Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




maandag 18 februari 2013

Snipverkouden....

Werkelijk snipverkouden met een beetje een zwoele stem, zit ik hier op kantoor. Het bijzondere is, dat er iedere week een bloem in een vaasje naast mijn computer staat, van een nu nog voor mij anonieme medewerker, een mooi lief welkom als ik hier in alle vroegte de bureaulamp aandoe. Mijn plekje binnen Yarden...laatst zei iemand 'je hok' en zo voelt het ook, als mijn hok. Mijn eigen plekje, met een mooie foto, een kaartje, vol symbolen. En vandaag heb ik in dit hok weer de nodige gesprekken gevoerd. Zo ook met Jan, een man, die bij mij werkt. En bij hem is kanker geconstateerd, gelukkig behandelbaar zoals het er uit ziet. Maar toch...de impact en terwijl ik mijn waardering voor hem uitsprak, prikten de tranen achter onze ogen...want weer komt die verdomde kanker, zomaar binnengewandeld in iemands leven. Weer onzekerheid, angst en onmacht, weer dat oneerlijke stukje in een mensen leven. En dus is het zo belangrijk, om steeds weer al je zegeningen te tellen. Om je er bewust van te zijn, hoe mooi het is, in gesprek te zijn met elkaar en te blijven. Om vriendschappen te koesteren en alles wat er gebeuren mag in je leven. Want zo schreef een vriendin mij vandaag 'wat ooit begon zal altijd zijn, omdat ze is gebouwd op liefde'.....welnu, en deze steek je zomaar in je zak. En hier kun je verder mee en ik dus ook. Dus dank je wel....liefde de mooiste bouwsteen in ons leven. Vanavond nog even naar de kerk in Zaandam, waar ik een ontmoeting heb met de pastoor en nog wat heren, waar de basis voor ons gesprek het afscheid is...of mogelijkheden om afscheid te nemen. Bijzonder weer...en als ik thuiskom, lekker een warme douche en mijn bed weer in...liefs, fijne avond allen, Anita