Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




donderdag 22 mei 2025

Zo'n heerlijk zomers gevoel....

Hoe mooi is de kleur blauw. Hier in Parga in allerlei tinten. Geweldig. Ik kon zomaar rustig zitten en voor me uitstaren, niks hoeft, alles mag. Zalig. En volgens mij is dat vakantie. En onze vakantie in Parga, was een tijd van uitrusten, wandelen, zwemmen, en veel boeken lezen. En bovenal samen genieten en tot rust komen. Want rust heb ik meer nodig dan ooit in deze fase van mijn leven. Het leven is soms ingewikkeld, lastig en daagt me uit. Nee hier thuis niet. Hier is het een beetje Parga achtig vind ik. De tuin, met allerlei prachtige mooie bloeiende planten, wat extra aandacht voor het gras, veel mooie tinten paars, roze en blauw, af en toe en gele uitschieter er tussendoor. 

Nu ik spreek over geel, moet ik even iets vertellen. Annemarie en ik, zaten in Parga op een prachtig terras, een klim omhoog langs allerlei trapjes, en dan keek je uit over het water, de kleine eilandjes, en daar dronken we een heerlijke kop koffie en een watertje. En zomaar opeens kwam daar een prachtige donkergele vlinder even langs, hij stopte even bij mij en vloog toen weer weg. Tja...en gele vlinders zijn er deze zomer steeds, hier in de tuin en ook in Parga. Dus Pa van Loon houdt me nog steeds goed in de gaten, de gele vlinder is bij me, sinds hij is overleden. Hij was kleurenblind en de enige kleur die hij zag was geel, lekker geel. En soms is hij er even niet, en ook als ik nadenk, over van alles en nog wat, dan komt hij even langs. Dan aait hij me als het ware over mijn wang...dag Pap!

Hier thuis wonen we naast meneer pastoor. En hij kwam op de thee, toen we net thuis waren. Hij had Ria, onze vriendin die met haar man Hans, hier in ons huis was en voor Teun en de poes zorgde al een prachtige pioenroos uit zijn tuin gebracht. En gisteren kwam hij ons even groeten, en snoepte hij lekker mee van de vers gebakken appeltaart van Ria. En toen ik hem deze foto liet zien van de pastoor of priester in Parga, toen zei hij 'oh wat een mooie man, dat is een goed mens'. En deze pastoor vond het goed toen ik deze foto maakte van hem en die andere meneer. En als ik hem daarna tegenkwam, dan groette hij me vriendelijk. Dus weer een soort van zegen, daar in dat mooie stukje Griekenland, Parga. Parga ligt op het vaste land van Griekenland, tegenover Corfu. Je vliegt op Preveza, kortom een geweldig mooi stukje Grieks leven. En een van de geneugten daar is ons kopje koffie of onze maaltijd bij de Brazilian Cup. Een geweldig mooi tentje, gerund door een echtpaar, al 25 jaar, met overheerlijk koffie en een paar eenvoudige goede gerechten op de kaart. Een fijne Griekse wijn erbij, kortom, genieten. Persoonlijke aandacht, vriendelijkheid, een groet, en een omhelzing als je gaat. Mooi, een beetje zoals onze Uitvaartstichting in Hilversum. Dichtbij, persoonlijk, met aandacht, veel aandacht. Zo eenvoudig kan het leven zijn.

En nu weer thuis, weer lekker in de jacuzzi, lekker werken in de tuin, Teun weer uitlaten en kroelen met hem. Heerlijk, het gewone fijne leven, hier in ons mooie dorpje. De rust, de stilte, de praatjes in het dorp, kortom, genieten van alles wat zo bij me is gaan horen. Wat zo een onderdeel is van mijn leven hier. Fijn. En morgen weer naar Hilversum, ook weer zin in. Zin om weer bezig te zijn, aan de slag te gaan, mijn mensen weer te zien, dat kopje koffie in de Huiskamer, dat gesprek met onze gasten. Maar ook de vele mails, de sollicitanten, de afspraken, de gesprekken, en de vele uitdagingen die deze baan mij biedt. Hoe hou je al die mooie uitdagende Rijksmonumentale gebouwen actueel en van deze tijd, zonder afbreuk te doen aan wat ooit was, maar zeker zodanig dat er animo voor is, om juist hier je afscheid te vieren. Juist hier de eindigheid van het leven, met af en toe wat sleetsheid, te laten organiseren. Ik ben er klaar voor. Ik heb er zin in. En wil je zondag een prachtige lezing bijwonen van Roek Lips, meldt je dan nu nog aan. Het kan nog net. Op die geweldige zolder daar op de Bosdrift. Een verhaal, dat je raakt tot in iedere vezel. En Teun, ja Teun onze troosthond is er natuurlijk ook bij. Want Teun mag eventjes overal mee naar toe. Dat heeft hij verdient, nadat hij zo geweldig lief is geweest bij Hans en Ria, en ook, omdat ik hem zo ongelooflijk gemist heb. Mooi he...mijn, onze liefde voor Teun....