En op deze vrijdagavond zit ik op ons nieuwe terras aan de zijkant van het huis, kijk maar naar de foto's, met muziek van de cd Branding op de achtergrond...lekker een beetje lounge achtig. Vandaag was een bijzondere dag, met een mooie ontmoeting met Andrea, een lunch in Den Haag, veel gesprekken bij Yarden, kortom veel...en zomaar nu valt de vermoeidheid over me heen. Zit ik een beetje te lezen, te suffen eigenlijk en merk ik, dat mijn lijf zomaar moe is. Deze week was een hele stevige week, met serieuze gesprekken, met emoties en verwondering. Vooral dat...verwondering, een controle in het LUMC, een opgezette klier in mijn nek, die een beetje groter wordt, maar goede bloedwaarden en de wetenschap steeds maar weer dat ik kerngezond ben. Dat ik sterk ben en wel 80 kan worden of nog meer. Als ik naar mijn familie kijk, los van Ma van Loon, dan worden die wel oud. Maar ik zou wel heel graag oud willen worden op een normale manier, zonder die toestanden die mijn vader nu moet ondergaan. Want zo zou ik echt niet oud willen worden, en vorige week sprak ik met een notaris gespecialiseerd in erfrecht, over de euthanasie verklaring. En dat is iets wat ik wel wil regelen, omdat ik zelf steeds weer de keuze wil kunnen maken over mijn leven en hoe dat verloopt. Morgen een vol programma met van die dingen die moeten, de auto wassen, stof halen voor nieuwe blouses, naar vader van Loon toe...kortom veel. Me voorbereiden op een programma voor de komende week. Veel te doen weer. Maar eerst gewoon zomaar eens een beetje slapen, wat langer in bed blijven liggen, wat rusten...eerst eventjes deze lekkere avond. En ondertussen gebeuren er ook van die rottige dingen, heeft mijn schoonmama haar pols gebroken, heel vervelend en heeft zij veel pijn. Rechts lekker handig, of juist onhandig, want je broek losmaken, dat doe je met rechts, en nog zoveel meer doe je met rechts als je rechtshandig bent. Hier rond het huis is het een grote bende, want de schilders zijn bezig. dus overal is stof, liggen ladders, staan steigers, maar volgens mij wordt het wel een pareltje dit huis als het klaar is...spannend wel eigenlijk, en werkelijk ik schrik me wezenloos van alle kosten die hiermee gemoeid zijn. Het is een project om volledig op leeg te lopen....maar ja, dan heb je ook wat. Gisteren had ik een zakelijke bespreking over de innovatie prijs in de uitvaart, waarvoor ik in de jury ben gevraagd. En deze bijeenkomst was in Nieuw Lekkerland, aan de Lekdijk. In een prachtig pand met uitzicht op de Lek, als je aan de vergadertafel zat, zag je de boten zo voorbij varen. En na deze bijzondere bijeenkomst ben ik langs de Lek terug gereden, langs mijn oude huis in Groot-Ammers. Waar ik de auto parkeerde en eens wat rond heb gelopen, met de pont over naar Schoonhoven en ook daar langs mijn huis gereden en toen via Utrecht weer terug naar Haarlem. Het leek een reisje door mijn verleden, waarbij ik emoties liet komen, die er waren. Waarbij ik herinneringen ophaalde aan een tocht met de canadese kano, in gedachten, die je zo mooi het riet in kon laten lopen en op dat soort momenten voelde je werkelijk de rust over je komen. Waar mijn moeder mij voor het laatst bezocht, en op de bank zat en keek naar de Lakenfelders, dat zijn hele speciale koeien...waar feestjes gebouwd zijn, waar ik Els voor het eerst heb mogen ontmoeten in de tuin in Groot-Ammers, toen Pa en zij verliefd op elkaar werden. Waar ik een gezinsopstelling heb gedaan met de dames van de coachopleiding, logeerpartijen met deelnemers aan trainingen organiseerde, waar ik hard werkte in de tuin, in de moestuin, zo hard, dat de koper van het huis aan mij vroeg of ik van tuinieren hield. Maar het was wel lekker, zo in de avonduren, na het werk het gras maaien, fysiek bezig zijn. En als ik denk aan die tijd, denk ik wel aan rust. Aan minder hard werken, en nu, en daar had ik met het Andrea nog over, werk ik veel uren in een week, heel veel uren. Maar wel vanuit een soort mooie energie, een soort flow. De dingen die ik doe zijn bijzonder en mooi, en de ontmoetingen met mensen zijn leuk. Dus het is vooral kwaliteit wat ik voel en ervaar en die uren die horen daar wel bij...en nu, nu zit ik zomaar lekker mijn blog bij te werken, in de tuin...zomaar te genieten...ik wens iedereen een prachtig weekend, rust, gezelligheid, liefde en samenzijn....wat je maar wilt. En beterschap voor mijn lieve schoonmama...Anita
