Nog wat foto's, o.a. moederdag.....en Pa van Loon, met Noor en broer Arie...en uitgezwaaid door mijn tante Anita

Weer in de lucht....pfffftttt en mooie foto's

Pa met Tonny, Pa met Els, Pa met Noor en Pa die door Arie in de rolstoelbus van Roef wordt gereden.
Eindelijk weer in de lucht. Ik maakte me zorgen, ik kon een paar dagen niet inloggen...wat een gedoe, computers en Anita...klopt niet geloof ik! Een aantal van mijn lezers vroegen me al wat er aan de hand is...welnu, een heleboel!
Want hoe voel je je, als je met elkaar de verjaardag van je vader aan het vieren bent, en hij zich niet zo lekker voelt...een angstige droom lijkt te hebben, en dan toch gewoon weer meedoet. En toen we in de rolstoelbus terug naar de Samaritaan reden, stak hij zijn duim weer op....mijn vader. Maar als ik de foto's van hem zie, van vorig jaar en nu, dan zie je een groot verschil, in allerlei opzichten..dan zie je een man, met diepliggende ogen, wit, en zoveel minder mijn vader, dan vorig jaar. En soms vraag je je af, waarom alles nog zo lang moet duren. Voor hem, voor ons, voor iedereen....hij praat veel over de dood. Hij maakt ongewild reclame voor Yarden...dus wat dat betreft zit het wel goed! Ik zal zo wat foto's erbij plaatsen...dan zien jullie het zelf! Ondertussen ben ik zelf moe, heel moe...toen ik gisteren naar huis reed vanaf tante Anita, toen heeft Annemarie het stuur van me overgenomen, ik viel bijna om. Dus vroeg naar bed...een gezonde spanning maakt zich van me meester. Morgen op de verjaardag van mijn vader, de kick off van Cluster West...ik ben zo benieuwd. Er moet nog zoveel gebeuren...het is nog zo spannend! En dan is dit pas het begin....vanavond had ik eigenlijk in de Philharmonie in Haarlem gezeten, samen met de burgemeester en nog wat bijzondere figuren. Maar op het werk liep alles weer uit...dus werd het toch weer laat. Wat telefoongesprekken, intens en heftig. Een emotievolle dag...dienstverlening bij Yarden is werken vanuit emotie...en dus vanuit intrinsieke motivatie...eens kijken hoe dat zal gaan vanaf 1 juni 2011. Clustervorming, over regionale grenzen heen werkend. Ik ben benieuwd...ondertussen start OCW, de Politie en nog wat meer spannende dingen...het leven is uitdagend genoeg. Maar ook start de vakantie, en dat betekent dus een hoop gedoe om alles rond te krijgen....iedere dag weer alle roosters. ICT uit de lucht het hele weekend. Kortom gedoe en meer dan dat....en dankzij hard werken van al die mooie mensen is het gelukt, 14 meldingen, wat 'hulpjes' en dan bedoelen we een hulpverlening, het overbrengen van een overledene. Vandaag voorbereidende gesprekken met het Bedrijfsbureau..af en toe het gevoel, dat je aan het trekken bent aan een redelijk stevig weerbarstig paard. Niet dood, nee dat niet, maar toch...het is stevig...en ik ben moe en dus ook emotioneel. Ik merk dat die emotie me raakt, voel snel tranen achter mijn ogen. Zal mij benieuwen hoe dat morgen zal gaan in het Crematorium te Haarlem, de kick off van Cluster West. Wordt vervolgd...liefs, Anita