Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




zondag 22 oktober 2017

Schoonhoven

Ja deze blog gaat terug in de tijd, en uiteindelijk kom ik dan weer in het heden terecht. Ooit toen ik een jaar of 40 was, woonde ik in Groot-Ammers aan de Ammersekade. Het huis had ik gekocht, samen met mijn toenmalige partner van de ouders van Sara Kroos, bekend van haar cabaret programma's. Sara woonde daar toen zelf ook nog met haar ouders. Een prachtig huis, aan het water, hoe toepasselijk het riviertje de Boezem stroomde voor onze deur, met een grote tuin. Een bootje in het water en de SLK in de garage. Het kon niet op. En toen ik daar woonde kwam ik af en toe in Schoonhoven, aan de Lek. Voor de tandarts, maar ook voor een boodschap, of om zomaar eens te zijn, het zilverstadje Schoonhoven, waar ik met mijn moeder en tante Tanneke, bij Belevedere (een oud prachtig hotel restaurant aan de Lek) bij de grote bomen op het terras zat. Schoonhoven, waar ooit mijn oudoom Piet, een broer van mijn moeder als onderwijzer gewerkt heeft. Schoonhoven, waar ik uiteindelijk, nadat ik weer alleen woonde in 2003 ging wonen. In een prachtig pand, aan de Koestraat. Een pand waar vroeger het oudemannetjeshuis was, een monumentaal pand uit 1647, met gevelornamenten, met die prachtige voordeur. Een huis met lambrizering in de hal en 5 schitterende appartementen waar ik er een van mocht bewonen. Op de eerste en tweede etage. Een van mijn ramen zat boven de ornamenten van de voordeur, prachtig. Een huis waar de lichtinval zo bijzonder was. En weet je dit huis, dat was mijn huis, alle meubels die iets groter waren dan een standaard maat, werden het huis in getild, door een kraan. Een kraan van 38 meter, die de hele straat blokkeerde en die alle meubels over het dak heen tilde, door mijn kleine balkonnetje de living in. Prachtig, uniek en anders. Ja dit huis is prachtig, uniek en anders. Het huis waar ik muziek dvd's bekeek met een vriendinnetje, en ongelooflijk veel wijn heb gedronken. Het huis waar mensen waren, die nu niet meer leven. Het huis waar Eveline en haar dochter op oudejaarsdag roze champagne kwamen drinken met een broodje zalm erbij. Het huis waar ik vriendinnen op de bank liet slapen, omdat ik maar een slaapkamer had. Het huis waar Ada en ik de muur in de slaapkamer groen hebben geschilderd. Het huis waar ik kunst aan de muur had, van Jan Cremer, Corneille en Herman Brood. Ja al deze kunst is nu bij mijn broer, dus het is in de familie gebleven. Het huis waar ik liefde heb gekend, waar mijn vader binnenkwam met Els. Het huis waar ik ook nog eens naar terug ben gegaan, toen ik het moeilijk had...Schoonhoven wat een herinneringen. Teveel om hier te benoemen, maar dat deze plaats, dit huis voor mij heel speciaal was, en is, en altijd zal zijn, dat moge duidelijk zijn. En toch, heb ik het huis verkocht. Want dat mooie gevoel, dat laat je niet los, dat blijft, Schoonhoven blijft, ergens en altijd. En ja genoeg gezemeld nu over deze mooie plaats. Er was een ding, en dat was die prachtige kast, ooit gekocht in Bergen in Noord-Holland, een schitterende kast van oud teakhout, gemaakt met houten pinnen en verlijmde delen. Die kast met 12 lades, een soort grutterskast, en al die lades waren verschillend qua formaat, handgemaakt. Die kast die zou ik laten staan. En de dame die het huis gekocht heeft, gaf aan bij het tekenen van het contract, dat ook deze kast eruit moest. En dat zou twee dingen kunnen betekenen - of een kraan huren, de vergunning aanvragen bij de gemeente en een paar duizend euro kwijt zijn, of de kast proberen uit elkaar te laten halen. Dus twee mannen gehuurd, die heel zorgvuldig de kast uit elkaar zouden halen, zo min mogelijk zouden zagen, zodat de kast in delen opgeslagen kon worden. De kast was namelijk te groot, te breed, ook in twee delen, om naar beneden te worden gedragen, hij oh nee zij, zij kon de draai onder aan de trap niet maken. En gisteren was het zover, mijn kast werd voorzichtig uit elkaar getikt, uiteindelijk moest ook de zaag eraan te pas komen en mijn kast is ontmanteld, tot een soort van geraamte. Met losse stukken, achterwanden, losse latten, en staat nu volledig ontmanteld in een Shurgard, ja een Shurgard, omdat ik niet weet wat ik ooit met deze kast wil doen. Misschien ooit nog eens in een huis plaatsen, of in een werkplaats, een winkel, geen idee. Ik heb dan wel een heel slimme meubelmaker nodig, want zelf lukt het me niet. Mijn kast is gisteren een beetje overleden...en wacht nu op een nieuw leven, een nieuwe plek, om uiteindelijk weer in ere te worden hersteld. Schoonhoven is leeg, en kan worden overgedragen. De buren nog even gezien, nog wat foto's van de leegte gemaakt, en ik hoop dat iemand met net zoveel liefde voor deze plaats, hier gaat genieten, gaat leven en gaat zijn. Dag huis, dag lieve woning...ik kies voor ruimte, voor vrijheid, voor onafhankelijkheid, en daardoor is deze keuze meer dan goed. De herinneringen aan mijn moeder, aan tante Tanneke, aan die mooie stad, aan al die mooie mensen die er nog zijn en niet meer zijn, aan Roel en Karin die ik wekelijks bezocht vanuit Schoonhoven met de pont mee, de Lek over en dan naar Dalem, soms op de fiets. Sommigen zijn er, en blijven, sommigen zijn er niet meer, overleden inmiddels, maar ook hen draag ik bij me... Kijk soms achterom, glimlach en herinner je, en kijk dan weer vooruit, en zie wat er voor je ligt, en geniet van deze schoonheid. Een hele mooie zondag gewenst, ik zit hier aan de koffie, je weet wel welke, een enorm groot broodje, en alle apparaten hier lijken ermee op te houden, net een nieuwe magnetron besteld, een stofzuiger, die in de revisie zit, kortom, soms zit het mee, en soms even niet. Maar het is allemaal te repareren, haha...ik glimlach en las net in het Parool, een prachtig interview met Ahmed Marcouch, de nieuwe burgemeester van Arnhem, en mijn mede bestuurslid van de Stichting Een Land Een Samenleving, wat zijn er toch prachtige mensen in dit leven! En vandaag, vandaag niks, lekker kranten, lekker lui, lekker eten met wat vrienden bij Mila. Gezellig, afsluiting van een intensieve week. Dikke zoen!