Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zaterdag 8 april 2017

Schoonhoven, huurders en nog veel meer....

En na een genadeloos fijne middag op het dakterras, heerlijk in de zon, met een heerlijk glas wijn, en prachtige tijdschriften, nu weer eens even tijd voor mijn blog. Want wat is het alweer lang geleden. En ja, er is veel gebeurd in de tussentijd. Mijn huis in Schoonhoven gaat in de verkoop, ik denk vanaf volgende week ergens kun je dit prachtige pand zien op Funda. Het verhaal erachter is eigenlijk heel verdrietig. Er woonde eens een man, een jongeman in dit huis. Met een goede baan, een prima inkomen, co-ouderschap voor zijn kind. En zo kan ik nog even verder gaan...maar helaas deze man kwam in de problemen, en werd verslaafd. En van dichtbij heb ik kunnen zien, wat verslaving aan drugs, aan weet ik wat al niet, spuiten, slikken, snuiven, kan doen met een mens. Met een mens, maar ook wat dit voor effect heeft op zijn leven, zijn omgeving. En meer woorden zal ik er niet aan besteden. Het huis staat er netjes bij, schoon, opgeruimd en prachtig en dit geweldige huis, waar een stukje van mijn persoonlijkheid in zit, ga ik verkopen. Een prachtig pand, een gemeentelijk monument, met alle egards die daarbij horen, staat klaar om bewoond te worden, door mensen die van authentieke details houden. Balken in de slaapkamer, een loft als woonkamer, als je onder de douche staat, dan zie je de oude balken uit 1649 door je badkamer lopen. Werkelijk prachtig. Vandaag waren Annemarie en ik er even en nu kan de makelaar aan de slag. En het rouwen of het afscheid nemen, net hoe je het wilt zeggen is begonnen. Schoonhoven de stad van het zilver. Schoonhoven de stad waar ik ooit verliefd op werd, Schoonhoven waar ik met mijn moeder en tante Tanneke bij restaurant Belvedere, aan de Lek, op het terras onder de hoge oude bomen zat. Herinneringen worden toegevoegd, mijn rugzak weer wat meer gevuld. Het is goed zo... En met Schoonhoven was ik dus eventjes heel erg druk. Vandaag kon ik voor het eerst weer eventjes genieten van het zomaar vrij zijn. Heerlijk. Ach en eigenlijk zeur ik, want ik geniet gewoon iedere dag. Zo heb ik vrijdag met Edward weer een erg leuk mens mogen ontmoeten. Met een bijzondere visie over het begrip Vereniging. En heb ik kennisgemaakt met een nieuwe theaterproductie, die ik wil gaan laten zien aan mijn collega's. Mooie bijzondere momenten. Komende week het symposium over Zelfdoding in Utrecht, een hoge opkomst wordt hier verwacht. Spannend en indringend, en zo kan ik nog wel even doorgaan. De eerste ontmoeting met een aantal bestuursleden van Een Land Een Samenleving. Bijzonder, in de Eerste Kamer in Den Haag. Kortom, mijn leven lijkt gevuld met rijke ontmoetingen. Vorige week hebben wij op zondag weer een hele fraaie avond gehad met Emmy en Reynaud. Leuk vind ik, dat Reynaud en ik af en toe samen wat wijn kopen. Iets moois, een bijzondere fles, leuk om deze passie te delen met elkaar. En nog leuker is om samen te genieten van een heerlijke maaltijd, met een lekker glas erbij. Morgenmiddag, aan het einde van de middag, ga ik even een paar uurtjes helpen bij Mila en Simone. Lang niet geweest, omdat het leven, mijn werk en het afronden van alles in Schoonhoven, mijn tijd vergde. En tussen al deze bedrijvigheid door, denk ik met een regelmaat na. Over mijn werk, mijn leven, mijn vrienden maar vooral denk ik aan mijn ouders, en wat zij mij allemaal hebben gegeven. Afgelopen week stond ik een groep collega's te trainen en vertelde ik over hoe ik mijn ouders ooit vertelde dat ik van vrouwen hield. Onhandig en plompverloren schreeuwde ik het bijna uit. En mijn moeder ging zich verdiepen in de literatuur, ging erover lezen. En mijn vader vroeg 'hoe lang weet je dit al kind'. En toen ik zei dat ik al een paar jaar met dit gevoel rondliep was zijn antwoord 'ach wat ben je dan eenzaam geweest'. Lief he...en mooi hoe mijn ouders elkaar aanvulden. In alle opzichten. Dus bij heel veel dingen die ik doe en waar ik van geniet, denk ik aan hen. Ik draag hen in mij en neem hen mee, bij alles wat ik doe. En het is goed zo. Ik wens iedereen die dit leest, een heerlijk weekend, morgen schijnt de zon genadeloos lang en lekker. Pak hem, geniet en laat deze je huid en je hart verwarmen. Mijn huid is iets te veel verwarmt door de zon denk ik, want ik heb zo'n plekje wat even weggehaald moet worden. Ron mijn directeur had het ook en zoveel mensen. Niet belangrijk, dit komt goed gelukkig! Factor 50 doet wonderen straks. Lieve mensen, dikke zoen. Genieten he! Aniet