En dit liedje zong Annemarie zomaar midden in de nacht....want we waren klaar wakker, zo rond een uur vannacht...en ik, ik ben dat nog, een beetje vrolijk klaarwakker, ken je dat...dan fietst er van alles door je heen, en ondertussen lag ik te luisteren naar de regen...dus waar die zomer nu vandaan komt, weet ik ook niet. En als je wakker ligt, dan denk je aan werk, aan mensen, aan Jan die morgen weer een chemo krijgt. En zomaar eventjes terug in de tijd, aan mijn eigen chemo's...en aan Rosanne, en het feit dat zij naar de middelbare school gaat. En aan mijn vader...ach en ja, ook aan mijn moeder. Want gisteren waren we met Emmy en Reynaud, zomaar een spontaan bedachte actie om elkaar te ontmoeten, toen wij in Scheveningen waren met de meisjes, en oh wat was het weer leuk! En toen Emmy mij zo vasthield, moest ik eventjes zomaar denken aan mijn moeder...en hoe erg je een moeder steeds weer kunt missen. Of je nu bijna 51 bent, of jonger...ingewikkeld blijft. Ik moest ook denken aan het thema welzijn....een thema wat speelt in mijn hoofd als ik denk aan mijn werk bij Yarden, welzijn hoort wel bij de dood vind ik...een gekke verbinding, dat realiseer ik me...maar juist omdat we zo bezig zijn met de dood, vind ik dat ik als regiomanager mijn medewerkers moet sturen op hun welbevinden, op een thema als gezondheid en gezond leven...niet in het extreme, maar toch...en dan kom ik ook bij mijzelf terecht. Want mijn voornemen is om niet weer mezelf onder te dompelen in werk en ongekend lange dagen bezig zijn, maar welzijn is ook met Annemarie samen vroeg naar bed en lekker lezen, of samen scrabble spelen, heerlijk, dat hebben we de afgelopen week weer gedaan...welzijn is ook fietsen en buiten wandelen, met een dikke jas weer aan straks, en welzijn is ook zomaar eventjes niets hoeven...dus daar gaan we maar voor. En dus is welzijn nu, gewoon weer lekker in bed stappen...
Dag, ik hoop dat jullie een beetje slapen allemaal. Succes en sterkte voor morgen (Jan en Jantje!!!)Liefs, Aniet
