Toch nog iets van zorg met jullie delen. Want hoe zeker was vroeger mijn leven, mijn werk, mijn sterke lijf en hoe kon ik daar op bouwen. Steeds weer ervan uitgaan, dat alles goed zou komen.
Ook vanuit een gezond optimisme. Nu lijkt dat anders. Ik ben anders geworden in dat jaar van ziek zijn. Mijn lijf laat me met een bepaalde regelmaat in de steek. Als ik nu een lekke achterband heb (gisteren) dan kan ik deze niet meer zelf verwisselen, een lullig voorbeeld, maar toch een voorbeeld. Vroeger draaide ik hier mijn hand niet voor om. En hiermee verdwijnt ook je zekerheid. Je werk, vroeger iets wat je zomaar deed. Nu ligt dat anders, want je principes, je waarden in dit leven zijn zo anders geworden. Het gaat me om mensen, niet om FTE's, het gaat me om de mens achter de functionaris, niet om zijn of haar handelingen. Ik merk dat ik met dit standpunt veel mensen bereik, voor me win, maar soms ook niet. Weer zo'n onzekerheid. Ik kreeg gisteren een mail van een collega en die was hartverwarmend, eigenlijk een mail vol hartverwarmende opmerkingen namens een grotere groep. En zo'n mail maakt dat ik doorga met wat ik aan het doen ben, en dat is vertrouwen blijven hebben in mijzelf en in mijn waarden. Ongeacht wat ik hiermee veroorzaak. In het leven sta je soms op een kruispunt en moet je keuzes maken en op dit moment weet ik het eventjes niet zo zeker, ga ik nu rechtdoor, linksaf of rechtsaf. En een ding is zeker, er is nooit een weg terug! En de weg die ik kies, is de weg die past bij mijn waarden. Bij respectvol behandelen van mensen en zeker net zo belangrijk, zelf ook respectvol behandeld worden. En als er ergens een lieve heer is, of iemand anders die mij bijstaat, dan wijst hij me de weg. Net zoals mijn moeder vorig jaar in een droom deed, zij wees mij de weg. En als zij nog zou leven, zou zij tegen me zeggen 'kind blijf maar dicht bij jezelf' en volgens mij komt het dan helemaal goed. Eerlijk en open naar elkaar toe zijn. En dat zal ik zijn.
En het gekke is, dat ik vroeger gewoon doorging, ongeacht of ik gesteund werd door iemand anders. Soms zelfs bot was en doorging, nu sta ik regelmatig stil, denk erover na en ben ik ongelooflijk blij met een mooi woord van iemand anders.
Een mooie fijne dag...
Anita
