Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zondag 28 februari 2010

Morgen is het de nationale complimentendag!

Goedenmiddag allemaal...zondagmiddag en eventjes op kantoor. Om alle spullen voor ABN-AMRO op te halen, zodanig dat ik morgen kan vertrekken naar Nijmegen en omgeving...voor een tweedaagse teamsessie. Leuk...ik ben heel benieuwd hoe dit zal gaan. Ik heb er veel zin in, straks nog eventjes met de meisjes naar de stad. Naar Den Haag, om in ieder geval zwarte schoenen te kopen voor mijzelf en ergens wat te drinken ofzo...het is eigenlijk onze enige dag samen...ongekend wat een drukke week ligt voor me, voor ons.
Morgen is het de nationale complimentendag. Leuk om daar eens bij stil te staan, kijk eens kritisch naar jezelf en hoe je normaliter omgaat met anderen, hoe attent je bent, wat valt je wel/niet op en wat doe je daarmee? Zeg je wel eens 'wat zie je er mooi uit' terwijl ik dit schrijf herinner ik me dat ik ooit een collega een beetje boos heb gemaakt, toen ik tegen haar zei, dat ik iets aan haar zag en vond dat ze er zo mooi uitzag. Deze mevrouw was een paar kilo aangekomen en vond dit vreselijk. Terwijl mijn intentie echt goed was, ik vond haar leuker toen dan met die paar kilo minder...tja, moeilijk hoor...
Ik wens jullie morgen en ook vandaag een mooie dag toe! Geniet ervan, en maak er iets moois van met elkaar! Liefs, Anita

'complimenteren doet groeien'!

zaterdag 27 februari 2010

Enerverende zaterdag, zwarte schoenen....

Tja en deze dag was enerverend, vroeg wakker, althans voor de zaterdag, op zoek naar bloemen en schoenen, het eerste is gelukt. Het tweede niet.....een nieuwe collectie, maar o zo truttig, dus niks voor Anita, onze Yarden-mevrouw die zwarte schoenen zoekt! Na dit alles en een kop koffie met mijn Annemarie, op weg naar Flakkee, om zomaar weer eens even een dagje met Pa van Loon door te brengen. Bijpraten, over alles, en nog veel meer...en ik wil mijn vrienden en bekenden en familieleden nu vast vragen om zondag 30 mei 2010 vrij te houden. Want er gaat iets gebeuren...wat, daar kom ik later op terug...maar hou de datum vrij.....spannend! Stel nog even geen vragen, ik kom vanzelf bij jullie terug....

En nu weer thuis, Roosje gaat naar de film, we rommelen lekker wat af en vanavond doen we eventjes niets...het is weekend, rust...zojuist nog even gebeld met Yarden, 6meldingen, ongekend, wat een werk...die uitvaartwereld stopt nooit, 365 dagen per jaar, 24 uur per dag...
Liefs, Anita en nog een fijn weekend!

woensdag 24 februari 2010

Vriendschappen...

Wat is het toch bijzonder, hoe vriendschappen kunnen zijn. Wat een rijkdom eigenlijk, dat telefoontje zo vroeg in de ochtend, van een lieve vriend. Ongeacht waar het over gaat, geeft zo'n gesprekje vroeg op de dag, je dag al zo'n mooi gekleurd randje...toevallig maakte ik vanmorgen een presentatie, waar ik het ook had over kleuren, over mensen die houden van roze en paars en wat de impact van kleur kan zijn op je leven. Hoe mooi het is al die bruintinten in ons huis begrijp ik nu pas beter...hoe zwart en grijs je leven ook kunnen kleuren! Mijn dag heeft nu al een mooi kleurtje, en ik sta nog maar aan het begin...de dagen vliegen werkelijk voorbij. Ik race door het leven heen, maar heb hele mooie bewuste momenten steeds maar weer. Want hoe druk ook, een moment van bezinning, een stukje muziek het is geweldig. Ik geniet ervan, meer dan dat....dus dank je wel lieve vriend voor dit begin van onze dag. Ik hoop dat jij het ook zo voelt en hebt gevoeld...take care, Anita

maandag 22 februari 2010

Wat mag je als mens toch mooie dingen doen...

En vanmorgen rond kwart over zeven, half acht was ik aanwezig in Haarlem. Een organisatie waar van alles speelt, maar waar vooral mooie mensen werken, met het hart op de juiste plek! Wat een kans, wat een uitdaging om hier een bijdrage te mogen leveren. En na ruim drie en een half uur, stapte ik in de auto om Annemarie op te halen, om uiteindelijk krap op tijd, maar wel op tijd te arriveren in Rotterdam Zuid, bij het crematorium, want vandaag was het afscheid van de moeder van Els. Een plechtigheid met mooie foto's en beelden van een bijna 92 jarige dame. Zo bijzonder, en zo netjes, zo Yarden-waardig bijna...althans dat is wat we nastreven. Ik spreek al in de 'we-vorm' want het voelt als een eer om hier een bijdrage te mogen leveren. Een bijdrage leveren aan de afronding van vele levens,in een groot uitvaartcentrum. Ik ben trots...en vandaar uit, ging de reis naar Amersfoort, alwaar ik mijn bevindingen mocht presenteren aan een Filippo onderdeel. Een boeiend proces, waar ik nog over nadenk. Want veranderen is loslaten en meer dan dat...en hier laat men nog niet goed los vind ik...maar het was wel een juiste weergave van veel gevoelens en ervaringen. Maar ook een aftrap naar een nieuwe strategie. En nu, nog even op kantoor en zo naar huis. Roosje is er voor twee dagen en dat is leuk! Oh ja nog even een korte terugblik naar een koud maar mooi weekend in Amsterdam, de negen straatjes, erg leuk! Een enig hotel (dank je wel gulle gever!!!) en een werkelijk subliem diner in Restaurant Keizersgracht 238, echt super! Jeroen in de bediening, en het klopte helemaal, vlees waar je mes doorheen schoot, schitterende wijnen per glas, een Cloudy Bay, een prachtige rode Zuid-Afrikaanse wijn, een wijnkaart om je vingers bij af te likken. Zelden heb ik gegeten in een gelegenheid, waar alles zo in orde was, de bediening, de tafel, het eten, de wijn, werkelijk alles...we hebben genoten...en van elkaar, van een koud Amsterdam, van alles om ons heen...het was heerlijk!!! Maar...nog steeds geen zwarte schoenen...als ik het over schoenen heb, kijk eens op www.dominio.nl geweldig handgemaakte italiaanse schoenen, voor later als ik groot ben, nu nog niet....ik heb er een paar gepast, werkelijk fantastisch...
En nu, lekker naar huis...genieten van mijn avond. Ik wens iedereen een mooie avond toe....morgen weer naar Yarden en dan naar ABN-AMRO...wat een leven he!
Aniet

vrijdag 19 februari 2010

Een 'bijna' vrije dag...

En na mijn eerste ontmoeting met het proces rondom een uitvaart of crematie, gisteren in Utrecht, ben ik nu 'bijna' vrij. Althans dat heb ik mijzelf gegeven. Een soort van stilte voor de storm. Ondertussen is er veel gebeurd. Zo is de moeder van Els (Pa's vriendin) overleden, op heel hoge leeftijd weliswaar, maar toch...intens altijd dit soort momenten. Dus volgende week gaan Annemarie en ik naar de begrafenis, om Els en haar familie bij te staan! Het voelt alsof ik in een volgende cyclus van 7 jaar ben gekomen en eigenlijk klopt dit al wel...voorzichtig ingezet eind 2010 en nu mag het doorgaan. Het lijkt alsof er overal zomaar oplossingen voor komen...wie weet. Een rustig gevoel, blij, tevreden, en meer dan dat...Een lezing in september weliswaar bij Dunea, het Duinwaterleidingbedrijf van Den Haag en omstreken en het mag gaan over motivatie, empoweren of een ander onderwerp, wat dicht bij mij ligt...leuk he. In maart een korte voorbespreking en ik word hier altijd blij van. Een aantal mooie gesprekken in de agenda, met mensen van dichtbij en wat verder weg...bijzonder en intens!
En nu deze vrijdag, vanmorgen een gesprek hier op kantoor, met een leuke klant! Een coachingstraject, lekker ontspannen bijpraten onder het genot van een nespresso! Dan nog wat rommel opruimen, administratie doen en dan ga ik naar huis. Lekker onder de zonnebank...even niks, even bijkomen....want, vanavond gaan we naar Huub Stapel, heerlijk genieten met Emmy en Reynaud, van 'eenmans theater' en het onderwerp is nog leuker 'Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus'...en dit is de aftrap naar een heerlijk weekendje weg, ons cadeautje, samen op stap, genieten, lekker uiteten, laat maar gebeuren...Amsterdam here we come...een moment van intens samenzijn, als een soort aftrap voor een intens drukke tijd, die voor ons ligt. De expositie van Annemarie, een aantal mooie, moeilijke opdrachten voor mij. Nieuwe ontwikkelingen, een nieuw coachtraject, kortom heftig...terwijl ik hoopte en toch ook weer niet, op een rustige voorjaarsvakantie. Maar liever zo...veel te doen, en Yarden wordt een prachtige uitdaging...maandag in Haarlem. Ik vertel jullie er meer over.
Voor nu, kijk in de Voorschotense krant, een prachtig stukje heeft Marjolein gemaakt over Annemarie en haar vrouwelijke ondernemers van Voorschoten. Mooie aandacht voor mijn mooie vrouw...
Liefs, een fijne dag, Anita

woensdag 17 februari 2010

Een hoofdstuk sluiten, het boek mag dicht!

En vandaag heb ik weer een hoofdstuk uit mijn leven 'uitgelezen' want ooit heb ik al eens eerder met iemand samengeleefd, met een vrouw. 14 jaar lang. En 14 jaar is lang, en goed en soms minder goed. En uiteindelijk heb ik besloten iets anders te gaan doen in mijn leven. En bij samen leven horen ook afspraken en verplichtingen. En vandaag zijn wij samen in staat geweest om hier een keurige afspraak in de tijd over te maken. Waarbij er ook weer ruimte ontstaat om ieder voor zich verder te gaan. En als mens ben ik geworden wie ik ben, door al die ervaringen in mijn rugzak, mijn jeugd, mijn vrijgezellentijd, deze 14 jaar, mijn 4 jaar alleen wonend en uiteindelijk nu mijn huwelijk met Annemarie, en tussendoor nog mijn ziek zijn. En alles wat daarbij hoort, de banen, de vriendschappen, de liefdes, en eigenlijk zou het voor iedereen zo moeten zijn, dat je zaken netjes afsluit met elkaar. Een kop koffie drinkt en weer verder gaat. Dus vandaag was een bijzondere dag en dus zeg ik, dank je wel. Want eigenlijk is het veel beter zo...om in harmonie met elkaar door het leven te gaan. Om elkaar een keer te kunnen groeten, om met elkaar altijd in gesprek te kunnen gaan, waarover dan ook. Dus vandaag ben ik weer wat wijzer geworden en hier ben ik echt oprecht blij mee!
Een fijne dag, Anita

Bezinning....

En zomaar zit ik hier, een moment van stilte te genieten, me te bezinnen....vanmorgen had ik een gesprek over de kracht van een tekst, het woord...en gisteren zei iemand tegen me dat ik haar geinspireerd heb door mijn lessen. Dank je wel, dit is mooier dan een factuur te mogen sturen, dit is waardering voor mijn zijn!

Een fijne dag verder, Anita

Dagje kantoor...

Goedemorgen allen. Vanmorgen was ik al lekker vroeg op kantoor. Heerlijk gevoel is dat. Rustig aan doen, ik heb een prachtige presentatie in elkaar gedraaid met veel beeldmateriaal voor maandagavond. Dan presenteer ik in Amersfoort mijn bevindingen samen met de directie van Filippo...geweldig is dat! Veel beeld, veel foto's, weinig tekst...en nu heb ik zo een aantal gesprekken op kantoor. Lekker kopje koffie erbij. Even lekker hier zijn. Soms ben ik zo enorm veel op pad, en ook dat is leuk, maar het is ook wel eens lekker om even niet weg te hoeven.
Gisteren heb ik een module Projectmanagement afgerond in Amsterdam. Op tijd klaar, stapte ik in de trein naar Leiden van 15.47. En jawel ergens tussen Heemstede-Aerdenhout en Leiden stopte de trein. Voor ons op de rails, was een aanrijding tussen een andere trein en een auto. Stonden we daar zomaar een uur in de polder stil. Uiteindelijk weer terug naar Haarlem, daar nog wat wachten en toen weer opnieuw richting Leiden...was ik weer niet vroeg thuis...en weet je toen ik uit de trein stapte, stond daar Annemarie. Lief he...ja dan vergeet je gewoon alles, dan is zij daar zomaar weer! Heerlijk! En als ik kijk wat hier naast mij op kantoor gebeurd, prachtige werkjes, klein, wat groter, mooi, lief, Annemarie maakt geweldig werk voor het weekend van 20 en 21 maart a.s. Dan is er een borrel tussen 13.00 en 18.00 uur op beide dagen, omdat zij graag haar nieuwe werk aan jullie wil laten zien. Dus wees welkom die dag, of een van die dagen. We hopen dat je wilt/kunt komen...het is echt heel bijzonder en nieuw wat zij hier weer maakt nu!
Ik wens jullie een fijne dag, het gaat goed hier. Liefs, Aniet

dinsdag 16 februari 2010

Amsterdam Sloterdijk....

Hallo, het is koud in Amsterdam Sloterdijk. Ik ben momenteel bezig met een training Projectmanagement. Een leuk en interactief programma. Met mensen uit de zorg, van een telecombedrijf, Gemeente-ambtenaren en van het LUMC. Een breed en interessant gezelschap. Ik geniet ervan....mijn laatste dag, dan zit deze driedaagse erop. Vanmorgen lekker met de trein gegaan en het mooie is, dat ik straks lekker op tijd thuis ben. Heerlijk. En dan ga ik even onder de zonnebank, want ik zie zo wit als de sneeuw, grauw bijna...en tja, een mens wil ook wel eens zomaar een uurtje niks doen he...het leven als ZZP'er is mooi, boeiend, maar wel druk...maar ik geniet nog steeds. Want wat is er mooier dan je droom na te mogen jagen, met alle spannende dingen die erbij horen.
Ik krijg zo wat lekkere broodjes ham, en dan gaan we weer verder.
Dag, een fijne middag, liefs, Anita

maandag 15 februari 2010

Mooi citaat...

Lieve allemaal...hier een citaat wat mij zeer aanspreekt en wat ik graag met jullie wil delen :
Je mag zijn zoals je bent om te worden wie je bent maar nog niet kunt zijn; en je mag het worden op jouw manier en in jouw tijd. Dit citaat is van Anna Terruwe...prachtig he..

Het is maandagmiddag, ik heb uren tekort om alle leuke dingen te doen. Ik geniet met volle teugen...maar ik ben de sneeuw wel een beetje zat nu. En net sprak ik iemand hier op de gang van het kantoor, en hij deelde deze mening met mij.

Dag, een fijne avond...
Liefs, Anita

vrijdag 12 februari 2010

Mooi...

Lieve allemaal....en nu is het vrijdagavond, mijn blok 2 voor Defensie zit erop! Bijzonder, heftig, intensief en goed. Een mooie sessie, waar we veel met elkaar gedeeld hebben. Fijn om op terug te kijken...nu lekker thuis, terwijl Rosanne naar Uri Geller kijkt, schrijf ik mijn op mijn weblog. En naast mij ligt een prachtig praktisch boekje over PASSIE - een echt 'Anita boekje' en een citaat wat mij aanspreekt is deze :'macht is tijdelijk en wordt je door anderen toegekend, kracht is oneindig en komt uit jezelf' mooi he...
En het lijkt wel alsof ik nu in mijn kracht zit, alsof ik steeds weer mooie dingen mag beleven, ervaren, alsof al mijn 'zaadjes' langzaam aan ontkiemen...maar door het ontkiemen, komen er ook weer andere situaties op mijn pad. Afgunst, jaloezie en misschien nog wel meer. Bij alles in het leven past een tegenhanger, past een schaduwkant en zo voelt het nu ook weer....Maar dat geeft niet, daar heb ik nog wat te doen. En uiteindelijk geloof ik in mijzelf en mijn kracht. En dus geloof ik in mijn toekomst. Vandaag is tante Anita jarig, zij is vandaag 86 jaar geworden. En vanavond viert zij dit samen met mijn vader en Els. Mooi he...broer en zus, 80 en 86! En eigenlijk onafscheidelijk...morgen vieren wij dit met haar, en zijn wij uitgenodigd voor champagne en een diner! En dan...is het Valentijnsdag...een dag vol liefde, een dag vol hartjes, en deze dag vieren wij met Kirsten, Frodo en hun kindertjes...zomaar een dag vol liefde en vriendschap! Geniet ervan, liefs, Anita...een mooi weekend voor jullie allen!!
Mooi gedicht :
CREDO
Mijn keuze is niet een alledaags mens te zijn
Het is mijn goed recht niet alledaags te zijn,
als het mij lukt.
Ik zoek kansen en geen zekerheid.

Ik wil bestudeerde risico's lopen,
om erover te dromen en erop te bouwen,
om te mislukken en te slagen.
Ik weiger een aanmoediging te ruilen voor een aalmoes.

Ik verkies de uitdaging van het leven,
boven een gewaarborgd bestaan.
Ik verkies de vreugde van de voltooiing
boven de muffe kalmte van de utopie.

Om mijn gedachten de baas te blijven,
zal ik mij baseren op mijn prestaties,
zal ik de wereld aankijken en zeggen,
'dat heb ik gedaan'.

Fijn weekend, Anita!

donderdag 11 februari 2010

Militairen en mijn moeders verjaardag....

Goedemorgen, voordat ik vertrek naar de militairen, Camp New Amsterdam in Soesterberg, nog even een rustmomentje en dit deel ik graag met jullie! Gisteren was mijn moeders verjaardag, en bijzonder hoeveel mensen dit nog weten. Dank je wel voor die lieve berichtjes. Want ja zij zou 78 zijn geworden dit jaar...en gisteren toen ik daar rond liep en in die lijkkisten keek, kwam het filmpje van haar overlijden nog wel even langs. Niet verdrietig, maar meer, hoe mooi we dat hebben gedaan. Haar afscheid, haar kleding, de zorg met name...want ook al is iemand niet meer hier, zij kan wel bij je zijn. Waar dan ook, maar zeker in je hart. En dat is zij...vandaag glibber ik rustig naar Soesterberg, ontmoet daar drie geweldige intervisie-coaches en pas zo rond een uur of vier ben ik echt zelf aan de beurt. Tot negen uur vanavond en morgen weer. Een drukke agenda, een druk schema, een vol programma is eigenlijk een beter woord!
En gisterenavond kwam ik thuis en toen hadden Annemarie en ik een feestelijk diner, eigenlijk bestemd voor Pa en Els, maar die zijn niet gekomen door de sneeuw...en wij stonden stil bij het feit, dat ik bij Yarden, wat toch ook weer een droom was, iets mag gaan doen. Ik hou jullie op de hoogte...het komt goed. Veel liefs, een fijne dag, Anita

woensdag 10 februari 2010

Doden en nog veel meer dan dat....

En zomaar was ik vandaag, vanuit zakelijk oogpunt, in een Uitvaartcentrum. En kwam ik daar in de koelcel waar dode lichamen lagen, kwam ik in kamers waar mensen opgebaard stonden en zag ik in anderhalf uur tijd, zomaar een stuk of zes doden. Tja...het leven kan bijzonder zijn. En in de auto op weg naar kantoor, dacht ik hier nog lang over na. Ik ga dus iets doen in de wereld van de Uitvaart, mooi, het gaat over normen en waarden, over hoe je ervoor zorgen kunt, dat de begeleiding naar iemands laatste rustplaats, zo optimaal mogelijk mag verlopen. Altijd was dit mijn droom om in die sfeer iets te mogen doen...en nu is het zover. Ik ben blij, maar wel gepast blij, vanwege die sfeer...
En vanmorgen mocht ik een coachgesprek starten bij het Ministerie van OCW, een intelligente dame, een boeiend gesprek. Ik geniet ervan en op de weg terug naar de trein, zag ik Rea, een oud collega van me van de HTM, en dronk ik zomaar een kop koffie achter de schermen, temidden van NS-collega's, net als vroeger. Hoe bijzonder kan het leven zijn. Ik ga naar huis, morgen weer aan de slag met mijn Defensie-mannen! En als een nonnetje slapen in de Kazerne! Dag, liefs, Aniet

dinsdag 9 februari 2010

Dinsdagmorgen

Goedemorgen allemaal! Vandaag op deze dinsdag voelt het als een soort stilte voor de storm, ruimte in mijn agenda, ruimte om mij voor te bereiden op wat komen gaat. Bewust een bijeenkomst afgezegd om mij goed voor te bereiden, om tijd te creeeren voor mijzelf. Zo dadelijk naar Henk, dan naar de certificering van Defensie. Leuk, een glas wijn drinken met een aantal mensen, met wie ik intensieve intervisie-bijeenkomsten heb mogen delen! En dan een ontmoeting met twee dames uit mijn HTM-verleden. Ik denk dat wij elkaar zeker twintig jaar niet hebben gezien....leuk!
En morgen een spannende dag, twee nieuwe ontmoetingen, wie weet...ik vertel het wel weer. Nu nog even een nespresso, om zomaar even te genieten van het zonnetje wat binnenkomt, van het schilderij van Annemarie wat hier tegenover me hangt...en straks weer weg zal zijn. Zo gaat dat met kunst, kunst is dan wel niet vergankelijk, maar in mijn kamer wel. Iedere keer hangt er iets prachtigs en als het verkocht wordt, moet ik weer wennen aan de leegte, de ruimte en opeens hangt er dan weer een nieuw werk. Zo gaat dat als je getrouwd bent met een kunstenaar!
En de zin voor vandaag is "Als ik ben wat ik heb en ik verlies alles wat ik heb, wie ben ik dan?" deze is van Erich Fromm....
Dag! Anita

zondag 7 februari 2010

Je bent....

Je bent

Je bent gewoon je bent
gewoon een mens dat is
een warm en onontwarbaar wezen
en toch kun je gebeuren als een wonder

want ik het je geroepen in mijn slaap
ik riep je liefde

door eigen honger
in de eigen stem ontwaakt
zag ik : ik heb je niet gedroomd
hier ben je je bestaat

ik heb je liefgehad
dit is de nacht

ik heb je lief
ik heb je niet bedacht

Uit - Zo,voor wie geraakt is door kanker -
Anita

Een relaxte zondag...na een intensieve zaterdag!!!

Gisteren was een dag, waarop ik gewekt werd met telefoontjes, die me aan het denken hebben gezet. Soms wat zorgelijk, als het gaat over familie, maar het mooie is dan, dat ik tijd heb erover na te denken, juist omdat het een vrij weekend is. Want vrije tijd is een meer kostbaar goed voor me geworden, nu ik als zelfstandige in het leven sta! Dus zomaar een keer uitslapen, zomaar een keer heel lang lopen 'tutten' met nog een kop koffie, en de krant, heerlijk vind ik dat...
Gisterenmiddag is de aftrap geweest van Annemarie's project 'Vrouwelijke Ondernemers in de Voorstraat van Voorschoten' met een fotograaf en een interview in het Wapen van Voorschoten, door Marjolein, onze verslaggever van de Voorschotense Krant! Een borrel erbij, een meneer ontmoet van het blad LEVEN, kortom aandacht en tijd voor het werk van Annemarie, en geloof me de reacties waren bijzonder. Er gaat nu op drie druk bezochte punten in de Voorstraat hier, reclame gemaakt worden voor Annemarie. Geweldig...op de weg er naar toe, zei Annemarie nog 'Aniet ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen...' welnu..het ging helemaal goed. Het artikel komt volgende week donderdag in de krant! Dus hou de Voorschotense krant goed in de gaten! En met een prachtige mand met bloemen planten van Suzie en een hart van chocolade met 'Lieve Annemarie bedankt' gingen wij weer huiswaarts. Leuk, en bijzonder...en ik ben dan alleen maar trots en blij als ik zie hoe mensen reageren op haar werk! Gisterenavond een feest van Irene, die 50 jaar werd, in restaurant Allemansgeest, met een jazz-band van wel 8 of meer muzikanten en een zangeres, lekker swingen op oude jazz-nummer en rock and roll. Chique mensen vind ik, waaronder ook Rotary-leden uit Voorschoten, die mij vroegen lid te worden van de Rotary waar Annemarie en ik gesproken hebben. En een ander lid had mij hiervoor al gevraagd....voorlopig nog niet, tijd is een issue voorlopig nog. Als ik geen avondcolleges meer verzorg, dan misschien, maar nu nog niet...even de balans in de gaten houden.
En nu we het hebben over balans....vanmorgen was dus heel lekker. Lang uitgeslapen, nu muziekjes luisteren, vanmiddag met de trein naar Den Haag, lekker naar de film 'it's complicated' met Meryl Streep...heerlijk, zomaar niet zoveel hoeven. Daarna op tijd naar bed, want er wacht ons weer een intensieve en drukke week. Een nieuwe coachee bij het Ministerie van OCW, de opdracht van ABN-AMRO is binnen, hier moet een goed plan voor gemaakt worden. Ik heb wel al wel een idee in het hoofd, ga dit op papier zetten en doormailen. En weet je wat bijzonder is, en waar ik nog even aan moet wennen. Dat deze teammanager, een vrouw van 38, zei 'je senioriteit is belangrijk in dit traject'. Tja mensen, daar sta ik dan, als vijftigjarige en nu gaat dit meespelen, op dit moment nog in positieve zin...maar hoe lang ga ik dit volhouden, ik ben gewoon nu een ouder iemand! Met grijs haar, een bril omdat ze niet meer zo goed ziet, een wat zwakke rug, niet meer maatje 38 (heb ik niet zoveel gehad hoor...)! Maar er lijkt qua werk nog meer aan te komen, we wachten af...ondertussen zit er ook een weekend in, samen met mijn vader! Els gaat namelijk naar Budapest met haar dochter en in dat weekend, gaat Aniet een heel weekend naar haar papa op de boerderij. Om samen te zijn, wat familie te bezoeken, wat aandacht te besteden aan elkaar. Wat rond te rijden op het eiland, wat herinneringen op te halen, heerlijk! Wie weet gaan we dan even naar tante Suus in Goes, zou leuk zijn toch...Maar het allerleukste is dat ik hem dan lekker ga verwennen. Met aandacht, met zijn, met lekkere hapjes voor hem maken. Met gezelligheid...ik heb er echt zin in! Ik wil graag zolang hij er nog is, mooie momenten met hem hebben, samen met Annemarie, maar ook zomaar met zijn tweetjes. Annemarie heeft af en toe zo'n dagje samen met haar moeder. En daar kan ik dan stiekem zo intens naar terugverlangen, een dagje met mijn moeder samen zijn! Op dat soort momenten, dan kijk ik eens naar haar foto en vraag me af hoe het met haar is. Ooit zei een helderziende me, dat het goed met haar is, dat ze is opgevangen door twee oude grijze dames, haar moeder, en een tante...dus het zal goed zijn. Maar soms wil ik haar gewoon nog eventjes heel dichtbij me hebben! Als ik aan mijn moeder denk, dan komt ook altijd tante Tanneke even bij me langs in gedachten. Tante wordt in maart ook al 85, ik ga proberen haar weer eventjes te bezoeken, oom Wim wordt morgen volgens mij al 87...mensen, aan wie ik altijd met veel liefde denk. En hoe klein mijn familie is laatst zei ik tegen tante Anita 'u heeft dan wel geen dochter, dan ben ik dat maar een beetje voor u' zo voelt het wel. Tante Aniet wordt ook 86, en dat betekent een diner in Herkingen, met zijn allen, gezellig, maar eerst een glas champagne in hun huis...heerlijk!!
En nu geniet ik nog even van deze mooie zondag...van het samenzijn met Annemarie, van deze rust...heerlijk! Ik wens jullie een fijne dag toe...met een gedichtje uit het blad ZO - een blad voor wie geraakt is door kanker - :
KUNST
Momenten
Van helderheid
Of beter nog : van grote
Klaarheid

Schaars zijn die momenten
En ook nog goed verborgen

Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel

De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt
Die klaarheid, af en toe....

Een fijne zondag, Anita

woensdag 3 februari 2010

Een heerlijke woensdagochtend...

En vanmorgen is het weer zover. Lekker een dagje Voorschoten, even tussendoor naar OCW met de trein, maar vervolgens drie coachgesprekken. Net akkoord gekregen over een iro-traject en dat is altijd mooi! En het zijn vaak bijzondere gesprekken, met mensen die een nieuwe start willen en gaan maken. En als je hen hier dan bij mag begeleiden, dan ben je toch wel een geluksvogel of niet dan...
Ik zit op kantoor en geniet, van de ruimte, de rust, de sfeer die hier hangt. Gisteren kwam Manou en kreeg ik zomaar een prachtig boeket bloemen van haar. Omdat ze zo blij met me is. Ik mag haar coachen en geniet van het sprankelende 'zijn' van deze vrouw. Jong, enthousiast en uitermate succesvol. En zij deelt haar gedachten met mij, wat een mooi beroep heb ik toch. Gisteren overdag mocht ik projectmanagers trainen, mensen van o.a het LUMC, een Gemeente, een Ergotherapeut, iemand van ING, kortom een breed gezelschap. En weer stond ik te genieten. Ik voel me zo intens gelukkig met al deze mooie dingen. En de zon schijnt een beetje, het is licht in de kamer en ik neem een kopje nespresso, ach, hard werken is zo slecht nog niet toch? Een fijne dag, liefs van een gelukkig mens!
Oh ja gisteren was Roosje bezig met haar CITO en het ging volgens haar goed. Ik ben zo trots op haar, ze doet zo stinkend haar best! Ik hoop zo dat het echt goed gaat, het is zo belangrijk voor zo'n jong meisje, om succesvol te zijn. Terwijl ze in mijn beleving al zo succesvol is, ze kan zo goed drummen, voetballen, sporten, ze schrijft zulke intense gedichten, ze schildert...wat is dan succesvol? Dat is ze toch al...ze voelt mee met een Irene en Fer, daar is ze mee bezig. Mooi toch, zo'n kind? Zo puur eigenlijk en daarmee zo bijzonder...Anita

maandag 1 februari 2010

Zomaar wat gedachten...

Dag allemaal...een dag vol contacten ligt achter me. Intensieve gesprekken, en straks lesgeven aan vier vrouwen in Den Haag. Bijna prive-les, lekker is dat wel. Veel aandacht en tijd voor elkaar. Veel delen. Persoonlijke effectiviteit...bijzondere verhalen heb ik al mogen delen met dit kleine groepje. Ondertussen ben ik aan het plannen, en is Annemarie druk met haar schilderijen. Want de expositie in maart staat zo voor de deur, feestje, borreltje, bedenk het maar! Het is dus een bedrijvigheid in ons leven. Maar wel aangenaam. Deze week is wel druk, maar ook wat tijd op kantoor, en dat is heerlijk. Een aantal coachgesprekken. Lekker is dat, reflectieverslagen bekijken, nieuwe contacten aanboren,business cases nakijken! Heerlijk vind ik dat. Ik vergeet de muziek aan te zetten, omdat ik geniet van de stilte. Vanmorgen spraken we over verdriet, en over het een plaatsje kunnen geven van je verdriet. Vorige week op de radio, hoorde ik dat een rouwproces 1000 dagen duurt. 1000 dagen voordat je dit een plekje kunt geven. Vind ik wel weinig eigenlijk, als ik denk aan mijn rouwproces rondom mijn moeder, zij is nu zeven jaar geleden al overleden en eigenlijk heb ik nu pas het gevoel, dat ik dit een plekje heb gegeven. Dat ik niet meer hoef te huilen als ik aan haar denk. Dat ik met mooie gedachten aan haar terugdenk...heerlijk! Dat mijn moeder een herinnering is die ik koester en bij me draag...in me draag!
Dag lieve mensen, een fijne avond gewenst...
Anita