Zorgen....

Lieve mensen, ik heb een beetje verdriet, of ik ben een beetje verdrietig...want het gaat niet zo goed met mijn tante Tanneke...en speciaal voor haar dit gedichtje :

Kleine zorgen kun je delen
maar er is een soort verdriet,
dat kunnen mensen niet meer helen....
en dat hoeft ook niet....

Geschreven door die prachtige levenskunstenaar, die man die ook door mijn moeder zo werd bewonderd, Toon Hermans.

Dinsdag rijd ik naar Zeeuws Vlaanderen om nog even bij mijn tante te zijn. Die tante waar ik vroeger als meisje over zei '' mama als jij later dood bent, dan ga ik wel bij tante Tanneke wonen " als dat geen liefde is.
Anita

Een hele koude zaterdagochtend....

En na een stukje fietsen door een koud, koud Voorschoten, waar ik wat boodschapjes heb gedaan voor vader van Loon, nu even tijd om met een nespresso in de buurt, mijn blog te schrijven. Lang geleden, omdat het een rare drukke week was, veel afspraken, veel weg, weinig thuis en gisterenavond, lekker zomaar film gekeken en als een blok in slaap gevallen. Zo moe...de meisjes zijn er, en dan is er altijd een andere energie hier in huis...dan liggen de kaarten anders en het is goed. En ik heb een paar hele bijzondere dagen voor me merk ik...vrije dagen en toch weer niet vrij. Maar vrij van Yarden, althans een stukje, want ik heb een vergadering, ik lees mijn mail etc. maar ik ben even bezig met mijn eigen bedrijfje, afspraken in Dordrecht, bij de Politie, met een coachee in Villa Augustus..grappig allemaal plaatsen, die anders zijn, dan normaal, maar ook met een hoop ik nieuwe opdrachtgever, voor een hele gave training...ik ga morgen een programma schrijven hiervoor, een klein stukje co-productie met Monique, ook een ontmoeting met OCW, kortom, er gaat weer van alles los...terwijl ik mij zo had voorgenomen dit anders te gaan doen...maar soms is het nodig om alle ijzers in het vuur te houden, om toekomstige plannen te kunnen waarmaken. Toekomst...soms mijmer ik over onze toekomst, over hoe dingen later zullen zijn...en steeds weer realiseer ik, met dat later er altijd anders uit zal zien, dan je ooit had bedacht. Soms komen flarden langs van vroeger, of mensen langs van vroeger, waardoor je zomaar opeens jaren terug gaat in de tijd. En ik vind dat wel leuk...een reunie van de middelbare school...herinneringen ophalen, ik weet niet of ik dat nu doe, of wil...ik denk er nog even over na. Het staat voor de deur...afgelopen week heb ik het principe 'ik geef door...' ingevoerd in mijn Cluster. En dit betekent eigenlijk dat je iets hebt, wat voor jou waardevol is, en dat je dit zomaar door wilt geven aan iemand uit je team, gewoon omdat die persoon voor jou een waarde vertegenwoordigd...of omdat je die persoon iets speciaals wilt zeggen, en deze keer heb ik een boek Ubuntu doorgegeven...mooi, voelde als bijzonder....ik had hierover gehoord op radio 2. Mooi geven zonder iets te verwachten, mooi idee toch...

Hier nog een heel mooi stukje tekst :What you leave behind is not what is engraved on stone monuments, but what is woven into the lives of others....door Pericles.

Een fijn weekend gewenst, ik hou jullie op de hoogte van alles. Anita