De zondagochtend koester ik altijd al een beetje. Die rust, langzaam aan ontwaakt de wereld, de stilte, soms nemen de kerkklokken het even over. Hier is de zondagochtend uitzien over het water, het klotsen van het water tegen de boegdelen, de meisjes slapen nog na een intensief avontuur. Stappen als je 12 bent, of 14, bijna 15 is ingewikkeld. Die zoektocht naar wat wel of niet kan doet soms gewoon zeer. Als je 12 bent wil je 15 zijn en dat gaat nog niet...en als je 15 bent, of bijna dan, ben je nog geen 16. En overal vraagt men naar je identiteitskaart...tja...hoe leg je dat nu uit, zonder dat het pijn doet. En het leuke is dat je dan direkt weer het verschil in leeftijd ziet, 15 of 12. Wel of niet begrijpen. Gisterenavond vroegen Annemarie en ik ons af hoe dat voor ons was destijds. Ik kan me in ieder geval niet herinneren dat ik ouder wilde zijn....wel hoe stoer ik het vond als ik als 13-jarige uitgenodigd werd voor een feestje van een jongen die 2 klassen hoger zat. Maar ja, toen ik er was, voelde ik me wel klein geloof ik...maar, ook wel stoer! Straks gaan we varen met de sloep, Rosanne ontpopt zich tot een ware schipper. Ongekend...die kan het goed. De sluis in, het Eemkanaal oversteken, kortom het kan allemaal. Nila laat zien hoe iedereen kletsnat kan worden, door hard over de golven te gaan. Lachen hoor! En Floor, die geniet, ligt languit voorin in de boot, in de zon...en samen met Nila worden vooral 'mannen' gespot....zo zijn ze soms eventjes weg, even flaneren denk ik zomaar...
Maar deze zondagochtend slaapt alles nog. Annemarie en ik zitten lekker te lezen. Zachtjes muziek aan, kopje koffie en zo naar het terras aan het water...heerlijk.
De stilte doet een mens goed....ik heb voor servant leadership een vison quest gedaan. Dit is een stilte-oefening. Moest ik drie uur alleen gaan wandelen, over de hei bij Hilversum. Een vraagstuk voor ogen nemen en hiermee aan de slag gaan. Bijzonder, ook waar je mee terugkomt. Want er alle ruimte en rust om echt stil te staan, bij datgene wat je bezig houdt. Ik heb wel 10 gedichten geschreven tijdens die wandeling....ingrijpend mooi. Ik zal er ooit een keer een met jullie delen...
'Ze maakt alles in me los...ze raakt alles in me aan...ze ziet elke kant van mij, ook die ik zelf niet wil zien...ziet ze wat ik niet wil zien' een prachtig liedje ik denk van Veldhuis en Kemper, hoor ik nu op de radio. Een liedje voor Annemarie 'ze ziet het beste en slechtste deel van mij en ze neemt ze allebei' als dat geen liefde is....fijne dag,
Anita
