Ingrijpen van boven af....

Tja, zondagochtend...en soms dan ben je wel te veel bezig met het werk. Dan open ik steevast mijn mailbox als ik thuiskom om nog even alert te kunnen reageren. Om bij te blijven in het geweld wat communicatie heet vandaag de dag. Altijd alert reagerend! Voor nieuwe business of anderszins. En vanmorgen kom ik gewoon simpelweg mijn mailbox niet meer in...lastig, aangezien dit mijn verbinding met de wereld is. Met klanten en opdrachtgevers en mijn netwerk is...
maar volgens mij is dit gewoon een signaal, dat ik eventjes andere dingen moet gaan doen. Eventjes mij moet concentreren op de sinterklaassurprise ofzo...De nieuwe laptop even moet installeren ofzo..gezellig met Annemarie en tante Anita en oom De moet gaan brunchen, ja laten we dat maar doen! Wij gaan naar de Veurseweg naar Van der Valk en daar verblijven zij. En wij zijn uitgenodigd voor een lunch aldaar...lekker, leuk en gezellig!
Net zoals gisterenavond, een uitgebreid diner, met van alles en nog wat met mooie wijnen, mooie port en kazen, met prachtige amuses, en veel gangen, bij Gitta en Sander, met Eveline en Leo. Mooi en warm deze ontvangst, op een prachtig plekje in Haarlem...geweldig werkelijk waar!! Vooraf nog even door de stad gelopen, wat een heerlijke stad is Haarlem toch....
dus mijn prioriteit dit weekend ligt bij dit soort dingen, genieten vooral...en lekker slapen, rust...
dus iemand heeft weer even ingegrepen. En afgelopen week gaf Emmy me al per mail aan, dat zij dacht dat ik wel weer volop bezig zou zijn en druk...dus vandaag even geen berichten, even geen reacties, het is rusttijd...zondag! Tijd voor overpeinzingen, tijd voor elkaar, tijd voor de balans...
Met liefs, een mooie zondag...
Anita

Nieuwe kunst en mooie interacties....

Anita aan het trainen bij OCW op 18 november jl. in het Carlton Beach Hotel...

De dierenfamilie....kom kijken op de Beethovenlaan 69B te Voorschoten...

Pffttt wat een dikkerd he...

Lieve mensen, vandaag was een echte P-factor dag. Een dag vol contacten bij OPB in Wijk bij Duurstede...bekenden, relaties en onbekenden...een constructieve interactieve dag! Nu met een mooi glas Saint Emillion op de bank, met An, heerlijk...moe maar voldaan!

En eventjes voor de beeldvorming, nieuwe kunst van Annemarie...dieren....leuk he?
Kus, Aniet

Politie Zuid-Holland-Zuid

En vanmorgen was ik zomaar onverwachts bezig weer voor de Politie Zuid-Holland-Zuid in Hendrik Ido Ambacht...een inleiding over coachen, over coachend leiderschap. Dankzij vriendin Artje...die mij gisterenmiddag een sms stuurde of ik iets kon vertellen over coachen. En om een uur of drie werd ik gebeld door haar collega of ik vanmorgen een verhaal wilde vertellen hierover! Leuk, leuk, ongelooflijk leuk. Een mooi 'klusje' tussendoor, zomaar bezig zijn met dingen die leuk zijn. Praten met praktijkmensen bij de Politie over het coachen van jonge collega's die op de Politie Academie zitten.
En vanmiddag weer wat werken op kantoor, na eerst in slaap te zijn gevallen onder de zonnebank...want wat was ik moe, gewoon zomaar moe. En er zomaar aan toegeven...en vanavond lekker dim sums gegeten met Eveline bij The Village in Voorburg, een ongelooflijk gezellige tent. Met lekkere wijntjes! Wij gaan elkaar twee keer per jaar gewoon zien, een keer in het westen en een keer in Oldemarkt, bij Giethoorn...leuk he. Mooi contact....
En net, ongelooflijk huilen omdat ik het programma 'Ik mis je' van de EO altijd bekijk en vanavond ging het over een klein meisje en zij is overleden aan kanker...een soort nagedachtenis aan iemand die er niet meer is...heftig...en eerst was zij schoon...En weet je op dat soort momenten dan ben ik eventjes heel bang. Maar dat verdwijnt ook wel weer, maar het maakt dat wij samen lekker huilen op de bank!
Een mooie avond...
Anita

Verwondering....

De contacten met onbekenden, die via via mijn weblog bereikt hebben, raken mij tot in iedere vezel...dus alle deze mooie mensen, die of direct, of indirect iets hebben met datgene waarover ik schrijf, ik wens jullie geluk, liefde en heel veel kracht toe...
want het is zo ongelooflijk ingewikkeld om naast iemand te staan die kanker krijgt. Of zelf kanker te krijgen, of je liefste vriendinnetje te verliezen aan kanker, of zomaar een programma op tv te zien, waarin je ziet dat mensen niet lang meer te leven hebben...
Kanker is zo ongelooflijk ingewikkeld, en langzaam aan komt er een kringetje van mensen rondom mij te staan, dichtbij of veraf, die allemaal een lijntje hebben met kanker...mensen die elkaar vast kunnen houden, liefde en kracht kunnen geven. Die een kaarsje voor elkaar kunnen branden, elkaar een warm woord kunnen sturen...sterkte en kracht van mij!
Anita

Het sneeuwt!!!

Een koude zondag, vanmorgen heb ik volgens mij alle laatste bladeren van de Catalpa en andere boompjes/struiken opgeveegd, takjes, rotzooi rond het huis. Het ziet er weer netjes uit. Rosanne was naar het zwembad (brrrr....ik moet er niet aan denken nu), Floor zit met haar vriendje Sjoerd op de bank een dvd te kijken. Annemarie en ik in de keuken, mooie muziek 'Candlelight' en een intensief gesprek over het opvoeden van kinderen. Ingewikkeld, omdat ik geen ouder ben, geen kinderen heb, en dus vanuit een soort 'helicopterview' kijk naar de interactie tussen ouders en kinderen. En ondertussen voel ik mij heel betrokken, want de kinderen van Annemarie zijn ook een beetje 'iets van mij' geworden, ik maak veel met hen mee. Emoties, geluk, blijdschap, vriendschappen, we gaan met elkaar op vakantie. Ik koop kadootjes voor hen, ik zorg voor hen, ik deel met hen wat ik te delen heb, ik ben de partner van hun moeder. En ik realiseer me zo dat dit ingewikkeld is, je moeder te zien met een andere vrouw. Je vader met een andere vrouw, of alleen, maar als kind ben je zo verdomde sensitief en voel je zoveel, krijg je zoveel mee...
En dus praat An nu als moeder met haar Rosanne op de kamer van Roosje. Over hoe het gaat met haar, want blijven zitten, terwijl je klas de leukste van je leven was, en dat gecombineerd met ouders die niet meer samenzijn. Een Anita, die kanker had, nu misschien wel weer helemaal gezond lijkt, maar toch...de impact is niet uit te vlakken...
En dit alles schrijf ik hier op, terwijl het buiten sneeuwt, mooie vlokken, die maken dat de heg langzaam wit kleurt, het terras langzaam aan wit wordt, de tafel, stoelen en banken buiten bedekt zijn met een mooi wit laagje sneeuw...de winter doet zijn intrede. Met alle risico's van dien, sneeuw op de wegen, glibberen en glijden, kortom de kachel wat hoger, een glaasje dieprode wijn....en samenzijn in huis is weer een van onze meest intense bezigheden!
Net had ik mijn vader aan de telefoon en realiseerde ik me weer, steeds maar weer dat hij langzaam aan ouder aan het worden is. Dat ik bang ben mijn familie te verliezen, en een soort van alleen op de wereld te zijn, samen met Arie. Zonder ouders zijn, lijkt me zo onveilig, zo bijzonder ook...want zij hebben met toch gemaakt, tot wie ik nu ben...
Mijn familie wordt ouder, tante Anita al 84, tante Tanneke 83, oom Wim 84 of misschien wel 85, oom De 82 geloof ik, Pa bijna 80 en Els gelukkig nog maar bijna 70...tante Suus ook al iets van 82, Annemarie's vader al 84, An's moeder gelukkig een stuk jonger, Reynaud ook...dus daar hebben we nog voldoende tijd, als alles mee zit en god dit zo wil....
Leeftijd....in 2009 ga ik 50 jaar worden, ongelooflijk he...een halve eeuw! Maar nu voorlopig 49 en sneeuw! Dag, wat een serieus gedoe zeg...
Lieve allemaal, proost, ik ga mijn laatste fles champagne aanbreken!
Anita

De boerderij staat op funda!!!

Dag allemaal, ik krijg zojuist bericht van de makelaar dat onze boerderij op funda staat, voor wie een prachtig beeld wil krijgen van mijn geboorteplek, of voor diegenen die een ongelooflijk mooie vrijstaande woning willen kopen en geld genoeg hebben om hier een droompaleis van te maken, kijk www.funda.nl en zoek onder Stad aan 't Haringvliet, Oostmoersescheidweg nummer 1
en laat je verrassen!!

Dag,
Anita

Winter....

Het wordt weer winter! BRRR...die kou, de open haard aan, buiten hagelt het, winterbanden onder je auto. Wintersport, rendieren, Zweden, sneeuw, scooters, op de slee...maar eerst nog even werken, veel werken. Leuke dingen doen. Bezig zijn. Maar nu, op deze rustige zaterdagochtend, zit ik gewoon aan de keukentafel en realiseer ik me dat dit wel even lekker is. Annemarie is met Roosje naar de hockey (brrr wat koud) en Floor heeft een turnwedstrijd. En ik, ik heb nespresso, ga straks even bloemen halen en lees lekker de krant. Mail nog wat en doe ongelooflijk lui...ik geniet er eventjes van!
Afgelopen week gaf ik les aan een groep mensen in Utrecht. Een nieuwe groep, en het was weer zo'n mooie dag. Zo intens, door mijn verhaal raakten twee mensen geemotioneerd. En door die emotie was er direct verbinding. Wonderlijk dat dit steeds maar weer er is, er mag zijn. En dit soort momenten geven mijn leven die intensiteit! En de verbinding ontstond eigenlijk doordat zij beiden hun partner verloren hebben. En ik ging vertellen over ziek zijn en de impact op je leven. Ik merk nog steeds dat ik hierover praat, dit wil delen en blijven delen. Het is een stukje van mij geworden...en ik ben zo blij, dat ik erover mag praten! Dat ik steeds weer blij kan zijn met de bladeren die vallen, of de hagel die op het terras blijft liggen. Kinderlijk naief soms....gewoon simpelweg gelukkig zijn, met eigenlijk niets en toch zoveel, met mijn geluk, met dit leven....
en dat is het enige wat ik door wil geven. En daar zit ook mijn pijnpunt als ik zie dat iemand zich druk maakt om dingen die er niet toe doen. Grappig....wil ik nog even vertellen. Vroeger (toen ik alleen woonde in Schoonhoven) had ik af en toe een week dat ik wilde bewijzen aan mijzelf, dat ik met heel weinig geld kon rondkomen. Nu is dat als je werkt niet zo ingewikkeld want je hebt geen tijd het uit te geven. En dan haalde ik bijvoorbeeld 50 euro bij de bank. Stopte dat in mijn portemonnee en keek hoe lang ik ermee kon doen, en toch deed ik boodschappen, en kookte ik een maaltijd. Nu doe ik dit nog wel eens en soms doet Annemarie mee. Het enige verschil is dat dit in een week met de kinderen hier thuis, die zin hebben in wat lekkers, een pakje dit, een zakje zo, een koekje, een beetje chips. Iets speciaals op het brood, knakworstjes, heel moeilijk is. Maar wij doen dit samen nog wel eens. En op de een of andere manier ervaar ik dat weer als een vorm van bewustwording. Een vorm van het je realiseren waar je allemaal geld aan uitgeeft. Niet vanuit zuinigheid, maar meer van het je realiseren. En het bijzondere is, dat je alles wat je dan niet hebt uitgegeven, zomaar in een klap weer teniet kunt doen, door lekker een hapje te gaan eten ergens. Wat zijn wij mensen toch leuk he...
Een fijn weekend!
Anita

Beginnen met de opleiding van Daan Fousert!!!

Wat zijn die bloemen van Suzie toch mooi he....

Nieuw werk van Annemarie Smitshuysen, zie www.annemariesmitshuysen.nl

Dag allemaal, het heeft een paar dagen geduurd voordat ik weer eens eventjes rustig aan de computer kan zitten. Maar nu, op deze winderige, koude, natte vrijdag is het zover. Na een ongelooflijk intensieve week. Vol ontmoetingen, werkafspraken en trainingen. En met een geweldig bericht, want op 11 december is de officiele start van het Certificeringstraject for Servant Leadership bij Daan Fousert. Het gaat beginnen en ik mag er bij zijn. Met 12 mensen starten we de opleiding...genieten volgens mij, en ongelooflijk jezelf tegenkomen. Hard werken, veel literatuur lezen, veel reflecteren. Een traject waarbij ik veel van de dingen die ik doe en voel mag gaan inzetten in mijn zakelijk leven. Eigenlijk doe ik het al, alleen heeft het nu nog geen naampje...

En als ik terugkijk naar 2008 dan vallen mij een aantal dingen op :

- Annemarie en Anita al 2 jaar getrouwd, en nog steeds voelt het super, intens en mooi!

- de kanker is weg en nog steeds houdt mijn lijf zich goed, ondanks drukte, stress soms, hard werken, geweldig toch...binnenkort weer een PET-scan (is even uitgesteld omdat er met de tijden werd geshuffeld, zodanig dat mijn afspraak bij OCW in het gedrang zou komen);

- mijn keuze om te stoppen bij NorthgateArinso, of liever gezegd te stoppen om in loondienst te werken, een keuze die ingewikkeld was, die zeer deed, maar nu zo goed voelt;

- werken als zelfstandige en het aanboren van mijn netwerk, ingewikkeld, intensief, maar heerlijk;

- Annemarie exposeert in Schutter, Mas O Menos en de nagelstudio hier in het dorp;

- Annemarie heeft een aantal werken verkocht en wat opdrachten gekregen;

- het contact met de vader van de meisjes is gelukkig goed;

- oprichting van de Haagse Intervisie Groep, met een aantal enthousiaste dames aan wie ik training heb mogen geven, en het is een leuke succesvolle club die nu formeel vorm gaat krijgen;

- nog steeds of weer contact met Neelie Kroes, we schrijven elkaar, leuk;

- een werkruimte gehuurd voor Annemarie en mijzelf aan de Van Beethovenlaan 69b, een mooie gezellige ruimte, waar het goed vertoeven is;

- een mooie samenwerking met John van Balen en zijn team van OPB in Wijk bij Duurstede;

- mooie opdrachten op trainingsgebied;

- leuke 'klussen' erbij die via mijn netwerk bij mij terecht komen;

- diverse netwerken, o.a. Ladies First in Wassenaar, maar zeker ook nog steeds Managers Netwerk Nederland en natuurlijk mijn Haagse Intervisie Groep;

- mijn mentor van De Baak, Anita Arts , komt binnenkort langs op ons nieuwe kantoor/atelier;

- ik mag de training 'Certificering Servant Leadership' gaan volgen, ongelooflijk!!!

En terwijl het regent, en stormt, er weer overal blad ligt, maar dan nu nat en vies...geniet ik even van een beetje passief netwerken achter de computer. De wintersport naar Zweden komt eraan, maar eerst nog Sinterklaas vieren, wijnproeven bij OPB, kerstkaarten schrijven en dan op 31 december 2008, mijn lieve vertrouwde mercedesje inleveren bij NorthgateArinso...dan een poosje met een auto doen en dan...jawel, als ik genoeg geld op de bank heb, dan komt de mooie oude mercedes hier voor de deur te staan! En nu, een mooie aangename vrijdag voor de boeg!
Ik wens jullie veel plezier, een mooie dag...en alvast een mooi weekend!

Anita

Zo'n luie lome zondag......

En vandaag is weer zo'n luie, lome zondag. Zo'n dag waarop we lang hebben uitgeslapen, na een ongelooflijk gezellige avond met Hans en Ria, een diner met 'haricots noir' en een mooi glas wijn. Maar leuker nog dan dat alles bij elkaar, het samenzijn. Het genieten van elkaar, van de verhalen over nu en toen...
Lekker geslapen, lang geslapen, kopje koffie en thee op bed en daarna weer in slaap vallen. Toen heel lang kranten gelezen, met de bladstofzuiger buiten aan de gang en Annemarie is bezig weer iets heel moois te maken met haar naaimachine...leuk is dat, misschien straks nog een wandeling lekker buiten...heerlijk..dit zijn van die kwaliteitszondagen. Bezig geweest met het 'kado' voor de verjaardag van Pa en Els...jawel, die twee lieve mensen worden 70 en 80 jaar in mei 2009! Een ongelooflijk hoogtepunt...samen 150 jaar! Toen zij samen 140 jaar werden, was het voor mij nog eventjes te vroeg...te kort na het overlijden van ma en kon ik er niet echt van genieten...nu is dat zo anders. Nu ben ik gewoon zomaar heel blij met dit feit en gaan we er iets moois van maken. Wordt vervolgd!!!
En nu mijn weblog. Ik las in de Volkskrant een heel mooi stukje wat ik jullie niet wil onthouden :
"Jij bent het beste wat mij is overkomen
Jij hebt het mooiste uit mij omhooggetild
Door jou heb ik toch nog kunnen reiken aan mijn dromen
Aan wat ik ooit had willen zijn
Aan wat ik altijd heb gewild
En als ik ooit verslagen of doodgelopen
Zal neigen naar berusting en naar "Goed dat was het dan"
Zal ik door jou op morgen blijven hopen
En verder zoeken, nieuw verzinnen
Weer proberen en beginnen
Aan een volgend hoofdstuk, een beter plan"

En dit stukje wil ik eigenlijk opdragen aan Annemarie, aan mijn liefste. Het geeft zo mooi weer hoe ik me mag voelen bij haar...dag, nog een lekkere zondag met elkaar...voor ons ligt een drukke week, veel te doen, veel afspraken, lange dagen, drie avonden weg...pfffttt, maar vrijdag misschien zomaar een vrije dag. Lijkt me heerlijk....
Anita

Een vroege groet....

De schuren achter onze boerderij, Oostmoersescheidweg nummer 1 te Stad aan het Haringvliet

De boerderij, gelegen op 8500 m2 grond, van een afstand gezien.

Terwijl mijn ogen nog een beetje dicht zijn, mijn hoofd nog een beetje slaapt, omdat ik gisteren gewerkt heb in Amsterdam (het was een ongelooflijk leuke vrolijke les...heerlijk) schrijf ik jullie eventjes. Want er is zoveel gebeurd de afgelopen week, het lijkt wel alsof het nooit gaat stoppen.

Zo was ik gisterenochtend op de boerderij van mijn papa...het is nu echt een feit, de makelaar was erbij en we gaan ons huis, wat sinds 1893 in het bezit was/is van de familie van Loon verkopen! De makelaar was een jonge dynamische kerel, die door de ouderdom heen kon kijken en de schoonheid van dit stukje geschiedenis kon zien! Prachtig en mooi om te ervaren...zo spraken we over het gebruik van de voordeur, bij feesten en partijen, en...bij begrafenissen. Zo spraken we over mijn moeder, want de eigenaar van het makelaarskantoor kende haar uit de politiek. Leuk en ook wel weer intens. En ik verhaalde over ons leven daar, over de 'appelkast' op zolder en de oude bedstee. Over het kamertje van mijn broer, en over de vliering. Ons leven ging aan me voorbij, terwijl ik daar liep met die meneer. Het regende, dus het aangezicht was troosteloos. Maar gelukkig heb ik in april prachtige foto's gemaakt van de boerderij en omgeving en deze foto's kon meneer gebruiken. Leuk, bijzonder en toch ook weer ingrijpend. Daarna telefonisch Pa op de hoogte gesteld, hij vindt ook dat het langzaam zijn tijd is, het is zo groot allemaal en hij is er nog maar zo weinig...en gisterenavond heb ik met Arie gebeld en langzaam went de familie van Loon aan dit afscheid. Afscheid van een heel bijzonder huis, waar wij met elkaar bijzondere herinneringen aan zullen blijven houden....heerlijk en toch ook weer goed!

Daarna naar kantoor, om te stoeien met de netwerkwinkel, een initiatief van Biente en mijzelf...alleen de naam is al geregistreerd. Dus help me met een goede naam - de verbindingsorganisatie of zoiets, want dat is wat wij doen of gaan doen samen...en Joost was onze techneut, die gek werd van onze 'datingsite' nee nee....we bedoelen geen datingsite, waar mensen elkaar ontmoeten en dan met elkaar trouwen ofzo..een datingsite voor bedrijven/mensen die iets zoeken op zakelijk gebied. Leuk, bijzonder...dus mail me met leuke namen, de winnaar krijgt een goddelijk lekkere fles wijn! OK? Mijn mailadres kunt u vinden op http://www.anitavanloon.nl/

En tenslotte naar Amsterdam, waar ik eerst een gesprek had met een cursiste, over haar gave...zij voorziet dingen, voelt dingen. Mooi. En daarna een les, met een leuk gek groepje vrouwen. Gisteren 6, normaal 7. Super om te doen. En hoezo economische crisis - twee vrouwen hebben een huis gekocht, een vrouw is op zoek naar een andere baan in Amsterdam, en een vrouw is ten huwelijk gevraagd. Volgens mij allemaal ingredienten voor een gezonde economie...of niet dan?

Tussendoor nog bellen met allerlei mensen en computers bekijken die ik nodig heb voor het bedrijf en voor de vervanging van onze 'fanta-computer'. Zomaar alsof het niks is....en toen, het hoogtepunt van mijn dag, toen kwam ik thuis en zag ik Annemarie...en dat zijn de mooiste momenten van mijn dag. Zo'n moment geeft mijn dag een gouden randje...mijn lief, en samen bespraken wij onze dag. Met een gesprek over getrouwde mannen die af en toe sex willen met een homosexuele man...tja, is mijn leven leuk of niet? Heb ik een geweldige tweede kans en mag ik drinken uit een beker vol overvloed? En nu een goede rustige dag op kantoor bij John. Heerlijk, met lieve mensen om me heen. Praten over strategie, over de toekomst, over OCW, over nieuwjaarsbijeenkomsten waar belangrijke sprekers voor uitgenodigd gaan worden..

Dag...ik hoop dat je net zo geniet vandaag als ik ga doen!

Ik hou van jullie, liefs

Anita

Oh ja....en zoek je een andere baan, welke dan ook? Bel me even of mail me even...wie weet!

Contacten....

Als je me vroeger gevraagd zou hebben, of het mogelijk is mensen bij te staan, via de mail, dan zou ik zeggen 'nee dat kan niet' en vandaag gebeurt het gewoon. Ik mail met iemand over werkzaken, geef haar tips en advies. Ik mail met iemand anders, die ik nooit gezien heb, zomaar omdat we een verbinding hebben met elkaar. En ondertussen leg ik contacten, werk ik vanuit mijn kantoor en geniet ik optimaal, van alles wat ik doe. Een heerlijke maandagmorgen op kantoor. Beetje administratie doen. Functiebeschrijvingen maken, dingen uitzoeken en doormailen. Contacten leggen en weer uitbouwen. Ordenen en delen....
Even nog iets delen 'verbinding - wij zijn het voorbeeld van verbinding zonder verstrikking, van liefde zonder claim, van hier en nu voor elkaar zijn en onbaatzuchtig delen wat er is' mooi he...staat in een boekje wat ik van Jeanette heb gekregen...zo prachtig. Het boekje heet 'Inspiraties uit de natuur' en is geschreven door Maria Groot. Intens...
Geniet van deze dag...
Anita

Genieten....

En vandaag was een luie dag, wandelen door het dorp om nog ergens een Volkskrant te scoren. Heerlijk, zo maar slenteren in mijn eentje. Daarna lekker op de bank in slaap gevallen, en toen nog een keer onder de zonnebank...vandaag zat ik lekker in mijn eigen ruimte. Was ik stil en op mezelf...en eigenlijk was iedereen dat wel. Heerlijk, de rust straalde je tegemoet. Het was goed en aangenaam...en op dit soort dagen lees ik altijd andere weblog's, ben ik wat aan het surfen op het net en beantwoord ik wat mails. Mooie mails krijg ik toch...zo schreef iemand me, aan wie ik ooit heb lesgegeven, dat zij via mijn site op mijn weblog terecht was gekomen. En dat zij 'een paar dagen achterop was geraakt' omdat zij mijn geschiedenis aan het lezen is gegaan. Zij heeft mijn boek aangeschaft en dit boek mag zij gaan lezen als zij haar examen heeft afgerond, als kadootje voor zichzelf...bijzonder. Ik voel me altijd blij als ik dit kan en mag bereiken bij en met iemand. Afgelopen week gaf ik iemand mijn boek kado. Ook dat is heel bijzonder. Je eigen boek als een kado aan iemand geven, dat is eigenlijk iemand toestaan heel dichtbij te komen. En deze man was er heel blij mee....dat voelt goed en rijk!
Terwijl de kaarsjes aan zijn, An en Roosje op de bank zitten, ga ik weer stoppen en lekker vroeg naar bed...het is heerlijk zo'n luie dag als kadootje...nu mijn nespresso nog en ik glimlach, want net las ik een stukje van Kirsten en dan kan ik altijd ongelooflijk lachen, vroeger zei ik altijd 'scheuren van de lach', Kirsten is ook zo'n heerlijk mens om in mijn leven te mogen hebben!
Een mooie zondagavond gewenst...
Aniet

Chillen op zondag....

Een mooie rustige zondag. Eerst al het blad van de catalpa weer opgeveegd en weggehaald. Daarna ontbijt met zijn viertjes...Rosanne kwam thuis van slaapfeestje, denderde hier enthousiast door het huis en ligt nu weer met wat hockey-vriendinnen in het zwembad. En Floor en ik zitten lekker aan onze laptops te werken hier aan tafel...heerlijk! Annemarie zit te lezen en het is heerlijk rustig. Alleen het geluid van de vaatwasser op de achtergrond, maar dat mag en kan...
Het leuke was gisteren dat we nog even in een kleiner gezelschap hebben nagepraat, Ruud, Anke, Arie, Annemarie en ik...over onderwijs. En het leuke is dat Arie en Ruud veel raakvlakken hebben als het over hun vakgebied gaat. Ook Anke werkt in het onderwijs, dus dat was een leuke afsluiting van de verjaardag van Floor.
Floor heeft leuke en mooie kadootjes gekregen en is hier erg blij mee, boeken, bonnen, en allerlei andere leuke dingen. Een badjas, geurtjes...kortom een verjaardag om op terug te kijken.

En ook op een andere manier kijk ik terug. Nadat ik hier met Annemarie nog even over heb nagepraat. En soms is het goed om de dingen te laten voor wat ze zijn. Om verschillen van inzicht te laten bestaan. Ieder mens is anders. En ziet de dingen anders. Vanmorgen kreeg ik een lieve mail van Kirsten, naar aanleiding van mijn weblog. En zeker gericht op Zweden. Kirsten is een echte fan van Zweden, en zo'n mailtje helpt mij dan weer. Soms voel ik me onzeker omdat ik, wij hier de dingen anders doen dan vroeger gebruikelijk was in An's leven. En allebei de dingen zijn goed. Het is mooi denk ik dat kinderen van gescheiden ouders (want dit is al heftig genoeg) dan ook elkaar aanvullende vakanties krijgen en niet nog meer van hetzelfde. En dat kinderen het goed hebben, op beide plekken. En gelukkig is het contact tussen beide ouders nu goed. En dat is eigenlijk wat iedereen wil. En dat kinderen nieuwe dingen leren en mogen ontdekken in hun leven. Het leuke is dat gisteren Floor zei toen iemand haar vroeg of zij al aan het puberen was, vraag dat maar aan Anita. En vanmorgen zei Rosanne dat ik haar wel goed begrijp. Ach, het is allemaal zo ingewikkeld. Ik wil het goed doen, niet meer en niet minder. Maar ik wil ook dat kleine stukje waardering hiervoor. En dat krijg ik, gewoon door te zijn wie ik ben. En ik realiseer me, dat als we eenmaal in Zweden op de slee zitten en de tocht gaat beginnen, dat we hele mooie ervaringen opdoen met elkaar. En die ervaringen, die zullen wij weer met jullie delen....
Een mooie zondag gewenst..
Anita

Ingewikkeld....stel je open en zie maar....

Soms vind ik het leven zo ingewikkeld...en dan gaat het over normen en waarden. Over verwachtingen, over de manier waarop we in het leven staan. Zo voelt nu onze wintersport naar Zweden als iets, wat niet goed is, niet leuk zou zijn....terwijl ik denk 'alles wat we niet kennen, alles wat we niet weten, hoeft niet op voorhand niet leuk te zijn' en dan realiseer ik me weer, dat ik terecht ben gekomen in een wereld vol merken, vol luxe en als je maar op de een of andere manier afwijkt, dan voldoet dit niet aan de norm, of de verwachting. Een elite maatschappij, waar ik zomaar onderdeel van ben geworden. Want als de wintersport naar Oostenrijk, Zwitserland of Frankrijk was gegaan, dan was het ok. Want dat is bekend, dat is veilig en vertrouwd en past in het plaatje...brrrrrr...en ik voel me hier echt rot bij. Eerlijk gezegd. Het voelt alsof andere dingen, dingen die wellicht terug gaan naar de basis, naar een vorm van eenvoud, al niet meer voldoen...
En op dit soort momenten verlang ik terug...naar....ik weet niet wat. Mijn simpele leven van vroeger. Toen ik blij was met een weekend...Vlieland, of wat dan ook. Toen ik vijf jaar lang geen enkele vakantie had, simpelweg, omdat ik het me niet kon veroorloven....en nu ben ik terecht gekomen in een wereld vol G-stars, tassen, merken en luxe...en verdomd weinig inhoud als het er echt toe doet....en ook al weet ik, dat Annemarie het leuk vindt om met mij naar Zweden te gaan. Om met mij en de kinderen naar een andersoort vakantie te gaan...het voelt steeds door de omgeving als ' niet goed' ....
En aan de andere kant, realiseer ik me. Dat dit een levensles is. Om me, onafhankelijk van de buitenkant, te blijven ontwikkelen. En te blijven delen, want ik geloof en blijf geloven in het feit, dat het leren kennen van nieuwe dingen, van onbekende dingen, je iets brengt. Wat dan ook...een inzicht, een nieuwe zienswijze...een ervaring. En door simpelweg alleen maar je te wentelen in luxe...kom je volgens mij niet zoveel verder. Het brengt je niet zoveel. En terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me ' oordeel niet Anita, verwonder je slechts' en denk ik aan mijn moeder en met deze zin...zal ik proberen vol verwondering de reis naar Zweden te gaan vervolmaken, zodanig dat ik alle reacties vooraf en achteraf tot me neem...en kijk hoe de realiteit op 20 december zal zijn. En sowieso zal Zweden ons iets brengen, sneeuw, kou, gezelligheid en opnieuw ontdekken of ik nog op de lange latten iets kan laten gebeuren. Of ik het nog kan, de skies onderbinden en heerlijk door de kou suizen en genieten. Of de apres-ski in Zweden anders is dan in Oostenrijk, Zwitserland en Frankrijk. En misschien wel gewoon oog in oog met een eland komen te staan. Een snowscootersafari beleven...ik heb het nog nooit mogen doen? Een tocht op de slee met honden ervoor...ik ben benieuwd. En weet je, al die oordelen vooraf....ik zal erover vertellen op mijn website...en dan mogen jullie weer je verhaal doen. Ik merk, dat ik verdrietig ben...niet meer en niet minder. Terwijl ik er juist zoveel zin in heb...en weer moet ik even denken aan mijn vader en zijn reactie ' Zweden...oh dat zal leuk zijn zeg, dat zal mooi zijn...' ja zo simpel kan het zijn...stel je open en zie maar....
Het is zaterdagavond...half elf, dag nog een fijn weekend!
Anita

'I will always love you....'

Vanmorgen vroeg in de auto hoorde ik het prachtige nummer 'I will always love you' en terwijl ik door een nevelig landschap reed, realiseerde ik me hoeveel ik van Annemarie ben gaan houden! Onze relatie, die toch al heel wat niet geplande dieptepunten heeft gekend, lijkt maar sterker en intenser te worden. Gebaseerd op gelijkheid, ruimte en vooral intense liefde geeft deze relatie mij soms vleugels....
En toen ik vanmorgen hier in Wijk bij Duurstede mijn auto parkeerde, was ik zomaar weer een gelukkig mens. Mijn vriendinnetje Ellen is jarig vandaag, dus ik heb haar een smsje gestuurd toen het nog heel vroeg was! En de bloemen komen later! Vanavond een kinderfeestje voor Roos, met al haar vrienden uit groep 8! Ben benieuwd, zal wat worden denk ik.
En nog steeds mijn oproep, aan enthousiaste mensen, die wat anders willen in hun leven, om mij te benaderen...er is nog zoveel werk. Ik denk dat ik mij maar ga bezighouden met een vorm van Werving en Selectie, op de een of andere manier...is leuke business, gaat over mensen die beweging willen!
Voor nu een hele mooie vrijdag...gisteren had ik een vader-dochter-dagje en dat was heel fijn! Samen rondtoeren op Flakkee, een glaasje witte wijn bij tante Aniet en oom De, gezellig...ouderwets. Ga ik vaker doen, zo samen met mijn bijna 80-jarige vader! Genieten is dat!
Liefs,
Anita

Tante Suus en een opdracht?????

Lieve mensen, kennen jullie mijn tante Suus nog? Die lieve tante uit Goes, die mij vorig jaar trouw bij de start van iedere chemo-kuur een prachtig boeket bloemen stuurde....welnu mijn tante Suus (inmiddels al 82 jaar)is al een tijdje ziek, en pas gisteren hoorde ik van tante Anita hierover. En nu ben ik het, die haar via mijn Suzy Fleurs uit Voorschoten, bloemen heb gestuurd...ongelooflijk he...en eigenlijk heel spijtig, dat ik dit nu pas hoorde. Niemand kan er iets aan doen, maar tante Suus moet weten, dat ik aan haar denk! En het enge vind ik altijd, dat je je dan weer realiseert, dat mijn familie en An's familie ouder wordt, mijn vader, An's vader, mijn tante Tanneke en oom Wim, mijn tante Anita en oom De. En volgens mij moeten we optimaal genieten van elkaar en met elkaar. En daarom ga ik donderdag lekker een dagje naar mijn vader toe...even zo'n kwaliteitsmomentje samen hebben!

En dan nu wat heel anders - werk, opdrachten, netwerken - via mijn netwerk ben ik met de meeste spoed op zoek naar een heleboel mensen. Goede mensen, voor projecten, vaste banen, dus bel me alsjeblieft. Mail me, collega's, oud-collega's, ik heb werk voor jullie...echt waar!
DUS - BEN JE OP ZOEK NAAR IETS NIEUWS, OP MIJN VAKGEBIED OF MIJN OUDE VAKGEBIED, BEL ME MET SPOED.....

En nu, na een intensieve dag, een nieuwe expositie voor Annemarie op 1 april 2009! Een evenement voor het Managers Netwerk Nederland bij Schutter Wijnen op 23 april 2009. En veel mooie en intense contacten, ga ik lekker met An samen voor de buis...ik ben moe en voldaan!
Welterusten...
en liefs, van een enthousiaste, razende reporter bijna,
Anita

Nog eventjes....

Terwijl er hier prachtige rozen, staan, mooie orchideeen in een prachtige pot, met twee schitterende kandelaars erbij (kadootje van het team van Suzie Fleurs!) lees ik op een weblog dat er weer iemand is overleden, ongelooflijk....iemand die ik niet ken, maar via via lees ik al die verhalen over mensen die kanker hebben gekregen en sta ik even stil bij dit verlies, zomaar een jonge vrouw, die een vriend, een moeder en drie kindjes achterlaat. Iemand die de strijd dus niet heeft kunnen winnen....en bouw ik even een moment van stilte in, voor al diegenen die het niet redden, niet maken...niet meer kunnen maken!

Wat ben ik toch een mazzelaar.....
Aniet

Zaterdagochtend.....

De boerderij vanaf een afstand...de plek waar mijn vader al bijna 80 jaar woont....

Zomaar een luie, lome zaterdagochtend. Geen Leuven, dat doen we in januari wel. Annemarie die een beetje ziek was de afgelopen week, de drukke en volle agenda, het is even genoeg zo. Weer pas op de plaats maken. Lui zijn, kopje koffie, nog rond lopen voordat je onder de douche bent geweest, lekker lang de krant lezen. Niets hoeven, heerlijk! We vieren op deze bijzondere manier dat we twee jaar getrouwd zijn. Dat we elkaar al ruim drie jaar kennen, dat we samen zijn...heerlijk!

Buiten is het droog, lekker fris alweer, die bladeren van de Catalpa liggen weer overal. Ik probeer deze elke dag weg te halen. De buitenschilder is even gestopt, in december gaat hij binnen verder. De keuken, de deuren, het trapgat...heerlijk, alles netjes en geleidelijk aan, zodat ons prachtige huis, er weer optimaal uitziet. Ik hou er zo van als alles netjes en opgeruimd is.

Op kantoor heb ik gisteren heerlijk gewerkt, lekker op de fiets er naar toe. Paar uur werken, terug naar Floor voor haar verjaardag. Daarna weer op de fiets, oh wat een geweldig iets om op de fiets naar je werk te kunnen. Deze week, een leuke week, met leuke ontmoetingen. Nieuwe mensen, oude mensen, een afscheidsfeestje van Anita Arts bij Prorail. Anita zat in de Raad van Bestuur van Prorail en gaat nu iets anders doen. Zij was mijn mentor bij De Baak, geweldig wat een prachtvrouw, en dan bedoel ik wat een prachtig mens. Zo echt, zo puur ook!

Coachtrajecten die gaan starten, advieswerk waar ik mee bezig ben. OCW wat een vervolg gaat krijgen hoop ik, nieuwe opleidingen, nieuwe contacten, Marco met Jeugdzorg...wie weet, wat er nog komen gaat. Wat jammer toch dat een week maar vijf dagen heeft om te werken, ik vind zoveel dingen leuk....geweldig! Maar tussen alles door, ook weer een dagje, een momentje met mijn Pa, en misschien wel even een kop koffie bij tante Anita? Zou mooi zijn toch....donderdag 6 november ben ik weer bij mijn vader. Ik realiseer me dat dit de laatste keer veel te lang heeft geduurd. En ik mis hem dan ook weer...en weet je, ik besef me heel goed, hoe geweldig het is als je vader nog leeft. Hij wordt volgend jaar 80. En voor mij betekent dat, dat ik nog veel met hem wil genieten. Met hem wil samen zijn....heerlijk toch!

Een mooi, en lekker weekend gewenst, samen, alleen, met elkaar!

Anita