Wat een mooie week is dit!

En nu, op deze woensdagavond, ben ik zomaar een beetje moe. Want wat een indrukwekkende week was dit. Een bezoek aan Nieuw Eik en Duinen in Den Haag, met een prachtig gesprek met een collega Linda. Leuk, hoe je samen met collega's zomaar heel veel dingen uit het leven kunt delen. NED (Nieuw Eik en Duinen) ligt plat op dit moment. De prachtige hoeve, waar de uitvaart van mijn schoonvader ooit plaats mocht vinden, is gesloopt. Een markante en bijzondere plek is niet meer. Gesprekken met welstand en gemeente, met omwonenden, heeft ertoe geleid, dat dit mooie gebouw, wat niet meer 'gezond' was als het gaat over bouwwerken, tegen de vlakte is gegaan. En hier komt een prachtig nieuw uitvaartcentrum voor terug, wacht maar af...! En daarna naar de huisarts, een kwaadaardig plekje moest diep worden weggesneden en gehecht. Net onder mijn rechterborst, volgende week terug om de hechtingen eruit te laten halen! Een plek die vervelend voelt, net onder je bh-band. Wat een gedoe, ik ben in verval. Soms voelt het zo, maar als ik denk aan wat ik allemaal heb gedaan, valt dit weer reuze mee. Enthousiast, hartstikke betrokken bij Vereniging Yarden en bedrijf Yarden, en eigenlijk wil ik dit onderscheid niet maken. Want Yarden is voor mij alles bij elkaar. En met elkaar zijn wij bezig, om prachtige dingen te realiseren. Gisteren naar Almere, Ede en Doetinchem, mooie gesprekken over onze positie in het Nederland van vandaag, met een prachtige diverse samenstelling, een mooie mix aan culturen. En gisterenavond mocht ik kennis maken met een veertien tal collega's in Doetinchem. Wat mooi, ik zeg altijd, ik liet mijn waterlijn zakken en mocht hele mooie gesprekken voeren, met mensen die recht vanuit het hart, iedere dag weer zorg en aandacht geven aan families in een verdrietige tijd. Dank jullie wel! Vanmorgen in Almere, aanschuiven in het MT van mijn oude collega's, leuk, fijne bila's en een prachtig gesprek met Ron. Hoe blij kun je zijn met je leidinggevende. Een gesprek over AMREF en over BETTER FUTURE. Een prachtig initiatief, waar Yarden zegt, twee mensen die gevlucht zijn uit hun eigen land, een nieuw perspectief te willen bieden. Met zicht op een toekomst in Nederland, een baan bij Yarden. Ja, mijn bedrijf, onze organisatie is echt en dit meen ik oprecht, een bedrijf, dat hele mooie dingen doet. En ik, ik mag zomaar een van deze mensen begeleiden als coach, als mentor, als buddy naar een nieuwe toekomst. Eerst krijg ik een tweedaagse opleiding, en later nog een nakomdag. En dan word ik verbonden aan een mens, die misschien wel alles achter zich heeft moeten laten, en nu leeft in een vluchtelingenkamp. En weet je, terwijl ik dit schrijf, voel ik me zo verbonden met mijn moeder. Ook zij, was altijd bezig met het helpen, begeleiden van mensen, die het minder goed hebben of hadden dan wij. Zij en ik, samen op weg voor Unicef, toen al. Druk in de weer, om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor dit goede doel. Maar ook voor bootvluchtelingen uit Vietnam, mijn moeder was overal bij betrokken. Ik doe dit op mijn eigen wijze, en in deze tijd ook. AMREF, koken voor AMREF en nu, via Yarden BETTER FUTURE of het deel uit mogen maken van het bestuur van de stichting ELES (een land, een samenleving). En zo leeft mijn moeder dus een beetje in mij voort. Doe ik dingen, waar zij trots op zou zijn. En zoals ik gisteren in Doetinchem vertelde aan mijn collega's, deze goedkeuring had ik wel nodig. Altijd had ik het gevoel niet die dochter te zijn, die zij zo ambieerde. Niet dat meisje, niet die dochter die vrouwelijk was, of ging trouwen met een leuke man. En niet die dochter die zorgde voor de kleinkinderen. Maar een dochter, die erop los leefde, van Mercedes houdt en zoveel eigenschappen heeft, die haar deden denken aan Piet van Loon. Een 'carpe diem' mentaliteit, die zij wellicht ook ooit voor ogen had. Maar misschien wel door haar man, door mijn vader, werd zij een soms wat strenge, maar uiterst liefdevolle moeder. En ik, ik eer hen steeds weer, jawel mijn moeder en mijn vader, om wie zij zijn en wie zij waren. Om wat zij deden en nog met mij doen. Ik kan nog steeds lachen, als ik denk aan mijn vader en zijn liefde voor de vrouwelijke medemens. Ik kan net zo genieten als hij, van de goede gaven van het leven. Van mensen om je heen, van vrolijkheid en lekkere muziek. En nu, in mijn werk, laat ik zien, dat ik een mooie mix heb meegekregen van hem en haar. Dank je wel lieve ouders.... Vanmiddag naar de tandarts, want jawel ik ben in verval. Mijn brug, mijn kiezen het hele spul is wat wankel. En ik ben nu doorverwezen naar de endodontoloog in Den Haag, en als die klaar is met me, dan gaat de tandarts weer verder met me en komt er een hele nieuwe brug. Maar dan, dan is het weer klaar. Soms zijn het van die momenten, dat je denkt, nu is het wel weer even goed. Maar aan de andere kant, alles wat ik nu mankeer, kunnen ze nog repareren. En dat betekent, ik mag weer door, met alles wat me lief is. En daarom dus, dank je wel. Morgen is onze koning jarig, 50 alweer..leuk, gezellig, een goed glas wijn, gezelligheid. Dus Wassenaar hou je vast, we komen er aan...Ik heb er zin in! En voor iedereen een fijne Koningsdag gewenst. Zondag, onze vrienden Arie en Fransje, 50 jaar getrouwd, wat een gezelligheid, een overheerlijk samenzijn in een van mijn oude woonplaatsen, Boskoop! Gezellig, het leven is goed. En iedere dag weer, ervaar ik dit, in alles wat in mij zit. Met mijn team bij Yarden, met mijn collega's, met alles wat mij gegeven is...fijn!

Koude zaterdag 22 april 2017!

En vandaag is het zaterdag. Met een enorme ontsteking in mijn kaak, woensdag naar de tandarts toe, onder de pijnstillers, zit ik heerlijk aan tafel de krant te lezen. Het is koud, en nat. Eventjes het dorp in geweest, op bezoek bij de slijter, de Druiventros, en een paar mooie flessen Sauvignon Blanc uit Nieuw Zeeland gescoord, en nu weer snel naar binnen. Gek, hoe je een paar weken geleden buiten zat in je korte broek de zon op je armen en je gezicht voelde. En hoe nu, de kou gewoon weer terug is. Kranten vol over Koningsdag en over voetbal, Frankrijk de verkiezingen, kortom genoeg te lezen. Een gekke volle week ligt achter me. Veel gewerkt, veel vergaderen, en de komende week lekker maar drie dagen en dan vrij. Willem Alexander 50 jaar, de kranten staan er vol van en ook hier in Wassenaar veel etalages mooi ingericht. Vanavond naar het Dakota theater in Den Haag, Karsu. Een Turkse pianiste, zangeres, ik ben erg benieuwd. Heel lang geleden al had ik kaarten gekocht, nadat ik een mooie recensie over haar had gelezen. En op de avond van het concert was ze ziek, dus is het uitgesteld. Ik ben benieuwd, hoe dit concert zal zijn. Morgen weer jazz bij Mila. Dus een weekend in en rond het huis, met veel live muziek. Genieten vind ik dat...ik vind het leuk om nieuwe muziek te horen. En kleine concerten vind ik ook fijn. Ik ben niet zo van de massa. Van de drukte, van grootse feesten met veel mensen. Gisteren was ik even in Voorschoten en toen kwam ik een oude buurvrouw tegen uit de Papelaan. Mevrouw is inmiddels al 80 en nog steeds redelijk gezond, haar man al 85. Geweldig. Een enorme omhelzing en een mooi gesprek, zoals we dat vroeger zo vaak hadden met elkaar. Leuk vind ik het als ouderen, zo vitaal zijn en blijven en dat je dan zomaar op straat, zo'n geweldig mooi gesprek over het leven kunt hebben met elkaar. Mijn huis in Schoonhoven wordt veel gezien en bekeken op Funda..spannende tijd vind ik dat. Ik ben erg benieuwd, wat hier uit gaat komen. Afgelopen week was ik nog even daar, en heb ik daar nog eventjes aan tafel gezeten, en genoten van de sfeer en het mooie licht. Op dit huis ben ik gevallen, door de prachtige lichtinval. De sfeer daar, de oude balken, de mooie ornamenten aan de muur. En zomaar even mijmeren aan tafel is dan heel erg fijn. Zo lang dit nog kan...nu, terug naar hier. Lekker de krant, een boek, en verder niet zo heel veel. Gewoon simpelweg genieten...een fijn weekend, voor jullie allen. Anita

Museumbezoek....

En vanmiddag zijn Annemarie en ik op de fiets naar Voorlinden geweest, werkelijk een super gaaf museum in Wassenaar. Gelegen in een schitterende omgeving, waar je ganzen ziet, echte Lakenfelders en nog veel meer. Een prachtig landhuis, waar je kunt lunchen, of een glas spa drinken (ja geloof je zeker niet, echt waar). Wat een mooi museum, wat een indrukwekkend geheel...tot 11 juni is hier nog een prachtige expositie van Martin Creed 'Say Cheese' werkelijk heel bijzonder. Maar ook alle andere dingen die daar te zien zijn, zijn echt heel bijzonder. Ik hou normaal gesproken niet zo van exposities, maar hier heb ik werkelijk lopen genieten. Anders, een beetje gek, en soms ook weer heel gewoon, waardoor er altijd iets te zien is, dat je aanspreekt. En thuisgekomen hebben wij onszelf een glas Chateau Preuillac Cru Bourgeois Medoc uit 2009 ingeschonken. Gekocht uit een faillissement, geweldig mooi glas rode wijn. Genieten, en zo komen we bij de laatste avond van een lang weekend vrij. Er volgen lange volle dagen, een workshop scrum en lean, een vergadering met het hoofdbestuur en een bezoek aan mijn huis in Schoonhoven, kortom vier bomvolle dagen, en dus denk ik nog even terug, aan dit heerlijke weekend. De verjaardag van Jannie, met een prachtig optreden van Joost, Dennis en Ad. Live muziek en een speciaal voor Jannie geschreven lied. 41 jaar vriendschap, mooi he...en als ik dit getal opschrijf, ja dan ben ik gewoon oud...41 jaar terug, woonde ik in Den Haag op kamers. En was Jannie al mijn vriendinnetje, een studentenhuis, een gele lelijke eend voor de deur, en ik omarmde het leven en de wereld. Ik genoot van alles wat het leven me aanbood, jonge mensen, nieuwe ontdekkingen, de vrouwenwereld, wow wat een tijd. Genieten...leven van de wind bijna, werken, ja toen al en in de avonduren naar de opleiding MO-A Duits. Wat een tijd...prachtig. En gisteren ging ik met een vriendin van Jannie zomaar even terug in de tijd, en hard lachend haalden wij herinneringen op. Aan oude liefdes, aan mooie tijden. Prachtig. Een paasbrunch met Emmy en Reynaud, werkelijk bijzonder, intens en zo gezellig. Maar dat is het altijd eigenlijk wel. Schromelijk verwend worden, een prachtige fles wijn gekregen jawel Marlbourough, een Sauvignon Blanc, voor mij nog een onbekende...deze wacht in mijn koelkast. Vandaag is blijkbaar mijn kookactie voor AMREF bij Yarden op LinkedIn geplaatst. Mensen kunnen voor minimaal 20 euro per persoon hier komen dineren. Drie gangen met wijn arrangement. Ik kook en de volledige opbrengst gaat naar AMREF. Uiteindelijk willen wij als bedrijf zoveel mogelijk geld ophalen en dit bedrag wordt door Yarden tot maximaal 15.000 euro verdubbeld. Geweldig toch. Dus wil je met je familie en vrienden hier een keer komen dineren, met een goddelijk glas wijn erbij, of bijvoorbeeld het voltallige Hoofdbestuur van Vereniging Yarden, zou toch fraai zijn...ik kook. Annemarie en ik in de bediening. Maximaal 8 mensen per tafel (exclusief An en ik). Een tafel moet dus minimaal 160 euro opleveren. Mag altijd meer. En de volledige opbrengst gaat naar AMREF. Ik kook minimaal 3 x voor een tafel. Leuk of niet...aanmelden bij anita.vanloon@yarden.nl! En ik heb nu al een eerste aanmelding binnen van een collega leuk zeg! Nu nog wat prachtige foto's van Voorlinden. Fijne avond. Lieve groet, Anita

Zaterdagmiddag, kranten, tijdschriften en drukte bij Albert Heijn...

En vandaag, de zaterdag voor Pasen, zit ik lekker aan tafel. Luister ik naar fijne muziek, lees ik mijn kranten, nadat ik eerst in een soort file achtige toestand in Albert Heijn rond heb gelopen. Wat een drukte. Inmiddels staat Schoonhoven op Funda. Deel die link - http://www.funda.nl/koop/schoonhoven/appartement-49129018-koestraat-109-e/ zoveel als mogelijk voor me. Want dit is echt een prachtig huis, voor een hele mooie vriendelijke prijs. In een werkelijk schitterende omgeving. Dus help mij dit huis zo snel als mogelijk te verkopen. Zou fijn zijn, nooit eerder heb ik zo gedacht over deze lieve plek. Maar het is wat het is. Ik merk dat ik zo min mogelijk bezit wil, ik merk dat het mij ruimte geeft om welke keuze dan ook te maken, als ik niet zoveel spullen en bezit heb. Heerlijk. En met minder spullen heb je ook minder zorgen. Jongens wat een heerlijk weekend. Gisteren begonnen we met een superleuk feestje bij Simone en Mila. Simone was jarig, en we dansten de sterren uit de hemel met elkaar. Geweldig, heerlijke nee overheerlijke hapjes, fijne wijn, en heerlijke jazz muziek. Genieten van de leuke mensen om ons heen, en met elkaar hadden en hebben we veel plezier. Echt leuk..daarna een overleg bij de buren naast, over het dakterras, ook weer gezellig geworden uiteindelijk, dus al met al een prima begin. Vandaag de rust, de kranten, de bladen, oh dit is toch kwaliteit of niet dan. Genieten...en ik wens iedereen een heerlijk weekend. Gisteren kreeg ik een mooi blad, toen ik een kadootje bij Rituals kocht en daar staat in 'Get out of your head and get into you heart. Think less en feel more' door Osho...en met deze zin wens ik iedereen een prachtig paar dagen rust toe. Geniet, laat maar los, en alles zal goed komen, daar geloof ik heilig in. Maak je niet te veel zorgen, denk niet te veel aan wat er allemaal kan gebeuren, go with the flow en geniet van het moment, van het nu...liefs, Anita

Intensieve week achter de rug!

Deze week was (en deze week is nog niet afgelopen) meer dan intensief. Volle lange dagen, een werkelijk indringend prachtig symposium over 'Zelfdoding, praat er over...'in het prachtige crematorium Daelwijck in Utrecht. Een werkelijk unieke vorm van samenwerking, tussen bedrijf, vrijwilligers en inleiders. Een gezelschap van ruim 250 mensen, was naar Utrecht gekomen om met elkaar ervaringen te delen rondom het zo precaire onderwerp - zelfdoding -. Ongekend, wat een avond. Openheid, kwetsbaarheid, emotie en indrukwekkende inleidingen, denk aan Viktor Staudt, Jan Mokkenstorm, Daniëlle Pascal onder inspirerende leiding van Daan Westerink, werkelijk geweldig! Ik was daar aanwezig als manager van de Vereniging Yarden en ik was onder de indruk, van ons bedrijf, onze Vereniging. En met grote regelmaat denk ik dit. Toen ik gisteren een groep collega's mocht trainen in het kader van de opleiding 'Succesvol Leiderschap' benoemden wij met elkaar, wat een mooie organisatie Yarden is. Om bij te mogen horen, bij te mogen zijn. Om je kwetsbaarheid te mogen tonen, maar ook omdat we met elkaar in staat zijn, zoveel te delen. Vanmorgen een hartstikke leuk gesprek in Rotterdam Zuid over het Nationale Integratiediner, op 12 oktober dit jaar. Super, hoe wij hier ook weer met elkaar optrekken. En zojuist een telefonisch interview voor het blad Mix, een blad over religie, en toen ik in gesprek met deze redacteur, vertelde wat wij in Amsterdam Zuidoost aan het doen zijn, werd ik zomaar weer razend enthousiast! En nu zit ik aan tafel, buiten hoor ik het draaiorgel op straat, een Nespresso naast me en het Parool. Het paasweekeinde staat voor de deur. En zomaar heel even dacht ik terug aan de boerderij, aan vroeger. Zoals ik eigenlijk best vaak doe. Want ook net in het telefonische interview kwam ik weer met een citaat van mijn moeder. Dus die ouders, die mooie boerderij, die prachtige herinneringen, die draag ik bij me. Want Pasen op Flakkee was net zoals Kerstmis op Flakkee, altijd een hoogtepunt. Met mooie gedekte tafels in de eetkamer. Met het tafellinnen en het zilveren bestek, waar mijn broer Arie nu denk ik mee eet, want hij heeft al deze prachtige stukjes herinnering in zijn bezit. Met verse eieren, net gehaald bij de kippen in de kippenren. Misschien wel een zelf geslachte kip op tafel, want ook dat hoorde bij die boerderij. En deze Paasdagen een prachtige paasbrunch met mijn schoonouders, Emmy en Reynaud en de meisjes. Heerlijk, fijn en gezellig hier in Wassenaar. Dus rituelen worden opgepakt en daar doen wij nu ook zelf iets mee. Samenzijn met je familie, ook al is de mijne teruggebracht tot een of twee, het doet er niet toe. Familie leeft voort in je hart. En ik glimlach nog met regelmaat, als ik denk aan mijn familie, mijn ouders, mijn tante Tanneke en oom Wim, of mijn nicht Anne. Pfffft...ik was haar verjaardag vergeten. Door dat hele gedoe met Schoonhoven. Ja mijn Schoonhoven komt op Funda terecht, gaat in de verkoop. Ik ben zo benieuwd. Ik gun iedereen die daar gaat wonen, net zoveel liefde toe als ik daar in dat schitterende pand gevoeld en ervaren heb. Mijn hart klopt nog steeds in Schoonhoven en zal dit altijd blijven doen. Wat een geweldige plek. Dus nieuwe koper geniet ervan en voel dit. Ik heb de afgelopen weken schoongemaakt, geklust, gewerkt, tot ik niet meer lopen kon. Spullen verkocht en soms nog steeds. En nu, nu mag ik even uitrusten. Ik was zo moe gisterenavond, echt werkelijk heel erg moe. Zo meteen een kadootje kopen want vandaag is Simone jarig en zondag Jannie, mijn beste vriendinnetje...en dat betekent, leuke lieve kadootjes kopen. Fijn...he...het orgel is er vandoor, best fijn hoor. Want een draaiorgel is leuk, als je er langs loopt. Maar niet onder je raam...haha. Ik grinnik terwijl ik dit schrijf. Lieve mensen, vanmorgen reed ik in de auto naar Rotterdam Zuid, was veel te vroeg, want geen kip (leuk met de Pasen voor de deur) op de weg, en ik zat zomaar weer te genieten. Van fijne muziek, van de mensen om mij heen, en realiseerde me weer, hoe fijn het leven is. Gisteren had ik zo'n prachtig kwetsbaar moment in mijn groep twee van 'Succesvol Leiderschap' en dat komt omdat ik me zo veilig voel. Hier en bij Yarden en in mijn hele leven eigenlijk. Alsof er een soort rust over mij is gekomen. Ik voel ook, dat die rust bezit van mij mag nemen. En dat ik intens kan genieten, van mijn team bij Vereniging Yarden. Van de lol die ik ervaar met mijn collega's. Van de zomaar mooie ontmoetingen op een symposium, of zomaar dat mooie gesprek zojuist aan de telefoon. Rijkdom is voor mij zo'n ander begrip geworden. En weet je, ik ben volgens mij steenrijk, echt waar. Want ik mag zomaar dit leven leven..dikke zoen!

Schoonhoven, huurders en nog veel meer....

En na een genadeloos fijne middag op het dakterras, heerlijk in de zon, met een heerlijk glas wijn, en prachtige tijdschriften, nu weer eens even tijd voor mijn blog. Want wat is het alweer lang geleden. En ja, er is veel gebeurd in de tussentijd. Mijn huis in Schoonhoven gaat in de verkoop, ik denk vanaf volgende week ergens kun je dit prachtige pand zien op Funda. Het verhaal erachter is eigenlijk heel verdrietig. Er woonde eens een man, een jongeman in dit huis. Met een goede baan, een prima inkomen, co-ouderschap voor zijn kind. En zo kan ik nog even verder gaan...maar helaas deze man kwam in de problemen, en werd verslaafd. En van dichtbij heb ik kunnen zien, wat verslaving aan drugs, aan weet ik wat al niet, spuiten, slikken, snuiven, kan doen met een mens. Met een mens, maar ook wat dit voor effect heeft op zijn leven, zijn omgeving. En meer woorden zal ik er niet aan besteden. Het huis staat er netjes bij, schoon, opgeruimd en prachtig en dit geweldige huis, waar een stukje van mijn persoonlijkheid in zit, ga ik verkopen. Een prachtig pand, een gemeentelijk monument, met alle egards die daarbij horen, staat klaar om bewoond te worden, door mensen die van authentieke details houden. Balken in de slaapkamer, een loft als woonkamer, als je onder de douche staat, dan zie je de oude balken uit 1649 door je badkamer lopen. Werkelijk prachtig. Vandaag waren Annemarie en ik er even en nu kan de makelaar aan de slag. En het rouwen of het afscheid nemen, net hoe je het wilt zeggen is begonnen. Schoonhoven de stad van het zilver. Schoonhoven de stad waar ik ooit verliefd op werd, Schoonhoven waar ik met mijn moeder en tante Tanneke bij restaurant Belvedere, aan de Lek, op het terras onder de hoge oude bomen zat. Herinneringen worden toegevoegd, mijn rugzak weer wat meer gevuld. Het is goed zo... En met Schoonhoven was ik dus eventjes heel erg druk. Vandaag kon ik voor het eerst weer eventjes genieten van het zomaar vrij zijn. Heerlijk. Ach en eigenlijk zeur ik, want ik geniet gewoon iedere dag. Zo heb ik vrijdag met Edward weer een erg leuk mens mogen ontmoeten. Met een bijzondere visie over het begrip Vereniging. En heb ik kennisgemaakt met een nieuwe theaterproductie, die ik wil gaan laten zien aan mijn collega's. Mooie bijzondere momenten. Komende week het symposium over Zelfdoding in Utrecht, een hoge opkomst wordt hier verwacht. Spannend en indringend, en zo kan ik nog wel even doorgaan. De eerste ontmoeting met een aantal bestuursleden van Een Land Een Samenleving. Bijzonder, in de Eerste Kamer in Den Haag. Kortom, mijn leven lijkt gevuld met rijke ontmoetingen. Vorige week hebben wij op zondag weer een hele fraaie avond gehad met Emmy en Reynaud. Leuk vind ik, dat Reynaud en ik af en toe samen wat wijn kopen. Iets moois, een bijzondere fles, leuk om deze passie te delen met elkaar. En nog leuker is om samen te genieten van een heerlijke maaltijd, met een lekker glas erbij. Morgenmiddag, aan het einde van de middag, ga ik even een paar uurtjes helpen bij Mila en Simone. Lang niet geweest, omdat het leven, mijn werk en het afronden van alles in Schoonhoven, mijn tijd vergde. En tussen al deze bedrijvigheid door, denk ik met een regelmaat na. Over mijn werk, mijn leven, mijn vrienden maar vooral denk ik aan mijn ouders, en wat zij mij allemaal hebben gegeven. Afgelopen week stond ik een groep collega's te trainen en vertelde ik over hoe ik mijn ouders ooit vertelde dat ik van vrouwen hield. Onhandig en plompverloren schreeuwde ik het bijna uit. En mijn moeder ging zich verdiepen in de literatuur, ging erover lezen. En mijn vader vroeg 'hoe lang weet je dit al kind'. En toen ik zei dat ik al een paar jaar met dit gevoel rondliep was zijn antwoord 'ach wat ben je dan eenzaam geweest'. Lief he...en mooi hoe mijn ouders elkaar aanvulden. In alle opzichten. Dus bij heel veel dingen die ik doe en waar ik van geniet, denk ik aan hen. Ik draag hen in mij en neem hen mee, bij alles wat ik doe. En het is goed zo. Ik wens iedereen die dit leest, een heerlijk weekend, morgen schijnt de zon genadeloos lang en lekker. Pak hem, geniet en laat deze je huid en je hart verwarmen. Mijn huid is iets te veel verwarmt door de zon denk ik, want ik heb zo'n plekje wat even weggehaald moet worden. Ron mijn directeur had het ook en zoveel mensen. Niet belangrijk, dit komt goed gelukkig! Factor 50 doet wonderen straks. Lieve mensen, dikke zoen. Genieten he! Aniet