Wat ook nog heel leuk was, was toen ik gisterenavond thuis kwam (ja er stond weer file...), zei Annemarie die even in het dorp was (wij wonen er namelijk midden in, dat dorp) je hebt de groeten van Elles. Grappig, Elles is een vriendin van mij van vroeger en zij zat hier in Wassenaar op een terras te dineren met een vriendin. Annemarie liep langs. En Elles herkende Annemarie en riep haar. En Annemarie wist van een Elles en kende haar achternaam. Grappig ik ben Elles en haar vriendin nog even gaan groeten. Zo komt de wereld elkaar tegen in Wassenaar. Vroeger en nu. En het allerleukste vind ik, dat als ik nu door de Langstraat loop, waar ik tot voor kort niemand kende, nu mensen me groeten. Een mooi effect van mijn aanwezigheid op het terras van Mila's Gastrobar. Ik ken en herken mijn klanten en zij mij...leuk. Gezellig ook. Apart wel om dit te constateren. Want ik ben eigenlijk iemand die wel van de anonimiteit houdt. Van het rustig en op afstand zijn. Van gewoon lekker mijn eigen ding doen. En soms ben ik sociaal, maar soms ook helemaal niet. Dan ben ik een stille solist. En dit alles komt op de een of andere manier wel samen nu.
Nu een weekend voor me, waar ik kan genieten van het kijken naar mooie schoenen (ook een soort van afwijking, ik hou van hele mooie schoenen, in verschillende kleuren leer bij elkaar), van een nespresso en de krant. Van lekkere lounge muziek en water bij de koffie. Ik hou van de krant lezen nu en heel langzaam op gang komen. Vandaag wordt er een kistje rode wijn bezorgd. Geweldig mooi denk ik zomaar. Een schitterende 'wegleg kist' die nog wat mag rijpen. Ik geloof niet dat je dat zo zegt, want voor mijn beeldvorming hoort dat bij kaas. Maar toch, deze wijn is voor later...
Gek, want eigenlijk leef ik gewoon vooral vandaag. Want wat er morgen zijn zal, weet ik niet. Gezondheid hoop ik...even die gekke bobbel weg laten halen, lipoom. Nooit van gehoord tot deze week. Goedaardige bobbel, die eruit gesneden moet worden. En bijzonder, hoe alleen op dit soort momenten in mijn leven, ik eventjes heel bang ben. Bang dat er weer zo'n soort monstertje in mijn lijf zit, dat de boel kapot maakt en je leven kan verwoesten. Maar dit ding is gewoon een soort van grote vetbobbel. Gek, hoe dat er zomaar kan zitten, of langzaam kan ontstaan in je lijf. Zou het komen, omdat ik zo enorm mijn best doe, om een beetje een goed lijf te behouden op mijn oude dag...haha. Ik vind het zelf wel een grappige opmerking, ik, bijna 57 jaar. Mooi he...57 jaar jong zijn. Je goed voelen. Gezond zijn. Genieten. Groeien in je leven, in je loopbaan, in je menszijn vooral..dat is wat ik me voorneem. Om altijd te blijven groeien. Afgelopen week hadden we het over vitaliteit. Bij Yarden, en voor mij gaat dit veel verder. Want vitaliteit hoort bij ons leven. Bij 2016 en verder. Bij wat je doet, waar je voor staat, wat je laat. Maar ook bij het zelf de regie houden over jouw leven. Het niet zomaar laten gebeuren. Je stem laten horen. Zeggen wat je te zeggen hebt. Maar wel tegen de mens die het treft, en niet in het wilde weg. Dus eerlijk zijn, naar jezelf, naar de ander. Vanuit je persoonlijke waarden, dichtbij jezelf blijven. Geen rol spelen. Pfffttt...ingewikkeld wel. Want ik geloof zomaar dat we af en toe voor de spiegel staan en onszelf de vraag moeten stellen 'doe ik het goed zo'. Of reflecteren met elkaar, hoe we de dingen doen samen. Voorbeelden te over in mijn leven, waar ik het beter of anders had kunnen doen. Dus ook ik heb nog veel te leren. Hou me maar scherp. Geef me maar feedback. Ik wil het...ik wil in mijn leven dit bereiken. Dus help me maar. Dank u wel en ik wens jullie allemaal een prachtig weekend. Geniet maar gewoon. Dag!
