Anita en Aty, mijn collega
Goedemorgen allemaal. Wat een nacht zeg, gisterenavond in de stoel begon het al, twee handen in de kramp en kramp in mijn bovenbenen. En de hele nacht ging het door, van het ene been naar het andere, en alle uren van de klok op een na, heb ik gezien. En ik heb medicijnen ingenomen, ik heb met stukken zeep in en onder mijn bed gelegen ooit, ik heb een magneet onder mijn bed gehad (ideetje destijds van mijn moeder nog), ik ben ervoor bij de artsen geweest, en alles is geprobeerd, alleen de kramp blijft. Ik eet groente, en fruit, ik eet kwark, tomaatjes, kortom ik ben heel vaak heel netjes...maar ik heb soms zomaar een hele nacht kramp. Ongekend...en dan weer niet, net zo ongekend. Ach, met kramp kun je honderd worden, alleen ben je dan wel een beetje moe. Nu wacht ik op de pianostemmer, die gisterenavond doodleuk belde en de afspraak wilde verplaatsen naar vanmiddag. Maar dat kan niet, want vanmiddag is mijn agenda gevuld met afspraken, leuke, mooie afspraken met mijn team. En met een zorginstelling in Bergen. Dus die meneer komt toch maar gewoon vanmorgen...ik ben benieuwd. Die piano van mij, daar speel ik nog veel te weinig op. Eerst speelde Floor, maar die hobby is ook al voorbij. Nu ga ik kijken of ik dit weer op kan pakken, een beetje muziek maken...gelukkig komt Joost zondag en dan hoop ik, dat hij even gaat spelen voor ons...heerlijk! Het is wel lekker om zo op vrijdag even te mogen terugblikken naar de week die achter me ligt. Een rommelige, gekke week. Een week waar ik afspraken niet haalde, en een week waarin ik heerlijk les heb gegeven. Een offerte, die ik niet heb binnengehaald en uitnodigingen voor mijn eigen bedrijfje om weer in gesprek te gaan. Mooie gesprekken, maar wanneer heb ik dat niet. En een ontmoeting met Herman Wijffels, een lezing, inspirerend genoeg over integriteit en leiderschap in de 21e eeuw. Een week om trots op te zijn, want het is ook een week waarin ik dichtbij mezelf ben gebleven, in gesprekken, in alles. En dat is volgens mij steeds weer mijn essentie. Gisteren kreeg ik als feedback, dat mijn bevlogenheid bij hetgeen ik doe, zo groot is. En dat kan alleen maar, als ik dingen doe, die dichtbij mijzelf liggen. Drie mensen een baan aangeboden, hele leuke bijzondere mensen, kortom, het was een mooie week, het is een mooie week, want deze is nog niet voorbij. Een fijne dag gewenst, liefs, Anita
Anita en Aty, mijn collega