Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




vrijdag 7 september 2012

Een week waarin ik moe en moe en moe ben....

En de week die achter me ligt, was een week, waarin ik me alleen maar moe voelde. Waar ik steeds weer naar bed wilde, geen energie had, niet uit mijn bed kon en leefde als een non. Een week waarin ik uitgebreid bloedonderzoek heb gehad in het LUMC, een CT-scan, en nog steeds niet goed weet wat er met mij aan de hand is. De uitslagen zijn nog niet bekend...ik hou jullie weer op de hoogte. En geen zorgen, want het is niet weer kanker ofzo, maar ergens in mijn lijf is iets niet ok. En nu even goed uitzoeken wat dat is....wat maakt dan dat ik zo intens moe ben. Last heb van mijn lijf, koorts heb soms en gekke bijna allergische reacties incidenteel op mijn armen. Geen idee...Ik ben vooral ongekend moe...kan de hele dag wel slapen. Maar deze week heb ik ook gewoon gewerkt. En ook wel fijn gewerkt, ik heb goed voor mezelf gezorgd, door rust te nemen indien ik het nodig had. Ik ben bijna 2,5 kg afgevallen, heb gefietst, gezonde dingen gegeten, veel groente, veel vlees..fruit, en water. Ik heb mooie gesprekken gevoerd, onaardige dingen gelezen en me soms zorgen gemaakt, over hoe de dingen kunnen gaan. Ik heb een kleine opdracht gekregen, die ik thuis kan uitvoeren, coachgesprekken gevoerd. Ben bezig met Schoonhoven, samen met Annemarie, ons kantoor, atelier opruimen, zondagochtend de laatste spullen verhuizen, kortom...we hebben hard gewerkt. En Annemarie heeft een prachtig atelier, en zondag hoop ik een mooie studeerkamer te hebben hier, waar ik me lekker kan terugtrekken, om mijn cursussen voor te bereiden, om businesscases na te kijken, om zomaar rustig te lezen, te mailen. Administratie te doen. Zojuist declaraties ingediend, allerlei administratieve dingen afgehandeld en nu, rust...tijd voor een kopje nespresso, straks lekker naar de Voice kijken...het is weekend. En weekend betekent dat ik mijn vader morgen ga bezoeken...heerlijk is dat. Om zomaar met hem te zijn, rustig met hem te wandelen door Middelharnis of Sommelsdijk. Om huizen te kijken, mensen te ontmoeten en te genieten van eenvoudige en kleine dingen. En daar kan ik me op verheugen. De gang staat al vol met allerlei dingen die hij nodig heeft, wijn, koffie, noten, morgen nog lekkere dingen van de bakker meenemen en het komt vanzelf weer goed met mijn vader.










Lieve mensen, soms is het goed eens achterover te leunen en dat doe ik nu maar even. Eventjes niks...om zomaar te zijn. Rust te nemen en te genieten van een avondje samen. De meisjes zijn hier, maar zij gaan het weekend van Voorschoten beleven, lekker uit met vrienden en vriendinnen...heerlijk toch. Als ik jong was, dan wist ik het wel...hier nog wat foto's van mijn verjaardag, van zomaar wat sfeerimpressies, van jong en oud...gezellig he? Liefs, Anita