Zomaar een van de schilderijen van Annemarie

Dit is een voorbeeld van een van de schilderijen van Annemarie, soms vraagt iemand mij of ik model heb gestaan...niet slecht he... dit schilderij hangt in onze woonkamer.
En op dit moment is zij dus bezig met een nieuw schilderij, dat zal ik niet plaatsen, want degene voor wie dit schilderij is bestemd, heeft het nog niet gezien. Leuk hoe Annemarie zo'n doek steeds oppakt, buiten neerzet, een sigaretje rookt en er nog een keer naar kijkt. Ander licht erop laat vallen, het wegzet en dan weer verder gaat. Eigenlijk is dit een proces van de schilder zelf...en nu mag ik hier zomaar getuige van zijn.

Bijzonder eigenlijk hoe je door ziek te zijn, of door ineens thuis te zijn, weer een ander ritme vindt met elkaar, en ook hoe met elkaar om te gaan. Samen stil te zijn en stil te staan bij alles wat voor ons ligt.
Vanmorgen heb ik de administratie gedaan, alles uitgezocht. Heel bizar ook, voor het geval dat...hoe staan we ervoor. Kan Annemarie hier blijven wonen als....enge gedachten, die ik soms toch heb. Maar meestal niet..meestal ben ik optimistisch en ga ik vanuit mijn kracht en positiviteit een nieuwe dag in.

Ik ervaar het mogen schrijven als een verlichting, een manier om met die mensen die me dierbaar zijn mijn ervaringen, mijn beleving op dit moment, van dit moment te mogen delen.
En de bezoekjes, de aandacht die ik krijg is onvoorstelbaar liefdevol en intens. Ik ben hier soms stil van...dank jullie wel....

Morgenochtend naar het LUMC voor de punctie, spannend. Daarna meer....
Liefs
Anita

Veel slapen en mooie kunst....

Terwijl ik vanmorgen lekker lang heb geslapen en nu ook alweer twee uur heb geslapen, tja die morfine doet meer dan de pijn wegdrukken, zit ik nu weer in onze woonkeuken en geniet ik van een overheerlijk kopje nespresso en een stukje witte chocolade erbij. Heerlijk...mijn benen tintelen nog steeds, maar de pijn is nu te dragen...ondertussen schildert Annemarie aan een prachtig nieuw werk...tja laat me raden, een vrouw, met grote borsten...die me af en toe ondeugend aankijken...schitterend, ik ben benieuwd of degene voor wie dit schilderij gemaakt wordt (ja een schilderij op verzoek...leuk he...) hier net zo trots op zal zijn...de kinderen vragen steeds van wie deze borsten nu weer zijn en Florine herkende de eigenaresse van deze borsten er al in...

Heerlijk die rust...zo moet het voelen als je niet meer hoeft te werken, maar bezig kunt zijn met die dingen die je leuk vindt, ik ga dan een boek schrijven, en niet over morfine, maar over allerlei andere dingen.
Weet je wat nog door mijn hoofd schoot - ben ik toch jarenlang als vrijwilliger betrokken geweest bij een Hospice, ben ik bezig geweest met mensen die kanker hebben, die dood gaan, die soms heel soms weer beter zijn geworden. En nu, alhoewel ik ervan uitga dat het goedaardig is, is er in mij een tumor aan het woekeren. Bizar he...ook vanuit het Hospice reageert men erg lief en betrokken. Ik vind het zo onwerkelijk.
Annemarie kan om half vijf met de neurochirurg bellen, ze maakt zich veel zorgen en heeft een aantal vragen die zij wil stellen. Ik hou jullie weer op de hoogte hoor.

Anita

nachten en morfine....

Het recept gevonden! Gisterenavond toen Jannie uit Den Haag weg ging, heb ik een morfine genomen om half zeven. Toen ik vroeg naar bed ging, want ik was kapot...tintelden mijn benen weer alsof het een lieve lust was. Om 22 uur twee morfine genomen en rustig met tussenpozen geslapen tot 4 uur. Nu om kwart voor vijf weer twee morfine genomen, omdat de tinteling en de pijnscheuten er weer zijn. Zo na een klein uur werken deze weer..en dus hoop ik zo half zes weer naar bed te gaan en nog een paar uurtjes te gaan slapen...heerlijk! Op deze manier kan ik dus de nachten enigzins redelijk aan, je slikt wat en dan heb je ook wat...een nachtje liggen, zelfs af en toe op mijn rug kan ik een half uurtje slapen...heerlijk!

En vandaag begint voor iedereen weer een werkdag...normaal gesproken zou ik nog een klein half uurtje slapen en dan naar boven gaan, onder de douche en me aankleden, afhankelijk van de dag, komt de ANWB op bezoek of de NS, of de Gemeente Den Haag...dan zie ik er iets anders uit, dan wanneer ik in ons behaaglijk warme kantoor in Utrecht mag werken, een polo, een blouse, vooral niet te veel...dat zullen we wel missen, al die tropische outfits als we straks een normaal klimaat hebben in ons nieuwe pand...ben reusachtig benieuwd. Mis weer heel wat schat ik zo in....zou met Petra gaan kijken, moet nu weer even wachten.
Ik droomde dat ik een vergadering had bijgewoond bij ADP, dat Hans Jansen zei 'zo gelukkig ben je er weer en kunnen we weer op je rekenen' ..... niets van interesse, niets van 'hoe gaat het' vannacht begreep ik weer zo goed, denkend aan de reactie van Hylke, waarom ik nu bij Arinso werk en niet meer bij ADP...al die lieve mails, al die reacties, als iedereen eens zou weten wat dat met mij doet. Hoeveel goed mij dit doet...dank jullie wel...
en voor iedereen die werkt, een mooie maandag...veel ziekmeldingen bij ISS en Delta Lloyd...veel tickets, dus hard werken weer. Ik denk aan jullie, succes! Chea weer terug van vakantie...succes allemaal!

Lieve groet, van een tintelende Anita. Mijn huis staat vol prachtige kaarten en volop bloeiende pioenrozen...mooi hoor.....