Wat zijn we toch kwetsbaar als mens...ik merk het zomaar weer, nu mijn vader ziek is. Hij heeft denk ik iets van een bacterie in zijn lijf, een ontstoken oog, een ontstoken oor, zijn hoofd zit helemaal vol en hij heeft al hele hoge koort vanaf woensdag, vanmorgen nog 38.7. Antibiotica en al twee dagen een dubbele dosis...Annemarie en ik, zijn er vanmiddag even geweest. En ook al weet je dat Els ontzettend goed voor hem zorgt, ik merk dat ik me zorgen maak. En toen we daar kwamen, dan schrik je een beetje, een oude kwetsbare vader, die ziek is, bleek ziet. Na overleg met Els heb ik gebeld met de huisartsenpost en nu mogen we naast de antibiotica, hem 4 x 1000 mg paracetamol geven, zodat de koorst wat kan zakken. En dinsdag ben ik weer bij hem...want weet je lieve mensen, er flitst van alles door me heen. Want hij is altijd zo sterk, maar hij is ook al bijna 80. En eigenlijk ben ik zo bang om hem ooit te moeten verliezen, want dan heb ik geen ouders meer en Arie ook niet. Zo'n gek idee, de kwetsbaarheid is voelbaar, bij hem, maar ook bij mij..mijn vader, mijn grootste vriend in dit leven is ziek! En ik weet dat hij weer beter wordt, maar het liefst zou ik steeds bij hem zijn nu...en nu moet ik straks naar mijn eerste eetadres, voor Smaken Verschillen! Leuk, ik zal jullie erover informeren! Ondertussen ben ik van alles aan het regelen/organiseren om de komende week toch zoveel als mogelijk te werken en in de avonduren mee te kunnen werken aan mijn tv-opnames. Ik hou jullie op de hoogte..
Met liefs
Anita
