit weer...zomaar simpelweg genieten van ons huis en het leven erom heen. De schilder is gisteren bezig geweest met de buitenkant. Ik ben klaar met alle businesscases...165 ofzo...een ongekend aantal. Gisteren een leuke ontmoeting gehad bij het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis in Amsterdam. Niet met een patient...maar met een vriendin van me, die daar werkt. Zij wordt net als ik 50 dit jaar. Leuk is dat, zij wordt 50, ikzelf word 50, Eveline wordt 50...kortom leuk om met een aantal vriendinnen mijn 50e verjaardag te mogen vieren. Wat een getal he...vroeger vond ik iemand van 50 stokoud...en nu, nu ben ik het zelf.
En nu zomaar een vrij weekend...een weekend waar je soms zo maar verrast kunt worden, zo zag ik bij Gall en Gall een prachtig jonge sauvignon blanc uit Nieuw Zeeland....voor nog geen 6 euro per fles. Soms zit het voordeel in een klein hoekje toch...
Ik doe hier wat mooie foto's bij en wens jullie veel rust toe voor dit weekend. Geniet van dit schitterende weer, van elkaar. Liefs,
Anita

woensdag 20 mei 2009

Zorgen voor....

En zoals Andrea me gisterenavond laat liet weten, is zorgen voor heel belangrijk...maar en daar gaat het om, het moet beginnen bij jezelf. Dus zorg ik vandaag goed voor mezelf...sta ik langzaam op. Heb ik straks een mooi en goed gesprek met iemand in Breda, eet ik onderweg wat en heb ik een mooie avond voor de boeg in Amsterdam, met mijn dames daar...en morgen zomaar vrij. Uitslapen, stukje fietsen wellicht, kopje koffie in de tuin, rust vooral dat, rust...
Vanmorgen wilde ik mijn ex-collega een kaartje schrijven en ik vond het zo moeilijk de goede woorden te vinden...want wat schrijf je nu aan iemand die doodziek is. Iemand die zomaar overvallen is door kanker. En sluipmoordenaar, die je zomaar vanachteren aanvalt...een ziekte die je zomaar in een keer omver dondert. Zomaar...ik heb geschreven dat hij moet knokken, voor zichzelf en voor zijn gezin. Voor het leven. En dat ik ooit weer een glas wijn met hem zal drinken, op zijn leven, zijn gezondheid...potverdomme, ik ben soms zomaar een beetje bang....
Anita

dinsdag 19 mei 2009

Moment van bezinning....

Na een mooie dag op de Politie-Academie, een geweldige training, werd ik in de auto terug naar huis gebeld met weer zo'n shit-mededeling. Een oud-collega van me, van ADP, is heel ernstig ziek. Acute leukemie en direct opgenomen, in carantaine potverdomme....hoe shit is het toch die rot kanker! Hoeveel zomaar gezonde mensen worden ziek, zomaar opeens. En dan niet gewoon ziek, maar doodziek en wat betekent dit nu allemaal weer...
En op zo'n moment schrik ik me dood. Realiseer ik me weer hoe ik soms risico's neem met mijn gezondheid en ik doe het dus niet meer. Annemarie, Emmy, Reynaud, mijn vader iedereen maakt zich zorgen om mijn klachtjes. Morgen bel ik het ziekenhuis voor een afspraak. En ga ik eens even kijken hoe mijn bloedwaarden zijn. Geen gedonder meer. En rust nemen, oppassen. Want het leven is zo ongelooflijk de moeite waard. En ik mag zo ongelooflijk blij zijn dat ik dit leven mag leven. Met mijn Annemarie. Met al diegenen die me lief zijn....dus geloof me...de balans zal ik keihard terugpakken ok? Weet je lieve mensen, als ik denk aan Andrea en Ron. Aan Gerdi en Henk aan al die mensen die geconfronteerd zijn of worden met kanker, dan voel ik zo intens mee. Dan ben ik die ex-patient die weer die pijn voelt...die zich weer zomaar realiseert hoe ongekend belangrijk het is, om gewoon weer door te mogen gaan met leven.
Ik ben bezig met het interviewen van allerlei mensen werkzaam bij het Ministerie van Defensie. Geweldig is dat, zo was ik vorige week bij het Nederlands Instituut voor Militaire Historie. Ik had een gesprek met de directeur aldaar. Prachtig. Een kamer vol boeken, attributen, een omgeving waar zoveel geschiedenis ligt. Ik moest gelijk aan oom De denken. Aan zijn geschiedenis in Indie...ik heb een foldertje voor hem meegenomen. Maar u kunt ook kijken op de site www.nimh.nl En het mooie van dit soort meneren is dat zij zo enorm uitvoerig kunnen vertellen over hun loopbaan bij Defensie. Indrukwekkend en bijzonder. En zo is maar gewoon mijn leven. Dag na dag...morgenmiddag ga ik naar de Koninklijke Militaire Academie in Breda. Weer zo'n boeiend gesprek. Ik geniet...maar nu eerst lekker vroeg naar bed. En dan uitslapen.
Welterusten, fijne avond.
Anita

zaterdag 16 mei 2009

Een hele rustige zaterdagochtend....

De familie in Cochem, Pa, Els, Oom De, tante Anita, Arie, Noor, Annemarie, Floor, Roos en Aniet
Ons 'feestvarken' Pa van Loon in Beilstein aan de koele droge witte Moezelwijn in het zo typisch duitse glas met de groene voet!

'Food-sharing' Noor mijn nichtje van 14 en Annemarie delen samen het eten.

En na een ongelooflijk drukke week, waar ik zowel donderdag- als vrijdagavond heb doorgewerkt tot 24.00 uur, ben ik nu zomaar vrij...heb ik alles af, wat af moest zijn. Heb ik keihard gewerkt en mag ik nu even bijkomen. Met de Libelle, een kop koffie, een boterham en de krant. Zomaar...en nu zit ik even in alle rust mijn weblog bij te werken met op de achtergrond lekkere muzie.... Zo mooi vandaag kreeg ik een kaartje van Dicky, een lieve vrijwilligster van het Hospice/VTZ Alblasserwaard Vijfherenlanden. Zij gaan op zaterdag 6 juni a.s. weer sponsorzwemmen in het zwembad in Gorinchem. Dus lieve mensen ga er naar toe, zorg dat er weer voor een vermogen bij elkaar gezwommen gaat worden! Want een initiatief als dit is keihard nodig vandaag de dag! Nog steeds denk ik met warme gevoelens terug aan die tijd, aan dat mooie huis in de Haarstraat in Gorinchem. Een huis wat mij verbindt met het overlijden van mijn moeder. Want kort na haar dood, heb ik mij daar gemeld. Nu alweer ruim 6 jaar geleden. En alhoewel er een totaal ander bestuur zit, alhoewel er mensen weg zijn, die aan de basis stonden, nog steeds is dit een initiatief wat geweldig is. Mensen die terminaal ziek zijn, niet meer thuis kunnen sterven, een mooie laatste levensfase bieden. Of mensen die terminaal zijn, nog wel thuis kunnen sterven, een mooie begeleiding en zorg bieden. En allemaal met vrijwilligers! Dus wat rest je nog...
De zon schijnt, de blauwe regen op het terras zorgt voor confetti. De heg moet geknipt worden, toch onze vriend Arie eens lief vragen of hij nog ergens tijd heeft, het is zo'n helse klus. En daar heb ik nu net geen energie voor. Gek he...energie hebben. Mijn weerstand is wat laag, doordat ik te veel gedaan heb. Dus loop ik wat te snotteren, beetje hoesten, kou gevat denk ik. Beetje rugpijn. En bij mij op de Leergang Servant Leadership zit ik vaak naast Madjori Veldema. Een mooi mens met wie ik veel heb mogen delen, al in het begin van onze Leergang. Zo hebben wij elkaar mogen interviewen en heb ik een gedicht over haar geschreven. Een vrouw die het verschil maakt...bijzonder! En tijdens de Leergang zei ze 'mag ik even mijn hand op je rug leggen' en zij legde haar hand precies daar waar de tumor zat, daar waar ik altijd pijn in mijn rug heb. En mijn rug werd enorm warm, het voelde heerlijk. Madjori gaf later aan 'dat ik zoveel zorg voor anderen, en dat zij nu even voor mij wilde zorgen, zij wilde mij zorg geven'. Heerlijk was dat. Toen ik later thuis was, stuurde Madjori mij een mailtje, waarin zij mij een gratis behandeling aanbood. En a.s. vrijdag gaat het gebeuren. Dan ga ik naar haar toe. Voor een soort 'energie-behandeling' speciaal voor mijn rug. Heerlijk lijkt me dat, en afhankelijk van wat zij voelt, maak ik weer een vervolgafspraak. En weet je, voor een Anita van Loon is dit wel ingewikkeld. Want ik wil eigenlijk niet dat mensen aan mij zitten. Ja een zoen, als iemand met dierbaar is. Maar echt lijfelijk ben ik niet. Wel bij en naar Annemarie. Ik ben wel warm, maar al dat gedoe aan mijn lijf vind ik niks. Ook als iemand me te dicht naar zich toe trekt, dan vind ik dat een beetje eng. Mijn comfort-zone ofzo...en ik ben (ook al doet de buitenkant zo anders vermoeden) wel erg tuttig. Lekker tuttig! Vandaag ga ik wat boodschapjes halen, lekker op de fiets. Bloemetjes voor Emmy en Reynaud, die weer thuiskomen van vakantie. Nog wat dingetjes doen rondom de 80e verjaardag van Papa...en verder lezen, lezen, een zonnebankje...want god wat kan een mens er belabberd uitzien he...een broodje, een bakje fruit, een kop koffie. Oh ja, ik hoor jullie denken en Annemarie dan? En de meisjes? De meisjes zijn bij papa. Dus even is het drumstel stil, en de computers uit, maar ook wel weer ongezellig, want kinderen brengt een ander soort 'leven' in je leven. De gesprekken, het gedoe over eten, maar ook de lol. Een potje sjoelen ofzo. Heerlijk. En Annemarie, zij is naar Laren, samen met Ellen (die daar woont) een oude vriendin van haar uit Utrecht, naar een kunstroute. Camera mee, visitekaartjes mee en vooral genieten. Ik had even geen energie om weer weg te gaan. Dus ik loop nog rond in mijn nachtshirt (ik heb geen nachthemd of zoiets...)neem nog een kopje koffie en geef jullie nog een mooi citaat mee van Goethe : 'Ik ben te oude om alleen maar te spelen en te jong om zonder wensen te zijn'. En het gekke is, als ik nadenk over mijn wensen, dan zijn deze redelijk eenvoudig te realiseren volgens mij. Dat wij met elkaar gezond mogen zijn. En dat wij op een heerlijke manier bij mijn vader samenzijn op zijn 80e verjaardag. Dat dit onvergetelijk mag zijn voor hem. En dat ik vanuit mijn eigen ruimte, mijn dingen mag blijven doen. Dat ik mooie en bijzondere mensen mag blijven ontmoeten. Zomaar, het zijn van die kadootjes. Dat de zon schijnt. En nu ik dit schrijf moet ik even denken aan die brief van die mevrouw die in de Libelle stond 'Als je weer blij wordt van de eerste lentezon of een mooi veld met madeliefjes, ziet het leven er heel anders uit' en deze dan 'wat we nodig hebben is de vrijheid om te denken, te dromen, te fantaseren en om anders te zijn en te durven zijn dan alle anderen'.
Dag, een heerlijk weekend, met al diegenen die je lief zijn! Maar ook met jouw eigen ruimte...liefs, Anita.



dinsdag 12 mei 2009

drie foto's

Twee drummende meisjes, Rosanne en Milou
Mooie spreuk uit kasteel Kerckebosch

Kadootje voor de expositie van Annemarie, een kenner die weet dat wij van champagne houden...


Artikel in het AD.....en zomaar twee dagen...

Een weekend Cochem aan de Moezel, ter ere van allerlei hoogtepunten in mijn familie. Pa bijna 80, tante Anita 85, Els bijna 70....en met elkaar, Arie, Noor, Pa, Els, tante Anita, oom De, Annemarie, Florine, Rosanne en ik zijn wij in Haus Thul geweest. Gezellig, vooral dat. Varen over de Moezel naar Beilstein. Zon, een mooi glas duitse droge witte wijn...kortom goed en gezellig.
En na dit mooie weekend, stonden we zomaar in het AD. Een mooi stukje met mooie reacties, van vroeger, van nu, van veraf en dichtbij. Wie weet waar dat weer toe gaat leiden...ik ben benieuwd. En daarna werken, een dag Servant Leadership, een dag keihard werken, business cases en cultuursessies bij Magma...geweldig, wat kan een mens mooie dingen doen in dit leven. Vanavond kwam Wouter even langs, en dat was leuk met de meisjes hier aan tafel. Gezellig, ongedwongen en zomaar heel leuk. Ik kreeg van hem een prachtig boek 'de snelheid van vertrouwen' van Stephan Covey als dank voor mijn vertrouwen...en ja dat overkomt je zomaar....
Lieve allemaal...de dagen zijn lang en bijzonder. Dus we gaan weer op tijd naar bed!
Met een lieve groet...foto's komen later!
Anita

vrijdag 8 mei 2009

http://www.3igenzinnig.nl/

Ja en gisteren was het zover. Annemarie en ik staan in het blad 3igenzinnig. Een mooi beeld van wie we zijn en waar we voor staan in dit leven! En hoe boeiend kan het leven zijn, zo heb ik vanmorgen weer een nieuw contact met iemand gelegd, deze man woont in Leidschendam en wij gaan elkaar ontmoeten! Zo hebben we gisteren contact gelegd met weer nieuwe bijzondere mensen, die met elkaar bijzondere dingen doen! Hierboven de site van 3igenzinnig. Kijk er maar eens naar. Het blad waar wij in staan is zo vers, dat dit nog niet vermeld staat op de site.
Wil je een exemplaar ontvangen, mail dan even naar 3igenzinnig, dan komt het voor elkaar!
Voor nu..nog een gedicht wat ik vanmorgen heb gelezen, een gedicht wat mooi weergeeft hoe je naar werken kunt kijken. Het gedicht is van Peter Handke, een vrije bewerking ervan en dit gedicht sluit aan bij het gedachtengoed van Yolande Eigenstein, ook weer zo'n bijzonder mens (gelezen in 3igenzinnig) :

Durf goed te kijken.
Breng je werk in gevaar.
Zoek de confrontatie.
Maar doe het onopzettelijk.
Wees niet de hoofdpersoon.
Vermijd bijbedoelingen.
Verzwijg niet.
Wees week en sterk.
Wees slim, steek je nek uit en
veracht de overwinning.
Kijk niet toe, bewijs niets,
maar blijf met alle tegenwoordigheid
van geest open voor anderen.
Laat je ogen zien, laat de anderen
erin kijken, zorg voor ruimte en
beschouw ieder in zijn eigen
perspectief.
Beslis alleen met hartstocht.
Misluk rustig.
Neem vooral de tijd
en bewandel zijpaden.
Laat je afleiden.
Neem om het zo te zeggen vakantie.
Trek je terug in jezelf als je daar
zin in hebt en gun je de zon.
Neem je eigen kleur aan.
Ben wie je bent.

Dag, fijne dag.

woensdag 6 mei 2009

Bye bye consultant....

Nee niet schrikken, niks aan de hand, ik ga er niet mee stoppen ofzo....maar dit is de titel van een boek wat ik gisteren per post kreeg toegestuurd van de vader van Annemarie, een leuk, confronterend, maar ook goed boek van Cees Min. Over het al dan niet inzetten van consultants en alle dogma's die hieromtrent bestaan. En deze meneer zegt eigenlijk, dat we in Nederland wel overgeorganiseerd zijn, dat we alles moeten vastleggen, in lijstjes, rapportjes, overzichten, dat we vergaderen tot we een ons wegen...en eigenlijk geeft dit boek mij weer zo duidelijk aan, waarom ik het niet meer doe! Geweldig, waarom ik als zelfstandige werk nu. Niks meer dagelijks urenregistraties bijhouden en checken en controleren, maandelijks financiele overzichten leggen naast prognoses die we ooit hebben afgegeven, check, check en dubbelcheck. Heerlijk....
Soms gaat het goed en soms wat minder. Het mag er zijn. En de verklaring is er ook. Het is crisis, daar komen we niet mee weg. Het loopt, of het loopt niet. De flow zit er in of niet...en deze week zit de flow er weer goed in. Goede stappen gezet, gisteren om half twaalf was mijn Ondernemings Belevings Inventarisatie klaar. Met goedkeuring van de directeur zelf. Met dit onderzoekje zit het einde van mijn certificering er aan te komen. Dit onderzoekje met de nodige mondeling toelichting zal ik maandag presenteren. Intens en mooi. En nu, op naar de drukker, er komt weer iets aan...en hier heb ik veel tijd voor nodig. Veel tijd om het goed en op tijd af te krijgen...en de maand mei, die stopt op de 31e spannend he....vader Piet 80 jaar.
Dag, heb een fijne dag, het leven is mooi...geniet een beetje...hier nog een mooie zin voor iedereen die een ander liefheeft :
'Iemand onuitputtelijk vinden is van hem/haar houden' zei Hugo Claus ooit....
Liefs, Anita

maandag 4 mei 2009

Zomaar even laat in de avond...

Vanavond waren wij naar de Koninklijke Schouwburg, de Pianist....geweldig, vooral indrukwekkend...en het bijzondere was dat Phil en Frans, en Reynaud daar ook waren, dus eindigden wij met een mooi glas wijn in Taste...familie wat kan er heerlijker zijn dan dat toch?
Vandaag kreeg ik een prachtig kaartje van Rien, een mooi mens op afstand, nog uit mijn hospice tijd....met een spreuk erop 'De kunst is je hart warm te houden en je verstand niet te verliezen' werkelijk indrukwekkend. En zo was mijn dag op kantoor...Annemarie werkte aan een prachtig schilderij...jullie gaan het later zien. En ik zat rustig te werken, ondertussen een interview aan de telefoon voor Libelle, jawel...'de dag nadat ik te horen kreeg dat ik kanker had' op de een of andere manier moet het er toch steeds weer uit. Komt vast door die rug, die af en toe zeurt...geeft niks...
Leef het leven alsof vandaag je laatste dag was. En als dat zo zou zijn, dan was het zomaar een hele mooie dag...werkelijk genieten. Slaap lekker....aanstaande donderdag verschijnt ons blad 3igenzinnig...wij zijn bij de presentatie aanwezig. Leuk he...
Dag....Anita

vrijdag 1 mei 2009

De dag van de arbeid....

Vandaag is het 1 mei, de dag van de Arbeid, na een zwarte Koninginnedag, waar Nederland opgeschrikt is door heel veel verdriet, zorg en nu met veel vragen achter blijft, was het vanmorgen rustig op de weg. Veel duitsers weliswaar, veel auto's met gezinnen, en op de radio hoorde ik dat mensen een dagje uit gaan, en vrij zijn. Ik had een overleg in Wijk bij Duurstede, over invloedsgebieden, gedacht vanuit de medewerker. De zon schijnt, het dak van de auto open geschoven...en met mooie muziek aan, reed ik door een prachtig landschap. De omgeving van Wijk bij Duurstede aan de Lek, is mijn lievelingsomgeving, de Lek is een rivier waar ik mijn hart aan heb gegeven. De manier waarop deze rivier door het landschap slingert, een prachtige omgeving om per fiets te verkennen, nog steeds geniet ik hiervan, iedere keer maar weer. En na deze tocht, ben ik nu weer terug op kantoor. Examens, readers en presentatie wachten mij...een paar rustige uurtjes werken, alvorens ik weer naar huis ga. Vanavond gaan de meisjes weer naar papa toe...wij eten verse pastasalade, zelf gemaakt door Annemarie. Eten voor de zomer, met een koel fris glas rose en veel water....heerlijk, aan de tafel in de tuin...wat kan een mens zich meer nog wensen. Ik hoop dat iedereen op zijn of haar manier geniet van deze mooie zomerdag. En weer realiseer ik me, dat iedere dag je gegeven is. Het kan zomaar abrupt voorbij zijn, vandaag is er...en wat morgen ons brengt, zien we morgen wel weer....
Geniet van de zon...
Anita