Kids in Bizz

Een nieuw project, in het kader van Jong Ondernemen, in samenwerking met een bankier waarbij kinderen in groep 7 en 8 van een basisschool hier in Voorschoten bekend gemaakt worden met het ondernemerschap. Dit project ga ik als vrijwilliger begeleiden ergens in maart. Een mooi project waarbij ik een bijdrage ga leveren aan de groei en ontwikkeling van kinderen, superleuk weer. Ik heb mij hiervoor vorig jaar al aangemeld en ben nu gevraagd om in maart mee te gaan doen. Kinderen gaan producten van Fair Trade verkopen en de opbrengst gaat naar een goed doel bijv. KiKa (Kinderen Kankervrij), Unicef, Cliniclowns, Stichting de Zonnebloem, een lijst met 26 goede doelen, zij mogen zelf bepalen waar zij hun 'winst' naar toe willen laten gaan.
Het mooie vind ik, dat ik zoek naar een balans in mijn leven, een balans tussen mijn werk, mijn leven met Annemarie, haar kunst, goede doelen, vriendschappen, netwerken en het belangrijkste is dat alles klopt. Dus dingen doen die niet goed voelen, wil ik afstoten. Dingen die teveel van mijn energie vragen of waarbij ik voel dat ik over mijn grens ga, die wil ik liever niet meer doen. En volgens mij is dit een soort van droom die ik realiseer.
En als ik zie hoe Annemarie nu bezig is, zij is bezig met een 'ruilproject' waarbij haar schilderij naar een bekende schilder gaat en zij een werk van hem krijgt! Daarnaast zijn wij vanmiddag in het Museum van Voorschoten geweest, Annemarie mag daar hoogstwaarschijnlijk met twee werken gaan hangen (en in de etalage!!!) en in het kader van de kunst is zij nu gevraagd een lezing te verzorgen. Top he...het is zo geweldig te zien hoe alles gaat rondom haar leven, haar kunst...ook de afgelopen dagen is er gefilmd in haar atelier, en komen haar werken in beeld...ik glim een beetje van trots als ik dit zeg!
Na alle drukte van de afgelopen dagen, slapen wij veel, lezen wij, werken wij wat, is het lekker relaxed...morgen lekker Catannen hier met Frans, Nicolien en Sophie...gezellig! En ondertussen gebeurt er van alles...zo heb ik een drumstel besteld voor Rosanne...tja het is echt zover, eind februari staat hier een glimmend zwart drumstel. Zij is helemaal gek op drummen, nadat zij bij Pauline op het drumstel van de jongens heeft zitten rammen...haar lessen gaan weer in maart beginnen, en voor ons begint dan pas echt de pret!
En op dit moment wordt er voor mij gekookt, Annemarie en Rosanne staan met schorten aan in de keuken...heerlijk! Ik mail wat, had wat achterstand opgelopen en probeer nu alles weer even op orde te maken. Het is een heerlijk weekend....
Veel liefs
Anita

Smaken Verschillen....het zit erop!

Opname in de woonkamer Smaken Verschillen 2009

Interview en overleg met geluid- en lichtmannen in ons eigen huis

Mijn mooie Annemarie...wow wat een uitzicht....

Tja...'t lijkt zo'n keurig type die Aniet....

Ergens in een winkel in Leuven, even uitpuffen....in een lekkere loveseat!

En na een heel erg lange dag (we gingen vanmorgen om half zes naar bed) zit de opname van Smaken Verschillen erop...een geweldige ervaring, die klinkt als een klok. Een opname met mooie mensen, mensen van de regie, de cameraploeg, geluidsmannen, de mensen voor wie ik mocht koken Jael, Jennifer, Bernard de bankier en Oscar mijn vriendje...geweldig, geweldig...

Het werd een avond waarop ik echt heel lekker heb gekookt, zelfs de camera-mannen aten een stukje coquille mee, waar ik nog een spetterende verrassing had voor iedereen, die zeker weten ooit wordt uitgezonden, en waar de sfeer er heel in zat! De bloemen van Suzie spraken tot een ieders verbeelding, weelderig en rijk, en die rijkdom die zit em vooral in het sfeergedeelte...en nu, rust, rust en niet veel meer...helaas moest ik mijn vrienden bij OPB voor vandaag in de steek laten, want ik stond te tollen op mijn benen van vermoeidheid...toen de wekker ging (na 1 uur slaap) en dus ben ik weer teruggegaan naar bed en heb ik nog goddelijk lekker geslapen...tot ruim 1 uur vanmiddag. En daarna stofzuigen en buiten het terras schoonmaken, Annemarie dweilen en het huis ziet er weer uit als een huis! Een week vol kunst, culinaire hoogtepunten, spannende gerechten en mooie wijnen, maar vooral een week waarin je heel nauw samenwerkt met allerlei mensen en een week waarin ik ongelooflijk heb genoten!

Een mooi weekend gewenst...

Anita

Smaken Verschillen in Voorschoten

En vandaag is het echt zover, de opname van Smaken Verschillen in Voorschoten is begonnen. Eerst de bloemen bij Suzie, toen vis gehaald bij de visboer en nu allerlei opnames bij ons thuis....spannend, ook Rosanne heeft het nog even mee mogen maken...een mooie crew, mooie mensen, met wie ik al zoveel heb gedeeld deze week! Nu is het nog leuk, lijkt het nog ergens op, maar straks ga ik koken en dan komt het erop aan! Odessa is mijn begeleidster en zij geeft aan wat ik wel/niet mag doen/zeggen. En soms doe ik iets wel drie of vier keer over. Anita op tv, met een geweldige groep! Geniten werkelijk waar! Ik laat jullie weten wanneer het uitgezonden gaat worden. Ook mijn boek is aan de orde gekomen en dit stukje uit mijn leven, mijn ziek zijn, heeft indruk gemaakt, op mij...en op de wereld om me heen.!

Tot zover vandaag!
Anita

Korte nachten, intensieve dagen....

Tja...Smaken Verschillen, het is geweldig en zelfs nog meer dan dat..dus gewoon iedere week kijken en opeens dan kom ik voorbij, met nog vier mensen...en weet je wat zo bijzonder is, hoe snel kun je delen? Ongekend..hoe mooi kan het zijn!
En nog even en de camera's komen binnen op de Papelaan, morgen al...spannend, of misschien wel niet meer. Gewoon ongelooflijk leuk! En vannacht was ik pas om half twee thuis, moe maar voldaan. En vanmorgen om kwart voor acht stapte ik na een heerlijk fris ritje op de fiets, het kantoor alweer binnen en tien minuten later kwam er een hele aardige kerel van KPN, voor draadloos ADSL. Even wat zoeken, naar kabels en punten waarop alles hier binnenkomt, en ondertussen was deze man erg enthousiast over het vrouwelijk naakt wat mij omringt hier! En vroeg hij een visitekaartje van de kunstenaar, hij dacht eerst dat ik dit was...en laat het nu zo zijn...dat ik heel, heel kort geleden nog geprobeerd heb een schilderij te maken....tja en het resultaat is zo herkenbaar! Als Kirsten dit leest weet zij direct wat ik geschilderd heb, heel simpel een hart. Want ja, ik doe zoveel nu, recht vanuit mijn hart. Terwijl ik dit opschrijf, voel ik mij omringd door dingen die ik weer even wil delen met jullie. Spreuken, woorden, zinnen...zodat je deze weer door kunt geven. Of nog een keer kunt lezen.....

'Alsof je een plek bereikt
om je heen kijkt en weet
dat je thuis bent
alsof je dit al kende
voor je het zag
er geweest was
voor je er zou komen
zo thuis' door Kees Spiering....

En deze dan :
Liefde is naar bergen kijken
vanuit verschillende gezichtspunten....

En nu toch proberen weer even iets zinnigs te doen. Al is het maar boodschappenlijstjes maken voor morgen, of andere lijstjes voor weer een andere dag. Maar misschien ook wel even een uurtje zomaar slapen onder de zonnebank...niet verkeerd toch?
Liefs,
Anita

Kwetsbaar....

Wat zijn we toch kwetsbaar als mens...ik merk het zomaar weer, nu mijn vader ziek is. Hij heeft denk ik iets van een bacterie in zijn lijf, een ontstoken oog, een ontstoken oor, zijn hoofd zit helemaal vol en hij heeft al hele hoge koort vanaf woensdag, vanmorgen nog 38.7. Antibiotica en al twee dagen een dubbele dosis...Annemarie en ik, zijn er vanmiddag even geweest. En ook al weet je dat Els ontzettend goed voor hem zorgt, ik merk dat ik me zorgen maak. En toen we daar kwamen, dan schrik je een beetje, een oude kwetsbare vader, die ziek is, bleek ziet. Na overleg met Els heb ik gebeld met de huisartsenpost en nu mogen we naast de antibiotica, hem 4 x 1000 mg paracetamol geven, zodat de koorst wat kan zakken. En dinsdag ben ik weer bij hem...want weet je lieve mensen, er flitst van alles door me heen. Want hij is altijd zo sterk, maar hij is ook al bijna 80. En eigenlijk ben ik zo bang om hem ooit te moeten verliezen, want dan heb ik geen ouders meer en Arie ook niet. Zo'n gek idee, de kwetsbaarheid is voelbaar, bij hem, maar ook bij mij..mijn vader, mijn grootste vriend in dit leven is ziek! En ik weet dat hij weer beter wordt, maar het liefst zou ik steeds bij hem zijn nu...en nu moet ik straks naar mijn eerste eetadres, voor Smaken Verschillen! Leuk, ik zal jullie erover informeren! Ondertussen ben ik van alles aan het regelen/organiseren om de komende week toch zoveel als mogelijk te werken en in de avonduren mee te kunnen werken aan mijn tv-opnames. Ik hou jullie op de hoogte..
Met liefs
Anita

Smaken verschillen tv-opnames....

Jawel, jawel..het is echt waar! A.s. zondag starten de opnames voor het programma Smaken verschillen (maandag t/m vrijdag NET5 20.00 tot 20.30 uur), een kookprogramma waar vijf mensen om de beurt voor elkaar gaan koken! En jawel ik mag meedoen...dus zondagavond mag ik gaan eten bij een voor mij onbekende, zo ook de overige avonden en een avond, donderdag komen er vier mensen hier eten, tv-camera's erbij! Geweldig. We gaan ook een bezoekje brengen aan Suzie en nog een winkel in het dorp...ik heb er zoveel zin in! Het begon als grapje en wordt nu echt serieus...en wanneer het uitgezonden wordt, kunnen jullie lezen op mijn weblog! Dus ik laat het jullie weten...nu even samen, even rust, even niets, even met elkaar zijn! Heerlijk.
Oh ja ik ga op een school in Voorschoten een project draaien 'Kids in Bizz' erg leuk, waarbij kinderen een bedrijfje gaan starten en ik als projectbegeleider hierbij betrokken ben. Vrijwilligerswerk voor de gemeenschap, leuk he....
En deze als toegift :
'Risico's nemen brengt angst met zich mee, maar geen risico's nemen betekent jezelf verliezen. En risico nemen is de meest verheven vorm, betekent juist je bewust zijn van jezelf.'
door S. Kierkegaard
Dag een fijn weekend! Liefs
Anita

Netwerken...

Dag allemaal! Ja het wordt wel ingewikkeld om steeds weer een nieuwe titel voor mijn weblog te bedenken, dus zal ik in herhaling vallen. Vandaag is een dag vol gesprekken, en het ingewikkelde is, dat het soms voor mijzelf is, en soms voor OPB, soms loopt het ook in elkaar over. En dat geeft niet, als je vanuit zorgvuldigheid handelt, komt het goed. Het loopt ook in elkaar over. Vanmorgen heel vroeg sprak ik een meneer, met wie ik ook weer een vorm van samenwerking wil aangaan...en op zo'n moment realiseer ik me, dat het jammer is dat een week zo weinig dagen heeft, een leven zo weinig jaar, want wat is er toch veel te doen...en wat is er toch veel leuks te doen....langzaam aan vormt zich mijn eigen bedrijfje. Loopbaancoach, loopbaanbegeleiding, trainer en consultant...dat gaat het een beetje worden denk ik. Interimmen...dat doe ik wel, alleen op deze gebieden...en dus gaat het weer over mensen. Over netwerken, over wat mensen beweegt, waarom mensen de dingen doen die ze doen...
En vanmorgen kwam ik met deze meneer in gesprek, over een oude werkgever van me...meneer X en deze man, die ondertussen al ruim de 65 gepasseerd zal zijn, zal ik eens gaan bezoeken...ik was ongeveer 20 jaar jong, toen ik voor hem werkte...een ervaring, die ik niet snel zal vergeten. Ik hoorde dat deze man alleen is, en redelijk eenzaam...ik weet nog, dat hij destijds enorm bizar kon reageren, maar op de een of andere manier had ik iets van verbinding met hem...bijzonder, hoe hij nu weer op mijn pad komt. En dit is nu netwerken, een soort spinneweb van draden, die van verbinding naar verbinding gaan, en die uiteindelijk de wereld een stuk kleiner maakt en makkelijk bereikbaar, soms binnen handbereik. Zo ga ik 31 januari met een enorme groep mensen, die allemaal weer hun eigen mensen uitnodigen, naar een netwerkbijeenkomst van Open Circle, op uitnodiging van Funktiemediair. Een bijeenkomst, een workshop over networking, in het engels. Goede oefening voor mijn presentatie bij Shell op 5 maart a.s!
En tenslotte eindig ik nog met een citaat :
'Momenten van geluk komen altijd onverwachts. Het is niet zo dat wij ze grijpen, ze grijpen ons....'
Geniet van deze dag, ik ga naar mijn afspraak, met twee dames van een ROC. Aansluitend nog een afspraak hier op kantoor en vanavond naar Ladies First in Wassenaar. Een vrouwennetwerk. En daar moet ik mijzelf presenteren aan de hand van iets wat mij dierbaar is, wat mij inspireert....en in mijn jaszak zit een prachtig hartje van steen. Een soort gelukshartje, ooit gekregen van Annemarie...daar zal ik eens iets over vertellen vanavond. Inspiratie...
Anita

Nieuws....

Dag lieve mensen...het leven is een groot feestje lijkt het nu soms wel! Een feestje omdat mijn broer 52 is geworden en wij samen met de meisjes en mijn familie zijn gaan eten bij Villa Augustus in Dordrecht. Een mooi restaurant van dezelfde eigenaren als Hotel New York in Rotterdam. Eenzelfde sfeer ook, superleuk...en gezellig! En daarvoor al waren wij op een gezellige borrel ter ere van Karin's verjaardag...in Dalem!
En deze week heb ik alweer twee heerlijke dagen gewerkt in Wijk bij Duurstede. Morgen een dagje Voorschoten, met allerlei mooie ontmoetingen. Mooie mensen, dan een dagje lesgeven, en dan weer naar Hilversum, Daan Fousert en Tjeb Maris, praten over leiderschap. En tussen alle berichten door, krijg ik opdrachtjes, komen mensen naar me toe. Mag ik een programma bedenken over 'bewustwording en normen en waarden' , mag ik iemand begeleiden bij haar loopbaankeuze. En....ik ga meedoen aan een tv-programma en het filmen begint a.s. zondagavond...verder mag ik nog niets verklappen. Strikt geheim...superleuk....met veel aandacht ook voor Annemarie's kunst! En zodra het uitgezonden gaat worden, krijgen jullie bericht van mij op deze weblog!! En nu we het hebben over kunst, zojuist is zij gebeld door iemand van het Historisch Museum Voorschoten, morgen komen zij kijken voor twee werken van Annemarie. Een expositie van lokale kunstenaars van februari tot en met 2e paasdag...weet je, het leven is echt vol mooie ontmoetingen, vol mooie momenten...
En terwijl ik schrijf over mijn feestjes, moet ik weer even denken aan al die mensen wiens hoofd niet naar feestjes staat. En echt geloof me, ook al lacht het leven mij nu weer toe, ik vergeet jullie niet, echt niet...dag, liefs
Aniet

Eventjes iets delen...want dan wordt het van ons samen.

Ik lees iets heel moois en wil dit even met jullie delen. Ik heb het dus niet zelf bedacht, maar op deze manier wordt het iets van ons samen.
Soms denk ik, als je zo gelukkig kunt zijn samen, waarom kun je dan ook soms zo verdrietig zijn. Zo in en in verdrietig en toen las ik dit :
'Waar veel licht is, valt ook diepe schaduw'
En deze dan 'het kleinste wordt groot, als je het met liefde doet' mooie uitspraak he...ooit gedaan door meneer Damiaan, een belgische missionaris. En met deze wil ik eindigen ''wat wil je later worden?" "Een oud en wijs vrouwtje".
Dag, geniet van vandaag...Anita

Een zaterdag in Voorschoten....

En zomaar is het weer zaterdag, na een drukke en rommelige week, met veel nieuwe contacten, hernieuwde contacten en langzaam een gevulde agenda. Gevuld met werk, met opdrachten, maar ook met afspraken in het kader van mijn opleiding tot consultant Servant Leadership. En de eerste dag heb ik achter me liggen, een dag met mooie ervaringen, met veel delen en langzaam aan doordrongen worden van het begrip Servant Leadership! Ik ben het boek Synchroniciteit aan het lezen van Jaworski en eigenlijk zou ik iedereen die iets ergs heeft meegemaakt (je vrouw gaat er opeens met iemand anders vandoor, je krijgt kanker, je raakt opeens je baan kwijt of iets wat ik nu nog niet bedenken kan....)aan willen raden om dit boek te lezen. Werkelijk prachtig. Het pakt je, het neemt je mee en je komt jezelf zo ongelooflijk tegen...een verhaal, een levensverhaal met als subtitel - de innerlijke weg naar leiderschap -.
En ik hoor het jullie denken, 'ach ze is ziek geweest, en nu is ze verworden tot een soort softie' maar nee echt niet. Het enige wat er met me gebeurd is, is dat ik heel dicht bij mezelf ben gekomen. Mijn eigen kern, en dat heeft zeer gedaan om daar te komen maar het was hard nodig, want de weg die ik bewandelde...was de weg die ik om me heen zoveel mensen zie bewandelen. De weg van de carrieres, de grotere auto's, ik heb een 5-serie en kan wel in een 6-of 7-serie gaan rijden nu ik promotie heb gemaakt. Ik deed het zelf ook, ik had al een mercedes en wilde er nog een sportwagen bij, en deed het dus ook....(en nu ben ik al blij met een hele mooie oude bak...wat kan een mens zichzelf tegenkomen zeg....) Of de vakanties die steeds exclusiever worden, waardoor het soms lijkt alsof een weekend in Nederland echt niet meer leuk is. En ik gun echt iedereen dat hij of zij dicht bij zijn eigen kern komt, want als je niet dienstbaar naar jezelf kunt zijn, kun je het zeker niet naar een ander zijn. En als je niet van jezelf houdt, hoe kun je dan in hemelsnaam van een ander houden. En nu we het hebben over een weekend weg, we zijn uitgenodigd om een weekend mee te gaan naar Oerol op Terschelling. Leuk zeg...door Hans en Ria, die daar jaarlijks twee weken zijn om Oerol te 'vieren' geweldig he...
Lieve mensen, het is rustig, de meisjes slapen lekker uit, zijn moe, net als iedereen op zaterdag een beetje moe is, de schilder komt straks weer...we hebben een feestje, een borrel vanmiddag bij Ineke en Dik, heerlijk! Gezellig ook. Morgen wordt mijn broer 52 en Karin ik denk 42 ofzo...en dus staat het weekend in het teken van de bloemen van Suzie...leuk is dat!
Dat ene belangrijke of leuke telefoontje komt maandag of dinsdag...dus nog even hou ik de spanning erin...en dan meld ik jullie alles weer! Wij wensen jullie een fijn, en vooral gezellig weekend. Geniet van elkaar, van je verjaardag, van je man, je vrouw, je vriend, je vriendin en vooral van elkaar. Maak er wat moois van, glimlach naar de wereld en rust goed uit!
Liefs
Anita

Onze mooiste ervaringen zijn onze stilste momenten....

Vers van de pers, vanmorgen gemaakt...ik moest een foto van mezelf opsturen naar iemand!

Het begin van een kunstwerk, benieuwd naar het resultaat, kom maar kijken, prachtig, werkelijk waar!!

Dit is mijn denkhoofd, vind ik wel leuk, An wat minder...

En volgens mij is dit reflectie..'onze mooiste ervaringen zijn onze stilste momenten' het is een uitspraak van Friedrich Nietzsche. En deze uitspraak staat op het blad FLOW. Een mooi blad, een zogenaamd Me-Time Magazine. Wat een mooie dingen bedenken we toch allemaal...maar eigenlijk ook zo bizar..Want als je vroeger wat tijd voor jezelf nodig had, dan hoefde je niet te chillen. Dan hoefde je geen speciaal tijdschrift te kopen om hieraan toe te komen, dan ging ik meestal lekker even fietsen in de wind, of lekker liggen op het gras, gewoon even slapen. Ik weet nog wel, dat ik na schooltijd een keer mijn fiets heb neergezet tegen een paaltje, en in een weiland, heerlijk in het zonnetje ging liggen, onder aan de dijk. Heerlijk even een beetje weg soezen...wegdromen. En eigenlijk sinds ik voor mijzelf werk, doe ik dit zomaar weer. Af en toe loop ik naar de trein, of zit ik in een stoel, en droom ik zomaar even weg...soms gaat het ergens over, soms gaat het nergens over. Dan glimlach ik wat voor me uit, volgens mij ziet het er niet zo slim uit allemaal, maar het is heerlijk! En ach ja, met een tijdschrift als FLOW erbij, geniet ik dan nog meer...als het koud is, voor de open haard. Of zomaar lekker aan tafel. Lezen, het brengt de wereld dichterbij. En dat is waar. Ergens las ik, dat door boeken te lezen over andere landen, culturen, je thuis op reis bent. En zo kan het ook...en misschien is dat wel weer een bruggetje naar mensen die ziek zijn, probeer mooie bladen te lezen, probeer een leuk of gek boek te lezen, dan wordt je even weggehaald uit al je ellende, uit hoe rot je je voelt...ik weet nog dat ik alles las wat los en vast zat toen ik ziek was, en het bracht me zoveel!

Dus voor alle mensen, die zich realiseren hoe klein je wereldje is als je ziek bent of niet meer zo mobiel, ga lekker lezen. Afleiding, nieuwe gedachten, een glimlach om je mond...dag, ik ga naar Daan Fousert. Genieten en leren, me ontwikkelen, nieuwe visies tot me nemen en ja, ik ga met de trein, lekker lezen onderweg! Heerlijk.

Liefs,

Anita

Servant Leadership enzo....

Deze week is een bijzondere week. Bezig met een opdracht, die ik rustig vanuit huis kan doen, hoezo een auto nodig...helemaal niet! Lange dagen van werken en tussendoor wat telefoontjes plegen, wat mailen, wat netwerken. Heerlijk, daarnaast OPB en nog van alles, waar ik vrijdag pas meer over wil en zal vertellen....weer een vervolg met en bij mijn Gezondheidscentrum, en een aantal nieuwe contacten. De balans maak ik per week op, en het is goed zoals het is...rustig, niet al te gek en toch zoveel ruimte voor nieuwe dingen! Het is al goed, meestal schrijf ik het komt goed....maar ik realiseer me dat het al goed is! Dat het al heel lang goed is, en juist omdat ik gezond ben, omdat ik mag doen wat mijn hart mij ingeeft....gisteren las ik ergens 'gepassioneerde loopbaanbegeleider' en toen dacht ik 'dit gaat over mij' volgens mij ben ik dat wel. Een gepassioneerde loopbaanbegeleider. Misschien een beroep waar ik niet bewust voor heb gekozen, maar wel een beroep wat bij me past, wat me ligt en wat ik zo stilletjes aan doe...zonder dat ik dit weet. Mensen helpen, met een contact, een verbinding, waardoor er ruimte is voor een stageplek, of voor een gesprek, een baan soms....en juist omdat het 'zomaar' is, is het goed!
En morgen, morgen begint echt mijn eerste dag bij Daan Fousert. Ik ben zo benieuwd hoe dit alles zal verlopen, hoe de interactie zal zijn. Wat er gaat gebeuren in de groep. Meestal is mijn ervaring, dat door zo'n opleiding er altijd een bijzonder contact blijft bestaan met een of twee mensen, zo zijn Artje en Gemma in mijn leven gekomen, en Eveline, en Ada...en uiteindelijk zijn dit vriendinnen geworden, die heel dichtbij zijn gekomen. Mooi en intens. Het gekke is dat je het soms direct weet, zo was het met Ada, zij gaf mij even duidelijk aan dat te laat komen (en echt ik kom nooit te laat, alleen die dag) niet zo haar 'ding' was. Heerlijk....
En nu, zo vroeg in de morgen, vertrek ik naar Wijk bij Duurstede...heerlijk! Oh ja en dit jaar gaan we veel op reis, zomaar, naar Duitsland met de hele familie en de meisjes omdat mijn vader 80 gaat worden - Cochem aan de Moezel -, naar Leuven - het Kloosterhotel al lang geleden geboekt maar toen kon het niet doorgaan omdat Annemarie ziek was, naar Poros en Hydros, en ook hebben we nog een huis met een sloep erbij gehuurd, een vakantie met de meiden (en eventueel vriendinnen, het huis is groot genoeg...geweldig!), kortom 2009 een jaar vol ontdekkingen, ver weg en dichtbij, en het leuke is...van al die vakanties, dat Annemarie lekker dichtbij me is...heerlijk vind ik dat. Iemand sprak ooit over symbiose tussen twee vrouwen, en of dit nu goed of niet goed is, het is wel zo...als je samenleeft met een vrouw, dan ontstaat er zoiets dat je als het ware met elkaar versmelt. En dit is niet stoer, of goed voor vrouwen die zelfstandig zijn, onafhankelijk willen zijn, maar het is wel heerlijk...en zo voelt het, samen met mijn Annemarie. Ik 'drink' het alsof ik lang niets te drinken heb gehad....en het smaakt zo goed!
Een mooie dag...
Anita

Een mooie winterse zaterdag in januari!

En vandaag was het zo'n hele lekkere koude zaterdag...na lekker uitslapen, wat tutten thuis, zijn wij samen met de trein naar Den Haag gegaan. Een beetje shoppen, een kopje koffie...heel leuk, we stonden ergens en toen glimlachte er iemand naar me, die me erg bekend voorkwam...en toen kwam die mevrouw naar me toe en zei 'ik herken je vrouw van je weblog....' en het was Nel, een oud collega van me, van Connexxion...zij volgde vorig jaar mijn weblog en stuurde me kaartjes...leuk he!
En eigenlijk hebben we zomaar spontaan gevierd dat we samen zijn, dat we al ruim twee jaar getrouwd zijn, dat we het zo goed hebben samen...heerlijk was dat, hand in hand door de stad wandelen, een glaasje wijn bij Taste drinken en eten daar waar vroeger Luden was, nu heet dit restaurant Koetjes en Kalfjes...gezellig. Lachen en genieten van elkaar...en toen tenslotte nog een glaasje fris in De Landman. Ooit onze allereerste avond samen, 20 augustus 2005 aten wij samen in Luden. En daarna bezochten wij De Landman, op de Denneweg...daar waar het ooit begon, waren we weer...heerlijk! En ondertussen was het koud, en schaatsen de mensen op de Hofvijver, en weer zag ik allerlei mensen met hele leuke mutsjes op...het is winter in Nederland en Nederland is prachtig!
En nu, is het werkelijk midden in de nacht, net twee uur geweest en ik ben klaarwakker...Annemarie slaapt al...ik probeer het zo weer. Slaap lekker allemaal en een fijn weekend...
Een winterse groet, vanuit Voorschoten!
Anita

Rijp aan de bomen...lekker koud!!!

Lieve mensen, het is vrijdag...en vandaag was een dag met gouden randje. Een dagje waarop ik ging lunchen met Michel, mijn advocaat...geweldig...wat een heerlijk moment! Een moment waarop vooral de mens tegenover je, maakt dat je opeens zomaar ziet hoe mooi het leven is! En toen ik daarna naar huis reed, zag ik hoe mooi de bomen zijn, hoe prachtig de wereld er uit ziet als het koud is. Schaatsende mensen, veel mannen met mutsen op...soms ook vrouwen....geweldig, genieten!
En vanmiddag met een collega van vroeger/vriendin lekker sparren over werk en leven, zomaar op kantoor. Een dag, die zakelijk gezien niets oplevert, maar emotioneel gezien des te meer...en volgens mij gaat het daarom! Heerlijk...en jullie allemaal, veel naar buiten, genieten van de kou, de schoonheid van onze natuur!
En veel liefs,

Anita

7 januari 2009

Vandaag is de sterfdag van mijn moeder, nu alweer zes jaar geleden. Een moment waarop ik altijd even stil sta...een moment, waar ik altijd weer een beetje emotioneel van word. Een moment waarop ik mij realiseer wat er allemaal gebeurd is in de afgelopen jaren.
Om twee minuten voor 12 vanmorgen, deed zij haar ogen voorgoed dicht en blies zij haar laatste adem uit. 'Mam vanavond zal ik samen met Annemarie een glaasje wijn op je drinken!'.
En vanmorgen toen ik weg reed was het koud en glad, lag er sneeuw, en werd er gewaarschuwd voor gladheid, ijzelf en weet ik wat al niet...en tot nu toe viel het mee. Het ging best goed, als je rustig rijdt, als je niet te gek doet, valt het wel mee....
Ik wens jullie een mooie 7 januari 2009 toe. Ik verzorg vanmiddag een workshop en ga daarna weer lekker naar Annemarie toe. Morgen verzorg ik een lange lesdag van drie dagdelen, al met al een drukke week. Een mooie week qua omzet. Tja, zo denkt een zelfstandige...hoe staat het met mijn omzet. Welnu, als deze week kenmerkend is voor 2009, dan komt het goed. Net als voor die meneer die schaatsen verkoopt, of voor die andere mevrouw, die zout levert aan Rijkswaterstaat en de bouwmarkten...het komt wel goed in 2009!
Dag,
Anita

Winterse kou...en radio twee en mooie foto's, nog een paar uit Zweden en twee nieuwe schilderijen van Annemarie!

Een prachtig mooi nieuw doek van Annemarie...

Nog eventjes een plaatje uit Zweden, zo rond een uur of half vier schat ik in 's middags...

Rosanne...mooie foto he?

En hier ziet u....Florine...met de ondergaande zon achter zich!

En dit doek heet 'Black and White' werkelijk prachtig!!
Zo die foto's hadden jullie nog tegoed!

Vandaag was ik bij de TU in Delft...ongelooflijk wat een kennis-instituut. Een dorp op zich, een leuk gesprek met iemand die bezig is op hr-gebied. Boeiende wereld, 8 faculteiten, een centraal ingerichte organisatie. Een mooie ontmoeting met een voor mij onbekende mevrouw. Nog even zijdelings gesproken over talentmanagement. Een begrip, een term waar ik veel bij voel en blij van word, als organisaties daar mee bezig zijn! En in de Golf op weg naar Wijk bij Duurstede hoorde ik mooie muziek, zoals altijd op radio 2...en toen hoorde ik een nummer van de nieuwe cd van Paul de Leeuw. En Paul de Leeuw kan hele gekke dingen zeggen en doen, maar hij kan ook zo vreselijk mooi zingen...en toen belde ik een nummer en jawel, ik was zomaar in de uitzending. Kon nog iets zeggen over mijn bedrijfje, over wat ik doe, in mijn gesprekje met Daniel Dekker...hartstikke leuk! En toen ik bij OPB binnenstapte had Gitta net gebeld en gezegd dat ik op de radio was...en weet je, als kadootje krijg ik zomaar de nieuwe cd van Paul de Leeuw toegestuurd. Is 2009 leuk begonnen of niet....

En als ik in de mooie zwarte Golf door Nederland toer, dan geniet ik van de vrijheid, de ruimte, de leuke dingen die op mijn pad komen. Dankbaar voor mijn bestaan als kleine zelfstandige...spannend en eng, maar zo leuk, zo vrij, zo vrolijk...het is koud. Rosanne is schaatsen met haar hockey-team. en Floor is naar turnen. En wij zijn eventjes lekker samen...dus ik ga snel naar Annemarie toe nu.

Dag, een fijne avond...

Anita

2009 - de kop is eraf.

2009 is begonnen! En hoe...met een mooi glas champagne, soms wel twee...Met leuke mensen, met een gelukkige Hans en Rietje, met een bezoekje aan de vaders op nieuwjaarsdag! En nu zijn we gewoon aan het werk. Het nakijken van allerlei business cases, waarbij je vooral reflecteert op het leerproces van mensen! Mooi werk, rustig, aan de keukentafel, of op kantoor, ik hoef er de deur niet echt voor uit. Heerlijk. Daarnaast ben ik naar de kapper geweest, de kapper gelooft zomaar dat mijn krullen een blijvend karakter hebben, zou toch mooi mazzel zijn of niet dan...
En vervolgens slaap ik slecht. Niet van de zorgen, maar meer omdat ik bezig ben met verdriet wat er in mijn omgeving voelbaar is. En dat allemaal doordat kanker bij vrienden van mij, zo keihard binnen is gekomen! Zo binnenkomt dat het net is alsof ik de hele film weer aan me voorbij zie trekken en me zo ongelooflijk bewust ben van het feit, dat ik weer leef, weer leven mag! Onvoorstelbaar wat een gevoel!!! Ik ben er zo gelukkig mee, dat ik er nu over op zal houden, maar het kenmerkt zo ook weer het begin van 2009!
Oh ja...gisteren zijn we nog een keer met twee hele lieve mensen naar Mama Mia geweest, geweldig.....als je zin hebt om onbezorgd te lachen, ga dan gewoon kijken naar die film. Vrolijk, intens, mooi en leuk! Soms is het zo goed, om zomaar te lachen, plezier te hebben en dan te voelen dat de tranen over je wangen rollen!
Heerlijk...de meisjes zijn net binnen, met alle spullen erbij...
Ik wens dat 2009 jullie veel zal brengen, in de eerste plaats gezondheid, liefde, vriendschap, plezier, maar ook mooie opdrachten, een goed en gezellig leven, leuke gesprekken, veel netwerk momenten!
Anita

Een prachtig 2009 gewenst!!!

Lieve allemaal...het is 2 januari 2009. Op dit moment zit ik op kantoor en overdenk ik wat er allemaal gebeurd is, of gebeuren gaat.
Een nieuw jaar ligt voor ons, voor mij. Een jaar vol onafhankelijkheid, vol van vrijheid, vol van eigen keuzes maken. Een jaar wellicht van zorgen, van spanning, maar een jaar vol liefde, vol van mooie vriendschappen, een jaar voor en met elkaar. Een jaar waarin de ronde getallen gaan overheersen, van 50, 70 en 80, maar ook een jaar waarin iemand die mij zeer na aan het hart ligt 85 gaat worden. De vader van Annemarie, en mijn tante Anita. Mooie markante cijfers...2009.
Het jaar waarin alweer 6 jaar geleden mijn moeder is overleden, en speciaal voor haar las ik dit :
'Ik wil de regen op mijn gezicht voelen, glimlachen tegen mensen, alle kopjes koffie drinken die me worden aangeboden. Ik wil mijn moeder kussen, tegen haar zeggen, dat ik van haar hou, huilen op haar schoot en mijn gevoelens laten zien, zonder me daarvoor te schamen, want ze waren er altijd, maar ik verborg ze'.
En voor 2009 wil ik jullie allemaal iets meegeven om over na te denken. Maar het zijn ook mijn wensen voor een ieder die deze wensen wil zien, wil ervaren, wil ontvangen :
'Op elk van deze 365 dagen zal ik naar iedereen en alles kijken alsof het voor het eerst was - vooral naar de kleine dingen.'
door - Paulo Coelho -
'Soms is het onmogelijk de stroom van het leven tegen te houden'

En voor al diegenen, die bezig zijn met hun strijd, of de strijd van je partner, je geliefde, je vriend of je vriendin :
'Toen ik niets te verliezen had, ontving ik alles. Toen ik ophield te zijn wie ik was, vond ik mezelf.'
'Ieder mens weet, al is het onbewust, dat er vlak bij hem een brug naar het onzichtbare is, die hij zonder vrees kan oversteken'.
Dag, sterkte, liefde, geluk, gezondheid, wijsheid voor 2009 gewenst! Voor iedereen!
Anita