Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zaterdag 25 maart 2017

Korte broek, gelakte tafels en tempura gamba's van Mila....

Tja en dit is zo'n zaterdag, waarop de zon schijnt, de wereld je toelacht en alles er heel lekker uit ziet. Vanmorgen redelijk op tijd met Floor en Annemarie naar het tuincentrum en daarna alles in potten, manden en weet ik veel wat zetten. Net alsof ik Hendrik de tuinman ben. Vroeger deed mijn broer dit voor me, nu doen we het gewoon zelf. De slang in alle bakken, en alles goed nat laten worden. Ondertussen werden tafels en banken gelakt, door Floor en geleidelijk aan veranderde ons dakterras in een zonnig oord, genadeloos lekker. En persoonlijk vind ik altijd, dat bij dit soort weer champagne hoort. Gelukkig ligt deze hier altijd koud en samen met de Roos en Floor hebben we heerlijk champagne Prestige van het champagnehuis Goutorbe gedronken. Genadeloos lekker...maar, daar hoort iets bij, in tempura deeg gebakken gamba's van Mila. Tja...en ik in korte broek, ga deze niet halen, maar Roos wel, en daar zaten we als de koninginnen van Wassenaar, met champagne en gamba's in de zon op ons paars blauw gekleurde terras. Heerlijk, de zon in je gezicht, en genieten maar. De lente is begonnen, en het leven lacht ons tegemoet. En ja, ik realiseer me dat de ene dag of de andere er heel anders uit kan zien. Gisteren had ik een ontmoeting met mijn huurder in Schoonhoven, en deze ontmoeting en hoe mijn huis eruit zag, maakte me intens verdrietig. En dit alles werd eigenlijk weer teruggebracht tot helemaal niks, toen Annemarie mij een bericht stuurde, dat Loes een van onze vriendinnen overal uitzaaiingen heeft en niet meer beter zal worden. En met Loes en haar vrouw drinken wij graag champagne en dit alles doet je gewoon steeds weer beseffen, dat je vandaag maar moet genieten en leven. Juist omdat je nooit weet, wat er morgen zal komen. Dus vandaag, met liefde en aandacht voor deze vrouwen, drinken wij op het leven. Bizar maar waar. Leven en dood, de afgelopen week in Zierikzee sprak ik hier nog over met voorbijgangers, liggen naast elkaar. Het een sluit aan op het ander. Dus lieve mensen, dank je wel voor deze prachtige dag, op ons dakterras, met de zon op mijn gezicht, met mijn korte broek aan en dat glas champagne. Proost op het leven....

woensdag 22 maart 2017

Slijtage verschijnselen

En op deze zonnige woensdagochtend zegt mijn lijf me weer eens heel duidelijk, dat ik geen twintig jaar meer ben, maar gewoon 57 en nog wat meer, hard op weg naar de 58! Tintelingen in mijn linkerarm, mijn hand, mijn vingers en een tinteling die doortrekt naar mijn schouder, al een tijdje loop ik hiermee rond. Volgens de huisarts en volgens de neuroloog duidt dit op een nekhernia. Tja, in 2015 had ik ook een nekhernia zo blijkt uit het medisch dossier (dik boek inmiddels)maar nu voelt het totaal anders. Nu zeurt het, en vanmorgen om tien over acht mocht ik mij melden bij een scancentrum, voor een onderzoek, een scan en de neuroloog herkende me. Dit vind ik niet best he...als artsen je gaan kennen. Afgelopen week biopt, nu dit weer, kortom, het verval doet zijn intrede. Gekke gewaarwording vind ik dit. Gisteren hadden we een bijeenkomst met een aantal managers bij Yarden, en toen was ik een van de oudsten, en sprak ik over de energie die ik voelde bij mijn collega's van de divisie Verzekeringen. Jonge leidinggevenden, van sommigen mocht ik ooit mentor zijn, bijzonder om dit zo te zien en te constateren. Leuk om hier bij te mogen zijn en vanuit mijn ervaring, te mogen delen. En ook deze fase in mijn leven, waarbij het niet zo belangrijk is, of mensen me nog wel leuk vinden, of aantrekkelijk, of nog meer of minder van dit alles, deze fase vind ik heel erg fijn. Want ik realiseer me, dat ik andere gesprekken voer met mensen. Dat ik dichtbij mezelf ben en blijf. En dat ik vol verwondering om me heen kijk, wat er zoal gebeurt. Maandagavond was ik bij de verkiezing van de zakenvrouw van het jaar. Een prachtig evenement, gesponsord door Veuve Clicquot Champagne. Een jaarlijks evenement, waar Sabrina mij altijd als haar gast mee naar toeneemt. Leuk, en bijzonder. Je ziet veel interessante vrouwen, DGA's en dit jaar werd Elske Doets gekozen tot Zakenvrouw van het jaar 2017. Paul, mijn filmer was er ook, en we hebben een meer dan leuke avond gehad, doordat Paul me introduceerde bij Elske en haar team. Derck, de voorzitter van ons Hoofdbestuur van Vereniging Yarden, was er ook. Leuk om te zien, hoe minister Hennis de prijs mocht uitreiken aan Elske. De wereld is klein, en op zo'n moment lijkt het alsof allerlei zaken samenvallen. Paul filmt voor Jan Doets reizen, en speciaal voor deze prijs, is er een prachtig magazine uitgekomen van Elske Doets. Schitterend werkelijk waar!. Gisteren weer een ervaring rijker, het team van Mila's Gastrobar ging dineren bij Nayolie in Voorschoten. De chef Kelvin Lin, moderne Aziatische smaken, texturen en structuren, een ware culinaire beleving, prachtige hapjes, die vergezeld gaan van nog prachtiger wijnen en champagnes. Werkelijk heel bijzonder en anders. We gaan eens in de zoveel tijd, lekker uiteten met elkaar, van de fooienpot en volgens mij aangevuld met een bijdrage van onze chef Mila. Heel leuk, informeel en goed. En vandaag staat mijn dag in het teken van gezondheid, onderzoeken en een scan. En daarna naar Almere, voor een aantal vergaderingen. Deze week is een week vol verschillende ervaringen. Goede gesprekken, leuke afspraken in de agenda. Straks als dit alles achter de rug is, ga ik Margo ontmoeten bij NAP. Veel onderwerpen te bespreken, o.a. het eerstvolgende nummer van VERDER, het blad van Vereniging Yarden. De Afscheidsprijs, kortom er is veel te doen. Weet je en soms gebeuren er ook mooie dingen. Zo zag ik dat iemand me gebeld had, en ik had hem lang niet gesproken. En zomaar, toen ik hem terugbelde, hadden we een prachtig gesprek over mijn vader. Mooi hoe deze prachtige vader van mij, toch steeds weer zo mijn leven even binnenstapt. Net alsof hij even komt kijken hoe het met me gaat. Welnu Pap, best goed, beetje versleten, maar alles doet het nog hoor. En terwijl ik dit zo schrijf, zie ik hem lachen. Heerlijk lachen. Ik merk aan mijzelf, dat ik heel veel plezier heb in mijn leven en dus ook echt verschrikkelijk kan lachen met mensen. Maandag toen ik Paul zag in een pak, moest ik ook zo lachen en hij ook. Heerlijk is dat, plezier hebben en genieten. Er is zoveel ellende en gedoe, vanmorgen las ik in de krant, over de herdenking van de aanslag in Brussel en wat dit gedaan heeft met mensen, met nabestaanden. En op dit soort momenten, tel ik mijn zegeningen, neem ik een nekhernia voor lief, en wacht ik in de wachtkamer op alles wat komen gaat. Opereren, doen we niet, dat hebben de neuroloog en ik al besproken, dat gaan we pas doen, als ik echt oud ben. En niet meer hoef te werken. Tijd zat hebben we nog, en dat vooruitzicht, dat je nog tijd genoeg hebt, dat is volgens mij de grootste winst van je leven. Gewoonweg de tijd hebben om nog alles uit je leven te halen, wat er in zit. Zonder gedoe. Met prachtige mensen om je heen. Goed werk, fijne vriendschappen en als dan, net als gisteren en vandaag de zon schijnt, je je dakje van de auto open kunt laten schuiven, ook al sta je uren in de file, dat maakt dan niet uit. Dan glimlach je en kun je meezingen op allerlei heerlijke muziek en dan realiseer ik me, Anita van Loon je bent een gelukkig mens. Werkelijk gelukkig in alle opzichten. Mooie gesprekken, soms mag het schuren, maar als ik vandaag op 22 maart 2017 de balans op maak, dan zit het wel goed! En maak voor jezelf maar eens af en toe de balans op, denk maar eens na, over wat er is en hoe jij in het leven staat, kijk maar eens in de spiegel, en oud worden is niet erg, dat is een van die zegeningen, dus pak deze! En ik plaats zomaar wat foto's die te maken hebben met genieten...terug in de tijd, of in het nu, maakt niet uit.

zondag 19 maart 2017

Wat een intensiteit....

En vandaag is een dag van eenvoudig genieten, lekker langzaam wakker worden, koffie op bed, en even naar de zonnebank, tanken, zodat de auto gevuld met diesel weer klaar staat voor de komende dagen. Want vanmiddag stap ik weer eventjes in een andere rol, wijn schenken bij Mila's Jazz op zondag. Leuk, intiem, gezellige mensen en muziek die verbindt. Het leuke vind ik inmiddels van dit mooie dorp, dat de kern zo gezellig is. Zonet was ik even bij de HEMA om melk te halen en dan groeten mensen je, dames die hier aan de overkant wonen en ik ken hen niet, zij mij wel. En of dat nu door Mila komt, of door mijn woeste grijze lokken, dat geeft niet, de gezelligheid is voelbaar. Ik hou er wel van. Een beetje zoals vroeger op Flakkee. Jij kende iedereen in je omgeving en men kende jou. Je stak altijd je hand op en soms doe ik dat nog, niet op Flakkee maar elders, en dan zie je mensen kijken zo van 'wie ben jij dan wel....'. Hier in Wassenaar is dit anders. Fijn! Gisterenavond heb ik een prachtige film gezien 'Manchester by the sea' pffft wat een verdrietige film, zo intens. Een man, die door een brand zijn drie kinderen verloren heeft en zijn huwelijk is hierdoor stukgelopen. Een man, die ruzie maakt met iedereen, omdat hij zo niet uit zijn emotie komt. Hij zit zo vast, omdat hij niet gelukkig is....pffft. Ik zat te kijken en de tranen liepen over mijn wangen, ongekend. Terwijl ik dit zit te typen, voel ik de tintelingen in mijn linkerarm. Er zit iets bekneld en mijn hand en nu mijn hele arm tintelt. Woensdagochtend gaat de neuroloog er even naar kijken, gevolgd door een scan, ik krijg gelijk de uitslag. Het is super irritant dit gevoel..je wilt de hele tijd met je arm het 'eruit' slaan. En dat lukt niet...ach, er zijn ergere dingen toch??? De wind hoor ik lekker hard loeien om het huis heen, het dakterras is helemaal schoon gemaakt. Wij hebben hier altijd een man voor nodig denk ik, Daan had het al aangeboden en uiteindelijk heeft buurman Rogier het voor ons gedaan, in ruil voor een etentje, goede deal toch. Super netjes, volgend weekend, lekker bloemen en planten kopen en dan is het weer tijd voor de zon, lekker genieten. Lieve mensen mijn leven is niet zo spannend dit weekend. Gisteren mocht ik aanwezig zijn bij een enerverende vergadering van de Ledenraad. En werd ons nieuwe Ledenraadslid geïnstalleerd, fijn, een jong mens, met veel kennis en ervaring. Bijzonder om te ervaren, hoe generaties naar elkaar kijken. Ik geniet nog even van de stilte van dit moment, heerlijk de rust, die nu in huis voelbaar is...ik eet straks nog wat en ga dan lekker een paar uurtjes helpen bij mijn vriendinnen van Mila's Gastrobar, Achterweg Wassenaar! Dus hoor je mooie klanken in ons kleine centrum, dan weet je waar je zijn moet...fijne zondag verder! Anita

donderdag 16 maart 2017

Een land, een samenleving.....

Goedemorgen allen. Met een gevoel, dat toch de redelijkheid overheerst heeft, en dat Nederland geleerd heeft, zit ik hier na te denken over de verkiezingen. Mijn collega Edward, een jonge D66 man geniet nog na denk ik van een geweldig feest. De krant staat bol van de verhalen en de diverse partijleiders en hoe zij het ervaren hebben. Ik ben tevreden en uitermate benieuwd naar hoe het nieuwe kabinet er uit zal gaan zien. Gisterenochtend heel vroeg al gestemd, omdat ik gisterenavond een gesprek had jawel over hoe jij zelf, Nederland een klein stukje toleranter, mooier kunt maken, dan je nu al doet. En altijd als ik hierover nadenk, denk ik terug aan de boerderij, waar mensen uit allerlei landen en windstreken verbleven, om door mijn vader te worden 'onderwezen' over de aardappelteelt. En dit maakte, dat ik al heel vroeg te maken kreeg met iemand die het hindoeïsme aanhing, of iemand die een taal sprak, die ik niet kon verstaan. In mijn loopbaan tot nu toe, kwam ik vaak in situaties terecht, waar ik te maken kreeg met mensen uit andere culturen, gemeenschappen. En ik weet nog hoe ik mijn eerste Turkse buurman kreeg in Den Haag,en daar op de vloer zat, want de banken werden uit de kamer gehaald en je zat als in een moskee daar op de vloer thee te drinken. Mijn buurvrouw had eerst een andere Nederlandse naam, en opeens kwam zij met haar Turkse outfit naar beneden en haar naam was vanaf dat moment Emine. En voor mij maakt het niet uit hoe je heet, het gaat er voor mij om, wat je doet en hoe je de dingen doet. En op deze laatste zin, kom ik straks nog wel terug...daar wil ik nog wel iets over kwijt. De Stichting Een Land, Een Samenleving, probeert eigenlijk in Nederland de integratie tussen al die mensen wat te bevorderen. En in dit bestuur mag ik zitting gaan nemen. Hoe geweldig is dit. Dankzij Melek een Turkse dame, die ik via Yarden heb ontmoet. Ik ben trots op hoe ik als klein en onbeduidend individu mijn bijdrage mag leveren. Hoe ik met mijn contacten in Amsterdam en omgeving, hiermee verder kan gaan. Ik ben enthousiast en blij...ik zal jullie aangehaakt houden. En nu vandaag eventjes thuis, want het was weer een week vol avonden. En ik merk, dat ik een tikje van de griep van Annemarie heb meegekregen. Ik snotter wat af en ook zaterdag is het weer Yarden dag voor mij. De Ledenraad in Almere, een lange stevige bijeenkomst, waar ik probeer vooral goed te luisteren. Communicatie, verbaal en non verbaal geeft mij zoveel informatie, dat ik met name in dit soort sessies, waar ca 40 mensen met elkaar samenzijn, goed observeer. Ik ben daar altijd aanwezig samen met Ron Bavelaar, voorzitter van onze Directieraad en het voltallige Hoofdbestuur. Leuk want zaterdag wordt er een, in mijn ogen zeer aansprekende, nieuw bestuurslid voor het Hoofdbestuur voorgedragen. Top, in een woord top. Mooi hoe je hier ook ziet, dat de integratie van culturen, geleidelijk aan binnen Yarden zijn intrede doet. Het gaat langzaam. En toen kwam ik bij de cultuur van Yarden. En hoe ik deze ervaar op dit moment... En als het gaat over cultuur, dan begin ik bij mijzelf, want ik zie mijzelf als een van de cultuurdragers binnen ons bedrijf. En voor mij zijn kernwaarden, merkwaarden, hierbij heel belangrijk. En een van deze waarden is - waarde toevoegend - een mooie waarde om bij stil te staan. Hoe voeg jij je waarde toe. Voor mij zijn waarden als eerlijkheid, openheid erg belangrijk. En dit komt tot uitdrukking in hoe je met elkaar om gaat. Wat je zegt, wat je doet. Waar je voor staat. Spreek je elkaar aan als je iets echt vindt, of doe je dit op een andere manier. En als ik dan kijk naar mijn huidige team, dan mogen we af en toe met zijn zessen wel even schuren, maar we kunnen wel van elkaar op aan. We durven elkaar wel aan te spreken. We halen de angel er wel uit. En ik probeer dit naar anderen ook zo te doen. Lastig is voor mij, als anderen dit niet naar mij doen. Als ik uit de wandelgangen geluiden opvang, die me raken. En dan gaat het niet eens over mijzelf. En ik wil dan zo graag die wereldverbeteraar zijn, die mensen net dat zetje geeft, om met de ander in gesprek te gaan. Nogmaals in het belang van het grotere geheel. En gisterenavond thuis had ik het hier met Annemarie over. En was ik eventjes geraakt, door hoe dit soms kan gaan. Oneerlijkheid, iets afwentelen op de ander, kortom jouw rotzooi op iemand anders zijn of haar bord deponeren. Tja...en een uitspraak vanuit mijn jeugd 'wat gij niet wilt, dat u geschiedt, doe dat ook aan een ander niet' of 'behandel de ander niet, zoals jij niet behandeld wilt worden' maakt dan dat ik het gesprek aan zal gaan, met de ander, als ik dit soort geluiden hoor. De confrontatie nooit uit de weggaan, heb ik geleerd. En ik hoef niet te winnen, maar ik wil het wel benoemen. Het gaat volgens mij in het leven niet over winnen of verliezen, maar over het samen doen. En dat is de andere uitdaging, welke ik heb, in mijn verschillende rollen binnen Yarden. Dus die cultuur, ik vind mijn weg erin. Ik geloof dat dit overal wel speelt, hoe mensen het met elkaar doen. En Yarden is weliswaar uniek, maar hierin niet anders dan welk ander bedrijf. De mensen maken je dienstverlening. En dit impliceert voor mij ook echt dat iedereen zich hier bewust van moet zijn, hoe doe jij het. Hoe spreek jij, hoe ga jij om met anderen. In mijn training zeg ik zo vaak - ga eens voor die spiegel staan, kijk jezelf recht in de ogen en stel jezelf de vraag - hoe doe ik dit? Hoe ga ik om met mijn medemens, en denk dan aan een land, een samenleving. En probeer vanuit dat perspectief, jouw bijdrage te leveren, waarbij eerlijkheid jouw basis is. Ga ervoor...ik realiseer me, dat ik nog veel te leren heb. En altijd wil blijven leren, door na te denken, waarom de dingen gaan zoals ze gaan, en wat ik daaraan kan doen, om dingen te veranderen. Tja...best een stevige opdracht, iedere dag weer. Voor nu, voor al die winnaars en verliezers, recht je rug, en ga door, goed verliezen is ook een kunst, kijk maar naar de Partij van de Arbeid. Luister naar de woorden van Asscher hoe hij blijft geloven in de eigen idealen! Prachtig en jawel het formele bericht is binnen - Welkom binnen het bestuur van de Stichting Een Land Een Samenleving - ook 16 maart is een prachtige dag! Genoeg te doen als het gaat over tolerantie en integratie, dichtbij en veraf. Ik ga ervoor....

maandag 13 maart 2017

13 maart 2017

Wat vliegt de tijd, wat gaat de tijd toch snel...het is alweer 13 maart 2017. Afgelopen zaterdag had ik een vergadering in Almere, bij van der Valk, en moest ik helemaal omrijden, via Utrecht, in verband met wegwerkzaamheden. Een fijne bijeenkomst, waar veel gedeeld werd door een aantal vrijwilligers van Yarden. Fijn, komende zaterdag weer, Ledenraad dit keer, een grotere groep vrijwilligers, onze Ledenraad, het hoogste orgaan binnen Yarden, waar ik aan mag schuiven, samen met Ron, onze algemeen directeur. En vandaag heb ik een dag vrij genomen, eigenlijk redelijk spontaan. Annemarie is nog ziek thuis en ik wil wat zorgen voor haar. En ook wat dingen regelen, winterbanden wissel, kapper, en nog wat persoonlijke dingen. Lekker is dat, het voelt alsof het kan en mag nu. Gek, hoe je systeem je vroeg wekt, omdat dit al jaren lang mijn patroon is. Ergens rond 6 uur ben ik wakker, en soms al wel eerder. En vandaag een kopje koffie voor mij, kopje thee voor Annemarie, lang de krant lezen, wat administratie doen, kortom heerlijk...de komende dagen ben ik alle dagen bezig met en voor Yarden, inclusief de avonden en ook de zaterdag, dus genoeg te doen toch... Gek is dat ik mij altijd nog een beetje schuldig voel, als ik een dag niet aan het werk ben. Kan nog leuk worden, als ik ooit met pensioen mag zijn...! Vanmorgen vroeg ik Annemarie, wat zij mee zou nemen uit huis, als zij nog tien minuten de tijd zou hebben, voordat zij de deur achter zich dicht zou moeten trekken en ik stelde mijzelf ook deze vraag. En eigenlijk zou ik een foto van mijn vader meenemen, en een schilderij, ooit gemaakt door Annemarie en verder zou ik het niet weten...want en deze constatering maakte mij wel blij, ik hecht niet zo aan spullen merk ik. Ik merk, dat ik een soort voldoening ervaar, bij alles wat ik heb en doe en dat er geen zucht is naar meer. Fijne constatering wel. En deze vraag maakte dat ik me ook realiseerde dat ik samen met Annemarie, mijn laatste wensen zou willen invullen. Ik weet niet of iemand anders daar voor zichzelf over nadenkt. Ik wel, en eigenlijk pas, sinds ik bij Yarden werk. Want ik realiseer me, hoe fijn het is, om dit soort dingen ook te hebben gedeeld met je partner, zodat de ander weet, wat te doen, als jij er niet meer bent. Gek onderwerp he. Toch een keer over nadenken, toch een keer bespreekbaar maken samen. Het gaat ook over herinneren en mooie dingen. Welke muziek bij jou hoort, en welke muziek jij wilt laten horen als jij komt te overlijden. Ik zie jullie al denken, 'waar is deze vrouw mee bezig' welnu met leven. Niks meer en niks minder. Maar dood hoort ook bij het leven zo eenvoudig is het. Afgelopen week is de vader van een collega overleden, jong nog in mijn beleving, en eigenlijk iedere keer weer, als ik zelf bij een uitvaart ben (afgelopen week de vader van een buurman) dan denk ik meer hierover na. En eigenlijk schrik ik ervan, hoeveel uitvaarten ik al bijwoon. Vandaag is de uitvaart van een echtgenote van een van onze vrijwilligers. Best heftig allemaal. Maar genoeg ernstige dingen! Gisteren die geweldige voorjaarszon, ik zat heerlijk in mijn korte broek op het balkon. Lekker warm werkelijk waar. Beetje aan het klooien met mijn wijnkistjes, en mijn schutting langzaam bekleden met 'spiegeltjes' fraai gezicht. Gezellig ook, als we straks buiten eten en drinken. Houtkacheltje aan, lekker buitenleven...ik vind dit toch wel de mooiste tijd van het jaar. Als je het terras, of voor een ander je tuin, weer gezellig en mooi maakt. Schone tafels, tegels, alles opruimen en genieten van lange dagen buiten. Heerlijk, werkelijk waar...ik zeg steeds vaker tegen Annemarie, ik ben niet gemaakt voor slecht weer, regen en kou. En dus ben ik als een kind zo gelukkig als de zon weer gaat schijnen, het terras er weer is, en mensen lekker buiten kunnen zitten met elkaar. Voor nu, een mooie dag gewenst...succes met alles iedereen...dikke zoen, Aniet

dinsdag 7 maart 2017

Terug in de tijd....

En vandaag kwam ik op weg terug langs Dalem, en zomaar opeens sloeg ik af en ging ik spontaan op bezoek bij mijn vrienden van vroeger, Roel en Karin. Roel was nog aan het werk, en Karin was thuis. En weet je wat het fijne is, soms gaat ergens een deur open en dan stap je binnen en voelt het als thuiskomen. En in hun prachtige huis, aan de Nespresso, in de keuken, al pratend, over ons leven, over familie banden, kinderen, werk maar vooral over hoe je je kunt voelen als mens, was het gewoonweg heerlijk even daar te zijn. Afgesproken dat we weer een keer met elkaar gaan eten. En dit vooruitzicht is fijn, en op dit soort momenten, dan is vriendschap gewoonweg kwaliteit, en deze is voelbaar door de jaren heen. Ik weet nog, dat ik vroeger met Roel samen, toen ik alleen woonde in Groot-Ammers een steiger heb gemaakt voor het huis, en de palen gingen vanaf een heiboot de grond in. Wij deden dit samen, Roel en ik, in het water. En dat we daarna uitgeput, op de heiboot dreven op het riviertje de Boezem, moe maar voldaan. En Roel, hij was weer mijn klusjesman in Schoonhoven. Hij hing alle schilderijen, en alles op, wat maar nodig was. Karin en ik hingen in het huis uit het raam, toen mijn meubels met een enorme kraan, over het pand in de Koestraat heen, naar binnen getild werden. En Karin zorgde voor sfeer, en was bij mij op deze verhuisdag. Iedere dinsdagavond was ik bij hen, fietste of reed ik met de auto van Schoonhoven naar Dalem, best een stukje hoor. We praten wat af met zijn 3en en dronken steevast mooie wijnen met elkaar. Roel en ik samen op wijncursus, proeven, slikken, ruiken, een rode wijn op eiken vat, rook voor mij naar 'natte schuur'. En Sanne hun dochtertje toen nog, kwam bij me logeren. En ik gaf haar 'kleine schatten' van mijn moeder om te bewaren. Geweldig. En die dochter studeert nu in Delft, heeft verkering en Roel en Karin, waren getuigen bij ons huwelijk, kortom deze mensen zijn al jarenlang in mijn leven, soms heel frequent, dan wat minder. En toen mijn vader overleden was, waren ze op zijn uitvaart. Gewoon er simpelweg zijn. Bijzonder is dat Karin gelijk met mijn broer jarig is. En dat Sanne gelijk met Noor, mijn nichtje jarig is. Dus verjaardagen was altijd een dingetje...en vandaag, zaten Karin en ik in de keuken in Dalem, en glimlachten we om wat het leven ons gebracht heeft. En dat is veel en waardevol. Want dit zijn zo de pijlers in het leven, waar je op kunt bouwen. Waar je op kunt rekenen. Heerlijk...en op weg naar huis, belde Edward me, en zei hij me dat hij ook zo'n mooie dag had gehad. En vandaag was dus weer een dag met een gouden randje..zomaar een cadeautje van het leven! Bedankt...de zon scheen, het regende af en toe even, mijn gesprekken en vergaderingen waren goed. Een prachtige dag, en toen ik thuiskwam, heerlijk eten...en nu lekkere muziek, een kop Nespresso...wat is het leven toch fijn! Ik wens jullie een mooie avond... En waarom ik nu deze foto plaats, weet ik niet zo goed. Wel weet ik, dat ik Karin heb verteld vanmiddag, hoeveel ik van mijn vader hou, en hoe fijn wij het hadden samen...met een stukje weemoed dus. En dit is een foto die zo mooi onze liefde voor elkaar weergeeft!

zondag 5 maart 2017

Voorjaar en italiaanse muziek...

En vandaag is weer zo'n dag. Zo'n mooi cadeau. De zon die prachtig door de houten lamellen van het ronde raam over onze eettafel schijnt, oude Italiaanse muziek, water en nespresso. Kortom, een dag die niet mooier kan beginnen. Bij dit soort dagen, hoort in mijn beleving, met een trui aan op een nog iets te winderig terras, genieten van alle mensen die erop uit trekken, je fiets uit de schuur halen en zomaar een eind weg trappen. Of een lange wandeling over het strand, of door de duinen. Een dag om buiten te zijn. Op tv zag ik die reclame - mensen zijn er voor gemaakt om buiten te zijn - en met een glimlach, denk ik weer aan vroeger. Toen was ik ongeveer altijd buiten, of in de schuur. Althans in mijn beleving, lekker ravotten, vlotten bouwen, in bomen klimmen, appels plukken, of het gras maaien, meehelpen met mijn vader op het land, aardappels rooien of poten, wagens met aardappels lossen en via transportbanden in de schuur laten lopen. Heerlijk, wat een gouden tijd. En vandaag is weer zo'n hele mooie dag...een van mijn vriendinnen is champagne gaan halen in Epernay voor mij. Heerlijk, dus er ligt ergens een voorraad op mij te wachten. Ook wat voor mijn collega, zodat hij zijn nieuwe huis kan inwijden straks. Heerlijk...die bubbels, vanmorgen kreeg ik van een andere vriendin een app met de tekst 'start the dag with a smile and end it with champagne' zo die kent me tenminste goed. Leuk he....ik zou heel graag iets gaan ondernemen met mijn 'spiegeltjes'. Geinspireerd door al die leuke bars hier in Wassenaar, wil ik met al mijn mooie spiegeltjes (dat zijn onderdelen van wijnkisten, waar de naam van de wijn en het chateau op staat)iets leuks gaan bedenken. Zodat ik deze kan laten zien...of in ieder geval zelf kan zien. De rest van de kistjes is prachtig hout voor de houtkachel op het dakterras. Brandt super. Ook dat vooruitzicht is zo heerlijk. Na een dag werken, eindigen op je dakterras, genieten van een zonnige avond, een fikkie stoken, lekker buiten eten. Hier in Wassenaar staan overal in het centrum prachtige houten kisten met narcissen, hyacinten en andere voorjaarsbloemen. Dan ben je gelijk heel blij, als je hier door het dorp loopt. Zo vrolijk. En eigenlijk wens ik iedereen een super fijne zondag toe. Wat je ook gaat doen, geniet, zoek goed gezelschap op, of heb het in je eentje gewoon heel erg fijn. Het voorjaar is begonnen, de zon glimlacht, en jij ook hoopt ik...dag!

zaterdag 4 maart 2017

Afscheid nemen bestaat niet....

En gisterenmiddag was ik even in Haarlem, voor het afscheid van Colette, met Oscar en Petra samen, gezellig. Gek, hoe vreemd een omgeving kan voelen, waar je je altijd zo thuis hebt gevoeld. En eigenlijk hoort dit er ook bij. Het leven gaat door, je reis gaat verder. Ooit heb je ergens gewoond. En als ik nu langs mijn oude woonplaatsen ga, dan voelt het als heel erg vreemd, dat ik mij daar ooit zo thuis heb gevoeld. En zo is dat met werken ook. Maar voor Colette was het een waardevol afscheid. Leuk, hoe ik daar wat oude collega's heb gesproken. Eenmaal thuis, mijn mooie blauwe shawl vergeten in Haarlem, ik hoop dat die terug komt bij mij...gingen Annemarie en ik naar de film Lion. Prachtig werkelijk waar. Een waargebeurd verhaal, een tranentrekker van jewelste. En toen met Floor nog een mooi glas wijn gedronken, in een nieuwe locatie in Wassenaar, Plein 14. Leuk hoe ons kleine Wassenaar, steeds meer gave locaties krijgt, de Gastrobar van Mila, voor genadeloos lekker eten, een glas Aaldering Sauvignon Blanc en in de zomer, het leukste terrasje van onze woonplaats. Nu een wijnbar erbij bij Me Gusta, en een tent, waar het ook 's avonds laat nog goed vertoeven is, Plein 14. Voor je glas wijn, een lekkere zit, op een van de hippe banken. Leuk dat in zo'n kleine gemeenschap er zoveel te doen is. Er was al meer. Maar alles is om tien uur dicht hier. Beetje jammer...oh ja, voor ik het vergeet, zondag 19 maart jazz bij Mila. Wel tijdig reserveren, want de tent zit bomvol normaal gesproken. En ik in de bediening, dus, kom... Lekker een weekend, waar je zomaar je gang kunt gaan. Vandaag weer lekker vrij, de meisjes zijn hier...gerommel, omeletten die gebakken worden, kranten op tafel, Nespresso erbij, kortom...lekker. Nog wat terugdenkend aan El Gouna, de rust, de blauwe luchten, hoor ik nu Buddha to Buddha muziek hier door het huis...ooit heb ik deze muziek in El Gouna bij de bar Dunes leren kennen...heerlijk. Ik mijmer nog wat...en wens iedereen af en toe een mijmermoment toe...zalig...Anita

vrijdag 3 maart 2017

Koud hoor in Wassenaar!

En jawel, daar ben ik weer. Thuis in Wassenaar, nog 1 dag vrij, dan een lekker weekend en maandag weer terug naar Yarden. Wat een geweldige vakantie was het weer. Zo lekker warm. Aardige mensen, vriendelijke sfeer, mooie plek El Gouna. Gezellig dineren in de Marina, een glaasje champagne van Pommery gedronken, net alsof dat daar zo normaal is. Het duurde even, voordat de fles kwam, en toen moest deze nog even op temperatuur komen, leuk wel. Maar ach, wat kan een vakantie een mens goed doen. Gisterenavond heeft Reynaud ons opgehaald op Schiphol, we hadden wind tegen en dus wat vertraging. En eenmaal thuis ontvangen door Roos, met een lekker glas Nieuw Zeelandse Sauvignon Blanc, kortom ook hier is het leven weer heel aangenaam. Vanmorgen lekker bloemetjes in huis gehaald, boodschappen gedaan en een kopje koffie bij Mila en Simone gedronken. Gezellig. En dan is thuiskomen zomaar ook weer fijn. De kranten lezen, nog nagenieten, foto's van je telefoon bekijken en glimlachen om de mooie herinnering. Heerlijk op het strand liggen, veel boeken lezen, en zwemmen in de nog wat koude Rode Zee. Een mooie tocht door de lagunes van El Gouna gemaakt. En leuke mensen ontmoeten, en straks even naar mijn oude werkplek, de Zijlweg in Haarlem, om afscheid te nemen van Colette. Zij gaat met pensioen. Bijzonder, dat ik uitgenodigd ben. Fijn ook wel, om eventjes zo daar binnen te stappen. Het lijkt zover weg, een nieuwe wind waait er daar, en soms ben je blij even uit de wind te kunnen staan, simpelweg, omdat het beter is. Of omdat het beter voelt voor mij. En dit impliceert, dat ik veel zin heb om maandag weer heerlijk uitgerust te beginnen. Zondag herdenken wij Annemarie's vader, hij zou maandag jarig zijn. En is alweer bijna een jaar geleden overleden. Mooi om ook stil te staan bij onze lieve ouders, en zondag doen wij dit in het bijzonder voor vader Smitshuijsen. Bij Ruud en Anke thuis. Zomaar een mooi moment van samenzijn. De meisjes komen dit weekend langs, dus het gewone leven neemt ons weer mee. Een ervaring rijker, en met een lekker bruin kleurtje, wens ik iedereen een mooi weekend toe. Tot snel. Ik voel me weer zo rijk, met dit mooie leven. Vanmorgen alle administratie weer netjes bijgewerkt, lekker opgeruimd gevoel. De koffers weer in de berging, het leven in Wassenaar is weer ons leven nu. Bedankt El Gouna! Voor onze vakantie had ik nog een supermooie avond in Gouda met mijn collega's van het team Gouda, Martin en Nicole. Een prachtige avond met elkaar, over werken vanuit je hart. Werkelijk genieten, wat ik daar mocht zien. Een gouden team, team Gouda IJsselhof. Top!