Gisterenavond gingen we eten bij een goede vriendin van ons in Den Haag, in Scheveningen eigenlijk, en wij besloten lekker te gaan fietsen. De weersvoorspelling was best okay. Beetje fris, maar goed, na een week hard werken, even de trappers te laten bewegen. Het lijf in goede conditie houden, zo heet dat toch. Fijn, beetje fris, en nog wat zoeken, welke weg te fietsen. Want met de auto rij je als vanzelfsprekend overal naar toe. En zo rond half elf, kwart voor elf, besloten we terug te gaan fietsen. En jawel, het begon voorzichtig te regenen en geleidelijk aan steeds harder. En al eerder had ik geconstateerd, als je naar huis wilt, dat je heel hard kunt fietsen, zo ook gisteren, ik schat in 35 tot 40 minuten waren we hier weer binnen. En toen begon het toch hard te regenen. We waren inmiddels best goed nat geworden hoor, maar wat is dat heerlijk, fietsen door de regen, alsof alles van je af glijdt. Heerlijk ontspannen, en na nog even een glas water, daarna heerlijk je bed in, slapen...een mooi begin van het weekend.
En nu met de muziek aan, denk ik terug aan de afgelopen week. Een mooie, maar vooral ook intensieve week. Mooie soms wel stevige gesprekken. Een geweldige dag weer met mijn Yarden collega's in de leergang 'succesvol leiderschap' een leergang waar ik af en toe docent mag zijn. Maakt me nog altijd zo blij. Ik vond lesgeven voorheen altijd erg leuk. Bij het ISBW, Schouten en Nelissen, de Politie, of voor Coachboulevard, Defensie. De interactie, het met elkaar delen van ervaringen, echt heel gaaf. Ook bij Yarden vind ik dit een prachtig onderdeel van mijn werk. Het mooie vind ik van dit soort momenten, dat je werkelijk dingen deelt. Dat je stil staat bij elkaar, bij onze onzekerheden, onze krachten en soms ook ons onvermogen. En dat je vanuit die veiligheid, dat vertrouwen, zo dicht bij de ander mag komen. Prachtig. Ook mocht ik deze week gespreksleider zijn bij een interview met 8 nabestaanden. Prachtig, praten over verlies, ervaringen delen, zodat wij kunnen en mogen leren. Wat doe je wel, wat doe je niet. Waar help je de ander mee, bij verlies, bij rouw. Wat me deze week ook heel erg bezig houdt is de discussie over 'voltooid leven'. Een mooi initiatief vind ik. Dat ik zelf mag bepalen, wanneer mijn leven voltooid is. Dat ik mag kiezen wanneer ik wil, om te stoppen met een leven. Weloverwogen. En als ik dan interviews lees, mensen op tv hoor vertellen, dat men wel 'klaar' is met die leven, dan denk ik vaak 'wie zijn wij dan, om anders hierover te oordelen'. Zelfbeschikking, zelf de regie hebben, zou ik in alle gevallen willen. Dus ook als het over mijn leven gaat. Beth Hart klinkt nu door de kamer. Beetje stoer, beetje rauwe stem, beetje jazzy vind ik...mooi. Lieve mensen, ik weet niet wat jullie allemaal gaan doen, hoef ik ook niet te weten. Ik hoop dat je je niet laat weerhouden, door de regen, die herfst in Nederland heeft ook wel iets toch. Voor sommigen is het herfstvakantie, geniet ervan. Voor anderen, waaronder ikzelf, is het gewoon weer lekker werken. Wat avonden, wat dagen, kortom best veel. Maar eerst weekend, een lekker feestje, beetje dansen denk ik vanavond. Gezellig, wat mensen zien van mijn oude team. Fijn. Want hoe mooi is het om af en toe mensen te missen, want dan weet je ook, dat wat er was, goed en echt is geweest. Ik wens jullie momenten van rust toe, even niks doen, dat boek lekker lezen, waar je zo graag in verder wilt. Een interview in de krant, zomaar even lekker samen zijn. Geniet ervan. Dag!
