Nog even voordat ik weer terug ga naar bed...ik heb nu melatomatine en dit maakt me slaperig, volgens de huisarts, dus ik heb nog een minuut of vijftien en dan val ik om...hoop ik. Ik was onrustig, moest naar het toilet en loop mezelf al de gehele dag in de weg. Misselijk, ongelooflijk moe kwam ik thuis uit het ziekenhuis, kortom....ik voel me niet ok! Mijn linkerarm doet pijn, morgen even zo'n ding halen wat Jo-Anne me adviseert, de arts gaf aan dat deze arm de komende kuren ontzien moet worden door de ontsteking. Je bent vatbaar voor alles en ik baal er zo ongelooflijk van...je voelt je zo'n watje, zo zwak en je kunt er niks tegen doen.
Annemarie en ik knokken een beetje tegen het gevoel dat je hele leven ondersteboven ligt, dat zowel haar als mijn leven, volkomen anders verloopt dan je voornemens was. Dat alles uit zijn routine gehaald wordt en alles draait om die verdomde kanker! Boos wordt Annemarie erop, ervan en ik word stil....ik ben ook boos, maar zo machteloos. Annemarie zei 'Aniet ik heb een titel voor je boek ONgeloof,macht,eerlijk' en je moet dus voor ieder woord on plaatsen en zo voelt het. Het is verdomme niet eerlijk, je wilt en kunt het niet geloven en je wordt zo geconfronteerd met je eigen onmacht. KANKER. Potverdomme ik ben boos zeg. Alles ontsteekt, doet pijn, je bent kwetsbaar, vatbaar en alleen maar moe...Mijn maag spuit zich leeg, gelukkig onderlangs, anders is het helemaal zo'n bende...het lijkt wel een waterval en met een enorme rotklap komt alles eruit. Ik zit als het ware te tollen op het toilet, met een soort klamme koorts en helemaal duizelig. Je hebt het gevoel dat je flauwvalt.... Maar het is niet anders, het is niet anders, het is niet anders!
Zo.....dat is eruit....ik ben het eventjes zat. Boeken lezen, bladen lezen en internetten vanaf 30 april, doe me een lol zeg! Ben afgelopen zaterdag even in de auto gaan zitten en naar het dorp gereden, ik dacht 'straks kan ik dat ook al niet meer....'. Maar ook daar was ik moe van!!!
Ook hier moeten we samen zoeken naar een vorm, zoals je in alle opzichten moet zoeken naar een nieuwe vorm van samenzijn en samen leven. Eerst had je allebei je eigen ding, je eigen stuk. Nu zit ik hele dag hier in dit huis, op de bank, op de stoel of in de slaapkamer...de wereld is klein en wordt steeds kleiner......
Zo en nu is het weer genoeg. Een keer een boos stuk, ook best. Onmacht maakt zich af en toe van me meester.
Het goede nieuws is, dat ik los van mijn weblog, in januari 2008 een boek ga uitbrengen en vandaag telefonisch dit heb afgestemd met een uitgever. Het contract komt eraan! Met een echt ISBN-nummer, zodat dit boek gewoon via de boekhandel besteld kan worden. Ik zal vooral schrijven over wat kanker met je doet, met je leven, met je liefde, met je eigenwaarde, over het proces in mij. Af en toe zullen jullie iets herkennen wat ik ooit op mijn weblog heb geschreven, maar in dit boek zal ik gewoon echt schrijven wat er met mij gebeurd is. Als een soort afsluiting van de periode in mijn leven waar ik geconfronteerd werd met kanker in mijn lijf. Maar ook wat het krijgen van kanker in mij, aan mij en voor mij heeft doen veranderen...volgens mij zal ik tijdens het schrijven, ook goed mijn emoties, onmacht, ongeloof, oneerlijkheid, boosheid, verdriet en pijn kwijt kunnen......Dus hier kan ik me op gaan richten de komende tijd, heb ik weer een doel. Ik kan zelfs schrijven vanuit mijn bed en ben eigenlijk apetrots dat dit nu eindelijk een feit zal gaan worden. Als het zover is, zal ik jullie alle informatie verschaffen over dit boek! En Annemarie gaat het boek 'een gezicht geven'.....iets schilderen, wat ik kan fotograferen en wat op de voorkant van het boek zal komen...een titel komt er nog aan. Hoe dik het gaat worden, weet ik nog niet...maakt ook niet uit.
Slaap lekker, fijne woensdag....die pillen doen nog niks....misschien was ik wel te boos.....
Aniet
