Zo...daar sta je van te kijken. Zo vlak voor mijn 48e heb ik zomaar 40 km gefietst. Van hier naar Jannie in Den Haag en weer terug. Jannie woont ergens in de buurt van de Zonnebloemstraat in Den Haag en ik in Voorschoten, een mooie tocht, niet snel maar toch...alleen was ik kapot toen ik thuiskwam. En dat mag ook wel. Conditie moet je opbouwen en dat doe ik dan ook. Ik wil zo graag sterker worden en sterk zijn, maar daar is eventjes wat meer voor nodig dan een paar fietstochten. Dus vooral tijd.
Voor de rest ben ik bezig als altijd. Vooral nog in mijn hoofd. Met regelen en nadenken, met mails schrijven, mijn boek dat zich vooral nog vormt in mijn hoofd. En wat ik wil schrijven in wakkere nachten, zodat die ook goed gevuld zijn. Met nadenken over werken en ziek zijn.
Kortom het houdt niet op. Het leuke is nu, dat ik mails ontvang van mensen met wie ik altijd al contact had, maar die mij nu weer rechtstreeks mailen. Dank je wel allemaal. Ik reageer steeds weer.
Voor nu verder geen nieuws. Ik kan wel een opsomming geven van wat ik voel, maar dat weten jullie wel. Kramp, ontstoken ogen, zere teennagels. Ach allemaal onzin. Het gaat goed. En gisteren zei ik heel eerlijk dat ik erg bang ben voor puncties in mijn rug en er ligt nog iets in het verschiet een lumbaalpunctie...brrrr en dan die chemo in mijn rug. Vind ik ook doodeng, maar dat ligt ook nog eventjes voor me...maar dan, dan is het januari 2008 en dan is alles voorbij....hoop ik. Dit soort gedachten schrijf ik meestal niet op. Maar ze zijn er wel, diep in mij. En soms is dat een klein bergje en soms een iets groter bergje. Zorgen maak ik mij dan, heel voorzichtig. Terwijl het echt over het algemeen goed gaat. Zeker als ik verhalen lees over anderen, ex-collega's die kanker hebben, of mensen die ziek zijn of doodongelukkig..dan voel ik me weer die mazzelaar, die ziek is geworden, aan het knokken is, maar gewoon het wel gaat redden. Maar gisterenavond toen ik naar Annemarie keek vroeg ik mij wel af 'waarom moest ons dit nu overkomen... wat moet ik hier nu van leren...' en daar ben ik nog niet helemaal uit.....
Aniet
