Tja en daar is dan het prachtige portret van burgemeester Broertjes, de 'burgervader' van Hilversum, van wie we afgelopen woensdagavond afscheid hebben genomen. En in dit portret gemaakt van allerlei kleine stukjes hout, hout van plekken die voor de burgemeester heel belangrijk zijn geweest is zijn leven, zijn ook twee kleine takjes, gevonden op zijn familiegraf op de Noorderbegraafplaats, verwerkt, net onder zijn oren, kijk maar. Dit portret gemaakt door de kunstenaar Diederick Kraaijeveld, krijgt een plek in de portrettengalerij in het Raadhuis. En dit portret, waarvoor de burgemeester zelf de kunstenaar heeft uitgezocht, is net als deze man zelf, zo anders. Zo bijzonder.
Terwijl ik nu, op donderdagochtend hier in Nieuw-Vossemeer, geniet van de specht, die bezig is in de oude Juttepeer, een nieuw nestje te boren, geniet ik na van het feit, dat ik dit afscheid mocht meemaken. Een man, die ik gewoon simpelweg in mijn hart heb gesloten, om wie hij is en hoe betrokken hij ook was bij mijn begraafplaatsen in Hilversum. En dit kunstwerk met die speciale blik erin gelegd, laat zo goed zien, hoe betrokken deze burgemeester is en waarom hij dus gezien wordt als een burgervader. In veel speeches gewaardeerd, woorden van lof, erkenningen, oorkondes, een ridderorde zoals de Koning dit heeft behaagd, het Gulden Boek, kortom allemaal volkomen terecht. Dus vanaf deze keukentafel ver weg van Hilversum, spreek ik mijn waardering uit, voor deze prachtige man. En ik zal nog vaak gaan kijken naar zijn mooie houten portret in het Raadhuis van Hilversum.
De specht, de tulpen, de narcissen, de blauwe druifjes, de krokusjes, de tuin ontwaakt en ik wandel er regelmatig wat rondjes doorheen. Vanmorgen al bergen met takken geraapt, na een kleine storm, en ik ben benieuwd wat er nog meer zal gaan komen de komende dagen. Ik weet nu al wat ik zaterdag ga doen hier thuis. En ik vind het ook weer zo heerlijk, dat werken in de tuin, buiten bezig zijn, lekker aan de slag! Op de begraafplaatsen zie je ook het leven terugkomen, de kleuren worden anders, meer mensen die er rond wandelen, graven die vrolijker worden en er fijner uit gaan zien, althans wat luchtiger. Voor mij een reden om rond te gaan wandelen, met bezoekers, om te kijken naar de bomen, het licht dat zo anders valt, en waardoor het leven je weer anders aankijkt.
Terwijl de stilte zo duidelijk hoorbaar is, de geluiden van de natuur me omringen, de wind wat raast en de kou wat voelbaar is, omdat ik de achterdeur open heb staan en het zo lekker vindt, om buiten een beetje naar binnen te halen, zie ik hier die prachtige wat eigenzinnige bos tulpen staan, gekregen van een lieve vriendin. Iemand die me keer op keer verrast, met van die mooie gebaren. Bijzonder hoe vaak ik me in dit leven verwonder, over al het moois wat mij ten deel valt. En wat dit doet met je. Een heel klein stukje waardering voor je mens zijn, voor wie je bent en wat je doet. En jawel, ik weet het, een mens geeft niet om te ontvangen. Ik doe mijn dingen niet, om er iets voor terug te krijgen, maar ik doe de dingen vanuit mijn hart. Niks meer en niks minder. Omdat ik blij ben met alles wat ik doe. Mijn leven, mijn werk, mijn vriendschappen, mijn takjes in de tuin, mijn Teun, mijn ......vul maar in. Maar weet je, hoe leuk het is, als iemand gewoon zomaar iets heel bijzonders tegen je zegt. Als iemand je aan kijkt en glimlacht. Als iemand zijn rug recht en weer door kan gaan. Soms coach ik mensen, en dan zie ik dat het leven hen een andere richting geeft. Een richting die niet bij je past, een richting, waardoor alles in jou anders lijkt te gaan functioneren, waardoor je geleidelijk aan uitgeschakeld wordt. En geloof me, dat kan niet de bedoeling zijn. Het doet me denken aan die oudere collega, die dagelijks binnenkwam op het kantoor en zei 'nog 8 jaar, 6 maanden en 24 dagen' en hij heeft die 8 jaar, 6 maanden en 24 dagen niet gehaald. Hij kon niet meer. Dus mijn motto is altijd, stop met ongelukkig zijn. Stap er uit, je hebt twee handen, ga iets doen waar je gelukkig van wordt. Het leven is te kort, echt te kort, om ongelukkig te zijn...en volgens mij moeten we er echt alles uithalen wat er in zit. Soms is het zomaar opeens voorbij. In mijn werkzame leven zie ik dat helaas zo vaak. 'We hadden nog zoveel plannen...'
Dus lieve mensen, dit is een ode aan het leven. Leef, geniet, ruik, proef en voel, heb het leven lief! Een mooie dag, de vogels hoor ik zingen, de zon die schijnt, de wind waait, ik ga naar buiten!
