Indrukwekkend!!!!

Deze zondagavond, met een Nespresso dichtbij, de tv op de achtergrond, omdat mijn Feijenoord nu echt landskampioen is geworden, eindelijk tijd voor een blog!!! De afgelopen dagen stonden in het teken van de newcomers en de dutchcomers.. ja ik, wij en mensen die niet vrijwillig ervoor gekozen hebben om hier in Nederland te zijn, mensen die moesten vluchten...voor oorlog, voor hun geaardheid, voor hun menszijn. Indrukwekkende dagen, waarbij ik werkelijk steeds weer mijn zegeningen heb geteld, want lieve mensen, wat kun je blij zijn als je mag leven in vrijheid, als je mag leven volgens jouw eigen waarden en als je mag zijn wie je bent. Het programma Face the Future, van Better Future wordt ondersteund door Yarden en dit programma maakte dat ik kennis mocht maken met Razan. Een jonge vrouw uit Syrië. Niet in staat om terug te keren naar haar vaderland, haar familie in Aleppo. En ik, ik mag als vrij denkend mens, als vrouw levend in vrijheid met haar optrekken de komende periode. Een krachtige vrouw, en voor haar heb ik meer dan veel respect. En met haar, voor al die anderen, prachtige mensen. Ik zal alles doen, wat in mijn vermogen ligt, om haar en anderen te helpen, om hun leven weer zelf vorm te geven, om weer vanuit perspectief te kunnen denken in hun leven. En om hen te omarmen, daar waar zij zo enorm hun dierbaren missen. Tja...Yarden weer he..dit programma en gisteren Ruth Jacott in Oosterhout een herdenkingsconcert. Voor ruim 300 mensen, heeft Yarden ook gisteren weer iets gegeven...Prachtig. Een concert dat via streaming overal in de wereld te volgen was. Prachtig, modern, van deze tijd, en zo typisch Yarden. En ik, op deze zondagavond, moederdag...zit hier over na te denken. Het lijkt alsof mijn leven in een soort van stroomversnelling is gekomen. Vandaag mocht ik, samen met Annemarie, een prachtige brunch verzorgen voor mijn schoonfamilie. Mooi, liefdevol en klein. Intens ook met een knipoog naar de hemel, mijn ouders, mijn moeder...en vannacht droomde ik over haar. Zij was bij mij, op een waardevol moment in mijn leven. Ma van Loon...prachtige vrouw, mijn voorbeeld, waardoor ik mij nu bewust ben van mijn verantwoordelijkheid, mijn zorg voor medemensen, die het minder goed hebben dan ik. En ik, ik lijk steeds meer op haar. Volgende week hoop ik met mijn nicht, te gaan fietsen op mijn geboortegrond, Goeree en Overflakkee...een start bij de boerderij, en dan het hele eiland over, genieten, herinneren en samen zijn, met een glimlach terugdenkend aan alles wat was, en ondertussen vooruitkijkend naar alles wat is, en wat komen gaat. Mooi, zo is het leven. Delen, herinneren en samen zin. Een afscheid van het leven, heel dichtbij weer, en ik, ik mag wat zeggen. Voel me waardevol, zoals mensen ook waardevol voor mij zijn. Lieve mensen, ik ben moe op zondagavond, maar ik voel me zo enorm voldaan. Door alle indrukken, door nieuwe vrienden, uit Syrië, uit andere landen, en ik voel steeds meer, dat mijn weg een heel mooie bijzondere weg aan het worden is. Met in mijn hart mijn moeder, mijn vader, mensen die me dierbaar zijn, en die ik met me meedraag waar ik ook zal gaan. Ik voel me zo rijk...dank je wel...dank je wel Razan en al die andere prachtige mensen! Anita