Mercedes....of BMW....

Tja wat een gek begin. Maar kwam ik met mijn mooie BMWtje vrijdag werkelijk glijdend naar huis...zo stapten wij gisteren in de ML 320 van Annemarie en parkeerden wij daar waar anderen niet meer wegkwamen. Waar wij een auto moesten duwen omdat deze bleef slippen, daar kroop die tank zomaar uit een berg sneeuw...en dus is wederom mijn gevoel voor veiligheid, mijn gevoel voor het merk, gewoon zomaar weer bevestigd. De mercedes die glijdt niet, die rijdt...en met die Mercedes gaan wij zo naar mijn broertje, die een nieuw huis heeft. En daarna gaat Annemarie terug met de trein, zodat zij als de meisjes wakker worden, er weer is...en ik, ik ga ermee naar Pa, een paar uurtjes maar, maar toch..omdat hij anders zo alleen is. Arie komt dit weekend niet, door zijn verhuizing...ik ben gisteren niet geweest. En Els zit als het goed is bij haar dochter in Utrecht (ik hoop dat zij Utrecht heeft kunnen bereiken vrijdag...). En toen ik Pa gisteren aan de telefoon had zei hij, want humor houdt hij, 'ik breek geen been hoor'. Ja want over breken van gewrichten. Nichtje Noor heeft haar pols gebroken...en dat doet verdomde zeer hoor. Uitgegleden...dus lieve mensen, als je niet de deur uit hoeft, blijf vooral binnen...de wereld is een spiegel...de wegen en stoepen zijn spekglad...maar oh wat is de wereld mooi. Wat ziet die er fantastisch uit...overal zie je sneeuwpoppen, maar ook ploeterende mensen, ouderen met rollators, die door een laag sneeuw heen moeten...Nederland weet niet zo goed hoe met deze sneeuw om te gaan. Ik ook niet merk ik...want het liefst blijf ik gewoon lekker onder het dekbed...en doe ik niks...welnu, dat kan even niet he...gewoon nog een weekje werken....en dan nog een weekje, wel aangepast enzo...maar toch! Een mooie witte zondag gewenst...ik kom weer bij jullie terug. En iedereen die moet werken, hier, daar en bij Yarden, take care....doe voorzichtig...we hebben elkaar meer dan nodig! Een mooie zondag, Anita