Slijtage verschijnselen

En op deze zonnige woensdagochtend zegt mijn lijf me weer eens heel duidelijk, dat ik geen twintig jaar meer ben, maar gewoon 57 en nog wat meer, hard op weg naar de 58! Tintelingen in mijn linkerarm, mijn hand, mijn vingers en een tinteling die doortrekt naar mijn schouder, al een tijdje loop ik hiermee rond. Volgens de huisarts en volgens de neuroloog duidt dit op een nekhernia. Tja, in 2015 had ik ook een nekhernia zo blijkt uit het medisch dossier (dik boek inmiddels)maar nu voelt het totaal anders. Nu zeurt het, en vanmorgen om tien over acht mocht ik mij melden bij een scancentrum, voor een onderzoek, een scan en de neuroloog herkende me. Dit vind ik niet best he...als artsen je gaan kennen. Afgelopen week biopt, nu dit weer, kortom, het verval doet zijn intrede. Gekke gewaarwording vind ik dit. Gisteren hadden we een bijeenkomst met een aantal managers bij Yarden, en toen was ik een van de oudsten, en sprak ik over de energie die ik voelde bij mijn collega's van de divisie Verzekeringen. Jonge leidinggevenden, van sommigen mocht ik ooit mentor zijn, bijzonder om dit zo te zien en te constateren. Leuk om hier bij te mogen zijn en vanuit mijn ervaring, te mogen delen. En ook deze fase in mijn leven, waarbij het niet zo belangrijk is, of mensen me nog wel leuk vinden, of aantrekkelijk, of nog meer of minder van dit alles, deze fase vind ik heel erg fijn. Want ik realiseer me, dat ik andere gesprekken voer met mensen. Dat ik dichtbij mezelf ben en blijf. En dat ik vol verwondering om me heen kijk, wat er zoal gebeurt. Maandagavond was ik bij de verkiezing van de zakenvrouw van het jaar. Een prachtig evenement, gesponsord door Veuve Clicquot Champagne. Een jaarlijks evenement, waar Sabrina mij altijd als haar gast mee naar toeneemt. Leuk, en bijzonder. Je ziet veel interessante vrouwen, DGA's en dit jaar werd Elske Doets gekozen tot Zakenvrouw van het jaar 2017. Paul, mijn filmer was er ook, en we hebben een meer dan leuke avond gehad, doordat Paul me introduceerde bij Elske en haar team. Derck, de voorzitter van ons Hoofdbestuur van Vereniging Yarden, was er ook. Leuk om te zien, hoe minister Hennis de prijs mocht uitreiken aan Elske. De wereld is klein, en op zo'n moment lijkt het alsof allerlei zaken samenvallen. Paul filmt voor Jan Doets reizen, en speciaal voor deze prijs, is er een prachtig magazine uitgekomen van Elske Doets. Schitterend werkelijk waar!. Gisteren weer een ervaring rijker, het team van Mila's Gastrobar ging dineren bij Nayolie in Voorschoten. De chef Kelvin Lin, moderne Aziatische smaken, texturen en structuren, een ware culinaire beleving, prachtige hapjes, die vergezeld gaan van nog prachtiger wijnen en champagnes. Werkelijk heel bijzonder en anders. We gaan eens in de zoveel tijd, lekker uiteten met elkaar, van de fooienpot en volgens mij aangevuld met een bijdrage van onze chef Mila. Heel leuk, informeel en goed. En vandaag staat mijn dag in het teken van gezondheid, onderzoeken en een scan. En daarna naar Almere, voor een aantal vergaderingen. Deze week is een week vol verschillende ervaringen. Goede gesprekken, leuke afspraken in de agenda. Straks als dit alles achter de rug is, ga ik Margo ontmoeten bij NAP. Veel onderwerpen te bespreken, o.a. het eerstvolgende nummer van VERDER, het blad van Vereniging Yarden. De Afscheidsprijs, kortom er is veel te doen. Weet je en soms gebeuren er ook mooie dingen. Zo zag ik dat iemand me gebeld had, en ik had hem lang niet gesproken. En zomaar, toen ik hem terugbelde, hadden we een prachtig gesprek over mijn vader. Mooi hoe deze prachtige vader van mij, toch steeds weer zo mijn leven even binnenstapt. Net alsof hij even komt kijken hoe het met me gaat. Welnu Pap, best goed, beetje versleten, maar alles doet het nog hoor. En terwijl ik dit zo schrijf, zie ik hem lachen. Heerlijk lachen. Ik merk aan mijzelf, dat ik heel veel plezier heb in mijn leven en dus ook echt verschrikkelijk kan lachen met mensen. Maandag toen ik Paul zag in een pak, moest ik ook zo lachen en hij ook. Heerlijk is dat, plezier hebben en genieten. Er is zoveel ellende en gedoe, vanmorgen las ik in de krant, over de herdenking van de aanslag in Brussel en wat dit gedaan heeft met mensen, met nabestaanden. En op dit soort momenten, tel ik mijn zegeningen, neem ik een nekhernia voor lief, en wacht ik in de wachtkamer op alles wat komen gaat. Opereren, doen we niet, dat hebben de neuroloog en ik al besproken, dat gaan we pas doen, als ik echt oud ben. En niet meer hoef te werken. Tijd zat hebben we nog, en dat vooruitzicht, dat je nog tijd genoeg hebt, dat is volgens mij de grootste winst van je leven. Gewoonweg de tijd hebben om nog alles uit je leven te halen, wat er in zit. Zonder gedoe. Met prachtige mensen om je heen. Goed werk, fijne vriendschappen en als dan, net als gisteren en vandaag de zon schijnt, je je dakje van de auto open kunt laten schuiven, ook al sta je uren in de file, dat maakt dan niet uit. Dan glimlach je en kun je meezingen op allerlei heerlijke muziek en dan realiseer ik me, Anita van Loon je bent een gelukkig mens. Werkelijk gelukkig in alle opzichten. Mooie gesprekken, soms mag het schuren, maar als ik vandaag op 22 maart 2017 de balans op maak, dan zit het wel goed! En maak voor jezelf maar eens af en toe de balans op, denk maar eens na, over wat er is en hoe jij in het leven staat, kijk maar eens in de spiegel, en oud worden is niet erg, dat is een van die zegeningen, dus pak deze! En ik plaats zomaar wat foto's die te maken hebben met genieten...terug in de tijd, of in het nu, maakt niet uit.