Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




donderdag 7 juni 2007

Koorts,transpireren en niet eten...ziekenhuis bellen....

Vanmorgen heeft Annemarie het ziekenhuis gebeld, ik was vannacht weer doorweekt en stond te trillen op mijn benen. Niks blijft binnen, alles komt er weer uit, weliswaar niet van boven gelukkig maar nu weer van onderen. Je voelt je vies en smerig. Vanmorgen heerlijk gedoucht,maar toen zat ik op het toilet uit te puffen, ik kon werkelijk niet meer. Geen cent energie. Ongekend vind ik dit....dat ik geen energie meer heb, dat ik zo ziek ben nu...nu hebben we zetpillen tegen de misselijkheid, een uur geleden is er eentje ingegaan en nu maar kijken of we de boel wat rustig kunnen krijgen. Want ik heb grootse plannen, volgende week wil Marie komen met Alice G. en dat moet lukken en volgende week heb ik een viertal jubilarissen bij Arinso en ik ben samen met Kirsten al plannetjes aan het bedenken, om even mijn gezicht te laten zien daar, een uurtje maar...maar wel eventjes al die lieverds een hart onder de riem steken.

Dus ik moet weer energie krijgen en iets meer gaan eten dan crackers en biscuitjes...als je nu vraagt 'wil je champagne...Aniet' dan ga ik iedereen teleur stellen, ik hoef even niet. En nog wat...Sonja Bakker, Chea vertelde me dat ze aan de meloen zat omdat ze aan het Sonja Bakkeren is, ik hoef dat niet hoor. Toen ik begon aan de chemo vorige week, woog ik 79 bijna 80, na twee dagen 82,8 kg en nu vanmorgen, jawel 74,5...dus het vliegt eraf...krijg zo'n lang gezicht met van die holle ogen...moet wel even appetijtelijk blijven.
Vanmorgen zei mijn Annemarie 'schat je moet knokken hoor, al die mensen, al die kaarten en die reacties, knokken hoor...'en toen hebben we elkaar een high-five gegeven (heet dat zo...).

Dus lieve mensen, ik ga weer even slapen, lig nog hele dagen op bed, maar het lijk of vandaag de ommekeer in mijn lichaam weer gaat gebeuren, ik doe mijn best, ik knok en wil heel graag jullie allemaal zien. Zodra ik kan, kom ik naar Utrecht...dikke kus...van Anita xxxxxxxxxxxxx