Verwarring rondom data

Nee ik bedoel niet de AVG gerelateerde data. Ik bedoel data in de agenda, kalender. Gaan we nu chillen en grooven op 20 juli of op 21 juli? Welnu, aan alle verwarring komt een einde, dat gaan we dus vanavond doen. En daarom zaten wij gisteren, na een bezoek aan de kapper, zomaar in het Drentse land, en ook nog in Overijssel. Leuk, een route langs prachtige oude boerderijen, een stille omgeving, waar ik steeds weer over nadenk, of ik daar ooit zou willen wonen. Als oudere boerin, hahaha...ja er speelt van alles door mijn hoofd. Vooral wat ik zou willen, later als ik groot ben. Loslaten en weer verder gaan, hoe mooi is dat. Nu ik ouder ga worden, realiseer ik me, dat ik naast mijn leven in de randstad, ook ergens mijn roots heb liggen. In de stilte, de rust, op het platteland. Maar het woord platteland is een breed begrip. Flakkee, mijn geboortegrond. Zeeuws Vlaanderen, voor mij het land van mijn nichtje, van Jolanda, mijn vriendin. Of toch...Gelderland, Overijssel, Drenthe, of toch weer terug naar de Alblasserwaard. Welnu, voorlopig niets van dat alles. Voorlopig nog even pas op de plaats in Wassenaar. De drukte van het dorp, de gezelligheid ook, kortom...misschien zijn we hier wel aanbeland voor altijd. En als alles open ligt, is het dromen over dit soort dingen, wel erg leuk...dus gisteren reden wij als twee Wassenaarse dames, een in een jurkje, de ander in de verkleurde korte broek, over prachtige weggetjes, en volgde ik de borden naar Dalfsen. En daar midden in het landschap, lag een restaurant 'de witte gans' en op een terras, met een zeer gemêleerd gezelschap om ons heen, zaten wij. Ongeveer 170 km hier vandaan. Op de terugweg, nog even een krabbel in de brievenbus van Jacqueline in Ermelo gestopt. Zij was niet thuis. Dat onverwachts langskomen, vind ik zo leuk. Alleen in onze geciviliseerde wereld doen we dat niet meer. We bellen en maken een 'eetafspraak'. En bij ons thuis, stapte je zo binnen, via de achterdeur, en riep je 'volk' en was er eten en drank. Gezellig. Of koffie en thee. Want anders denken jullie, oh heb je van Loon weer met haar drank. Ja het was er allemaal. En je kon blijven eten en slapen, altijd. Hoe heerlijk is dat. Hoe leuk zou het zijn, als mijn vriendin uit 'vul maar in' zo aanbelt en zegt 'ik was in de buurt' en kom even langs. En als ik dan kan zeggen, 'blijf je eten, slapen, of ga je mee uit vanavond...' geweldig toch. Moeten we terug naar toe vind ik. Dus een boerderij met veel gastverblijven, spreekt me wel aan. Nee, ik zou er niet rijk van worden, dat niet. Maar wel gelukkig. En volgens mij is dat het antwoord op al je vragen. 'Maakt het je nog gelukkig...'. En morgen komt Wilma dus lekker eten. Ik heb haar dit weekend al volledig door de agenda geschoven, gewoonweg, omdat ik kaartjes niet goed gelezen heb. Eerst gisteren, toen vandaag, nu morgen. Dus straks ga ik lekkere dingen kopen, om voor haar te koken. Uitdaging, want als er iemand koken kan, is zij het wel..dus wel spannend, mijn kookkunsten...ik glimlach terwijl ik dit schrijf, want volgens mij geldt ook hier, de gezelligheid. Bovenal, geldt de gezelligheid. En nu, die lome rustige zaterdag, veel kopjes koffie, een broodje, even wat Yarden werk gedaan, alle facturen doorgezet. Straks wachtwoorden wijzigen, en dan naar de winkeltjes. Fijn...ik kan genieten van een heerlijke slager, groenteboer...wow wat een feestje. Een stukje vis vooraf ofzo... En vanavond, ja dan zijn we heel hip aan het doen. Chill & Groove ergens in Amsterdam aan het water. Met allerlei hippe mensen, dj's en bijzondere happen. Zo anders dan gisteren. Zo leuk ook, dat Nederland dit allemaal in zich heeft. Die enorme afwisseling. Afgelopen week vroeg ik aan een collega, of het in het Oosten ook 'hip' is. En toen gaf zij uiteindelijk als antwoord 'ja, maar anders'. En geloof me, dat is ook zo. Toen ik laatst met Peter op Flakkee was, vond hij het daar geweldig. En voor mij voelde dat weer anders. En als ik met Annemarie mijn nicht aan het fietsen ben, door t prachtige verstilde Zeeuwse landschap, dan denk ik 'oh ja..'. Ik zou wel eens willen, dat ik anders was. Keurig, met een enorm rustig karakter, al bijna 40 jaar bij dezelfde werkgever. Mijn jubilea data al een paar keer mogen ervaren. Nog steeds woonachtig in mijn eerste huis, hypotheek afgelost, en rust op alle fronten. Mijn man en ik bijna met pensioen. De kinderen en kleinkinderen op zondagmiddag over de vloer. Ach nee...dat past toch niet. Hoe moet dat dan met mijn korte broek, mijn wijnvoorraad, mijn liefde voor gekke dingen, mijn...ik realiseer me, dat ik door dit te zeggen, mensen aanspreek. Dit bedoel ik niet, ik heb het puur en alleen over mezelf. En over hoe ik leef en denk nu. En die zoektocht naar....die zal er altijd zijn. Geeft niet. Dat alles hoort bij mij. Ik zeg altijd tegen Annemarie 'ik, ik kan overal wonen'. Ik voel me soms een zwerver in mijn eigen leven. En ook dat past me. Ik heb tot nu toe mooie mensen mogen ontmoeten, mooie werkgevers mogen hebben, HTM, Connexxion, ADP, Northgate Arinso en Yarden. Ik ben trouw aan al die mooie werkgevers gebleven. Met stip op nummer 1, Yarden nu en dan ADP. Maar overal liggen hele kleine stukjes van mij. Mijn vriendschappen, getuigen van een trouwe Anita van Loon. 40 jaar, 30 jaar en ga zo maar door. Mensen die in mijn hart zitten, gaan er nooit meer uit. Tenzij, je dat zelft wilt. En ach, mijn ouders, mijn familie. Ik draag hen bij me, waar ik ook ga. Mijn vader en moeder. Mijn nichtje Noor en Annemarie uit Breskens. Mijn neef Marcel in Ierland. Kortom..in mijn hart is plaats genoeg voor twee, of meer...een liedtekst toch? Mijn leven, ik sta nu op het punt, om goed terug te blikken, omdat er weer een kruispunt aankomt. Mijn leven is een rijk leven. Gelukkig nu, met Annemarie. Met alles wat we doen, we staan aan de vooravond, van een mooie rustige rit naar San Remo. Gaaf he...heen via Frankrijk, op ons gemak. Terug snelle rit via Zwitserland, zodat An nog net haar kinderen kan zien, voordat Roos weer vertrekt. Kortom...er wachten ons prachtige momenten. Heerlijk...nog een paar dagen werken, van alles door elkaar heen. Op het werk is het fijn, die rust en onregelmatigheid, die nu door elkaar heen loopt. In de zomer werken is best wel leuk, omdat je dan meer tijd hebt voor je collega's en hen meer als mensen ziet. De dikke kleding is weg, er komt van alles te voorschijn, ook dingen die je niet wilt zien...haha, ik had het hier pas nog over met iemand. Wat ik allemaal wel en niet mag zien in de zomer...voor nu, een fijne zaterdag en zondag. Wij gaan chillen en grooven, geen idee wat me te wachten staat...Amsterdam, hier komen we aan, de dames uit Wassenaar. Ik glimlach altijd als ik mezelf een dame noem. Gisteren zei de moeder van Mila tegen me, met een veelbetekenende blik over Annemarie 'wat ziet ze er mooi uit he..' en ik schiet dan altijd in de lach. Want ja, dat klopt An ziet er prachtig uit. En ik, ik zie er op zijn 'Anita's' uit...en zo is dat. Ik ben wie ik ben. Dag!