Wat een gekke titel he...maar zo toepasselijk. Want voor zondag 21 maart 2010(de dag dat mijn vader zijn eerste CVA kreeg, de dag van Annemarie's expositie...)kwamen er altijd drie heren op maandagmiddag bij elkaar in de serre van mijn ouderlijk huis. Mijn vader natuurlijk, oom Dirk en oom Koos. Drie mannen, ietwat varierend in leeftijd, zo is oom Koos de jongste, een kwieke charmante zeventiger, zo was mijn vader de levensgenieter van 80 jaar en zo was oom Dirk, een nog goed ogende man tweede helft 80. Deze drie mannen hebben veel gedeeld in hun leven en op deze 'herenmiddag' bespraken zij het leven, het leven op Flakkee en daarbuiten. Koffie, een glas wijn, een glas sap, het was er allemaal, maar het belangrijkste was, dat zij elkaar zagen! En toen op 21 maart kwam Pa van Loon in het ziekenhuis terecht, zijn eerste CVA. En wie kwamen daar aan zijn bed, zijn vrienden Dirk en Koos. En zo ook in Samaritaan, op een bepaalde manier, probeerden zij de 'herenmiddag' voort te zetten, niet op een vaste dag, maar toch met elkaar. De gesprekken verliepen wat anders, soms zakte Pa van Loon wat weg. Soms kwam er een heer, soms weer twee...en vorige week hoorde ik al dat het met oom Dirk wat minder ging. En gisteren is oom Dirk zomaar overleden...en donderdagavond probeert Els met de rolstoelbus Pa naar de condoleance van zijn vriend te transporteren. Samen met oom Koos...en van die drie mannen uit de serre, resten er ons nu nog maar twee...in een totaal andere hoedanigheid, blijven zij met elkaar verbonden. Voor eeuwig, in mijn, in elkaars geheugen, de 'herenmiddag'is niet meer.....oom Dirk leeft nu voort in mijn gedachten. Hoe blij hij was als we elkaar zagen, hij zoende je altijd boven op je mond, en ach, ik liet het maar zo, blij als ik was, om hem weer te zien. Annemarie en ik zijn bij hem op bezoek geweest in Vroonlande, toen Pa in het ziekenhuis lag. Hij huilde...en zei 'ik hou een plaatsje vrij hier voor je vader, zeg dat maar tegen hem...' en nu is hij er niet meer. Een trouwe vriend is van ons heengegaan. Dag oom Dirk...
En vandaag kreeg ik een mail van de andere vriend, oom Koos. Zo lief, voor mijn verjaardag...ik ben er zomaar een beetje stil van!
Anita
