Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




donderdag 10 december 2009

Een vrije ochtend....

En vanmorgen had ik zomaar een vrije ochtend. Na een mooie dag in Barneveld, waar ik aan de slag mocht met de bouwmarktmanager en zijn team, kwam ik gisteren zo rond een uur of vijf thuis. Mijn vader en Els waren net binnen, gezellig. Annemarie zag er, zoals altijd, prachtig uit en ik zit dan gewoon een beetje te glimmen, een gezellig huis, kaarsjes aan, prachtige bloemen van Suzie Fleurs op tafel, mijn vrouw en mijn vader met zijn vriendin. Wat een rijkdom!! De meisjes waren thuis, de een ging drummen, de ander turnen. Tante Anita en oom De hadden voor ons allemaal een pakje voor de Sint meegegeven, hoe mooi kan familie dan zijn. Die familie van Loon is klein, maar eigenlijk gaan we door dik en dun voor elkaar. Zo'n stevig, een beetje apart lijntje loopt er door die familie heen. Eng vind ik het, dat mijn familie, mijn vader, mijn tante, maar ook mijn tante Tanneke en oom Wim (van moeders kant) zo oud zijn nu...dit betekent dat ik hen ooit los zal moeten laten, gewoon zal moeten laten gaan...ik wil er nog niet aan denken!
En vanmorgen was ik moe, vanmiddag twee coachgesprekken, vanavond mijn laatste les in Den Haag, weer een module afgerond. En dan morgen een coachgesprek vroeg in de ochtend, een dag naar Ede, veel gesprekken, en last but not least een bijeenkomst over Casa Cochetta. En prachtig buiten in Italie, waar het idee is ontstaan om 12 weken per jaar hier met jonge kankerpatienten aan het werk te gaan. Training, coaching, schilderen, van alles...samen met Fro ga ik daar naar toe. Maar dat betekent wel, dat ik deze week het kei- en keidruk heb gehad. Ongekend....maar ook weer zo mooi, zo intens!
En vanmorgen heb ik mijzelf dus vrij gegegeven, ik heb geslapen tot half elf...heerlijk, ik had het nodig. Emmy en Reynaud gaven mij vorige week aan, dat ik dit af en toe moet proberen, ook Annemarie heeft dit al vaak tegen mij gezegd. En ik heb het zo nodig...ik werk zo hard nu. Ik doe prachtige dingen, maar mijn hoofdje staat niet stil...dus af en toe niks, af en toe een momentje voor mijzelf, zoals nu, is heerlijk! Lieve mensen...ik neem nog een nespresso en lees de krant en ga dan naar kantoor. Deze ochtend was zo lekker...ik ga kijken of ik volgende week, tussen alles door, nog een vrije ochtend in kan plannen...Liefs, fijne dag, Anita