Tja en net als je denkt, het loopt lekker, dan is de terugval er opeens weer. En vanmorgen werd ik wakker en was ik zo ongelooflijk moe, dat ik om elf uur op de bank in slaap ben gevallen...en toen Rosanne weer naar school ging, ben ik naar bed gegaan, ik heb de hele middag geslapen....mijn maag doet een beetje gek, en ik transpireer veel en ben zo moe, zo moe...
dus gewoon er maar aan toegeven nu...lekker wat hangen op de bang, vroeg slapen.
Om ons heen, hebben veel mensen een kou gevat, zo belde tante Anita vanmorgen af, zij was ziek, ze reden eventjes langs en brachten allerlei spulletjes langs, lieve, lekkere en mooie spullen....ik mocht hen niet zoenen omdat ze bang was, dat ik ziek zou worden. Ook Pa en Els hebben kou gevat en laten zich even niet zien. Rosanne loopt te snotteren...en mijn weerstand is uitermate laag...dus oppassen geblazen. Even uitrusten en zorgen dat ik genoeg energie heb voor Disney...ik zie op tegen het weekend aan de ene kant, de drukte, de reis, de hele onderneming op zich...maar ik verheug me op de blije gezichtjes van de meisjes, het genieten...en daar doe ik het voor. Ik kan af en toe even gaan slapen, even gaan liggen in mijn hotelkamer...en zal dat ook zeker doen.
Dit was het weer...een fijne avond, ik ga even lekker lui onderuit zitten. Ron en Vera komen even langs, die gaan een lange reis maken ik geloof naar Australie...wat een vooruitzicht zeg...grappig ik heb allemaal mensen om me heen, die op reis gaan of zijn...China (Ellen), Zuid-Afrika (Arie en Fransje), Australie (Ron en Vera)...heerlijk he...
Anita
dinsdag 25 september 2007
Wat een mooie maandag.....
Nog maar een week geleden had ik een chemo, ongelooflijk, hoe mijn lichaam deze keer reageert...ik ben wel moe, maar alles smaakt me, en volgens mij gaat het goed...
Gisteren was een rustige dag, Rosanne kwam lunchen en ook na school nog een spelletje doen. Annemarie was lekker bezig met haar schilderijen en ik heb wat boodschappen gedaan, wat gelezen, ik was natuurlijk weer erg lui...los van de bladeren vegen etc. Mijn bezoek aan het ziekenhuis, bloedprikken enzo maar veel presteer ik nog niet vind ik zelf, alhoewel ik wel meer probeer te doen.
Gisterenavond zijn wij bij Eveline en Leo gaan eten in Den Haag, Eveline is vorige week 48 jaar geworden en dat hebben we gevierd, met een mooi diner...met intense gesprekken, veel herkenning bij Eveline en Annemarie....want wat is het ingewikkeld om te kiezen voor een nieuw leven, een nieuwe liefde...en wat lijkt het aan de buitenkant anders dan het werkelijk is...
Ik ervaar steeds hoe mooi het is als je dit soort emoties kunt delen met vrienden...Eveline en ik hadden nooit kunnen bevroeden, hoe mooi onze vriendschap zou worden, toen wij elkaar bij De Baak ooit tegen kwamen. Leo zorgde met veel verve voor een heerlijke maaltijd...en ik heb Annemarie naar huis gereden, nadat zij een paar overheerlijke glaasjes port had gedronken...wat was het een mooie maandag...
Zojuist ging de telefoon, het was tante Anita. Vanmiddag zou zij met oom De samen langskomen, maar ze is grieperig, en wil mij niet aansteken, dus rijden ze langs om wat langs te brengen en dan gaan ze door naar Goeree en Overflakkee, lekker naar haar bed. Jammer, voor ons allemaal...mijn tante is 83 jaar, maar nog ongelooflijk aktief samen met haar man. Ze ondernemen altijd veel leuke dingen, verblijven regelmatig in hotels in Nederland en bezoeken dan hun vrienden, die overal wonen. Daarnaast heeft ze zich voorgenomen om mij ongelooflijk te verwennen, met allerlei lekkere, leuke en lieve dingen....
Ja mijn ouders zeiden het altijd al 'maar ik ben voor het geluk geboren' en heel vaak voelt dat zo...ik krijg zoveel liefde, en volgens mij is dat het allergrootste geluk...soms zit ik hier te mijmeren, over mijn toekomst, over mijn werk en over hoe mensen met je omgaan. En dan voel ik dat des te meer, dat ik een gelukkig mens ben.
Gisteren hadden we nog een gesprek over life time employment....een veel gebruikt begrip in de HR-wereld. Als je ziek bent, ga je nadenken over je toekomst, over je leven, over je werk, over je manier van werken, van kijken naar je werk. En dus over de dingen die je binden en boeien. Mijn vorige werkgever ADP heeft heel goed begrepen wat dit begrip inhoudt, gaf daar vorm aan, was als organisatie al gevormd, gegroeid tot een uiterst professionele organisatie. Je ziet ook mensen vertrekken bij ADP en weer terug in dienst komen. Bijzonder....en bij mijn huidige bedrijf, zie je dat dit begrip zich nog moet vormen, het bedrijf is te jong om dit begrip goed inhoud te kunnen geven. Soms gaan hier mensen weg, waarvan ik denk 'oh jammer...want hij of zij begreep zo goed wat het is om mensen aan je te binden en blijvend te boeien'. Voor mij zijn dit gedachten die zich tijdens mijn ziek zijn nog meer zijn gaan vormen. Het bijzondere is ook dat ik vergelijkingsmateriaal heb en ik heb mij voorgenomen met het hoofd HR van Arinso over dit thema eens van gedachten te wisselen. Binden en boeien zijn begrippen waar ik veel over gelezen heb en ook veel mee bezig ben in mijn dagelijks leven...En volgens mij is het voor een organisatie uiterst belangrijk om mensen te kunnen blijven boeien.....
Wat een serieuze onderwerpen zo vroeg in de ochtend...het regent...een fijne dag!
Anita
Gisteren was een rustige dag, Rosanne kwam lunchen en ook na school nog een spelletje doen. Annemarie was lekker bezig met haar schilderijen en ik heb wat boodschappen gedaan, wat gelezen, ik was natuurlijk weer erg lui...los van de bladeren vegen etc. Mijn bezoek aan het ziekenhuis, bloedprikken enzo maar veel presteer ik nog niet vind ik zelf, alhoewel ik wel meer probeer te doen.
Gisterenavond zijn wij bij Eveline en Leo gaan eten in Den Haag, Eveline is vorige week 48 jaar geworden en dat hebben we gevierd, met een mooi diner...met intense gesprekken, veel herkenning bij Eveline en Annemarie....want wat is het ingewikkeld om te kiezen voor een nieuw leven, een nieuwe liefde...en wat lijkt het aan de buitenkant anders dan het werkelijk is...
Ik ervaar steeds hoe mooi het is als je dit soort emoties kunt delen met vrienden...Eveline en ik hadden nooit kunnen bevroeden, hoe mooi onze vriendschap zou worden, toen wij elkaar bij De Baak ooit tegen kwamen. Leo zorgde met veel verve voor een heerlijke maaltijd...en ik heb Annemarie naar huis gereden, nadat zij een paar overheerlijke glaasjes port had gedronken...wat was het een mooie maandag...
Zojuist ging de telefoon, het was tante Anita. Vanmiddag zou zij met oom De samen langskomen, maar ze is grieperig, en wil mij niet aansteken, dus rijden ze langs om wat langs te brengen en dan gaan ze door naar Goeree en Overflakkee, lekker naar haar bed. Jammer, voor ons allemaal...mijn tante is 83 jaar, maar nog ongelooflijk aktief samen met haar man. Ze ondernemen altijd veel leuke dingen, verblijven regelmatig in hotels in Nederland en bezoeken dan hun vrienden, die overal wonen. Daarnaast heeft ze zich voorgenomen om mij ongelooflijk te verwennen, met allerlei lekkere, leuke en lieve dingen....
Ja mijn ouders zeiden het altijd al 'maar ik ben voor het geluk geboren' en heel vaak voelt dat zo...ik krijg zoveel liefde, en volgens mij is dat het allergrootste geluk...soms zit ik hier te mijmeren, over mijn toekomst, over mijn werk en over hoe mensen met je omgaan. En dan voel ik dat des te meer, dat ik een gelukkig mens ben.
Gisteren hadden we nog een gesprek over life time employment....een veel gebruikt begrip in de HR-wereld. Als je ziek bent, ga je nadenken over je toekomst, over je leven, over je werk, over je manier van werken, van kijken naar je werk. En dus over de dingen die je binden en boeien. Mijn vorige werkgever ADP heeft heel goed begrepen wat dit begrip inhoudt, gaf daar vorm aan, was als organisatie al gevormd, gegroeid tot een uiterst professionele organisatie. Je ziet ook mensen vertrekken bij ADP en weer terug in dienst komen. Bijzonder....en bij mijn huidige bedrijf, zie je dat dit begrip zich nog moet vormen, het bedrijf is te jong om dit begrip goed inhoud te kunnen geven. Soms gaan hier mensen weg, waarvan ik denk 'oh jammer...want hij of zij begreep zo goed wat het is om mensen aan je te binden en blijvend te boeien'. Voor mij zijn dit gedachten die zich tijdens mijn ziek zijn nog meer zijn gaan vormen. Het bijzondere is ook dat ik vergelijkingsmateriaal heb en ik heb mij voorgenomen met het hoofd HR van Arinso over dit thema eens van gedachten te wisselen. Binden en boeien zijn begrippen waar ik veel over gelezen heb en ook veel mee bezig ben in mijn dagelijks leven...En volgens mij is het voor een organisatie uiterst belangrijk om mensen te kunnen blijven boeien.....
Wat een serieuze onderwerpen zo vroeg in de ochtend...het regent...een fijne dag!
Anita
Abonneren op:
Posts (Atom)