Zomaar weer eventjes tijd....

En na een meer dan intensieve tijd, continue achter elkaar werken, nu eventjes een moment van rust. Mijn blog...in mijn korte broek, maar wel met trui, want het begint weer snel af te koelen, zit ik hier, Nespresso erbij, en een glas water. Stapels kranten doorgebladerd, en om kwart voor acht is het licht alweer aan. Vandaag, doordat ik met twee collega's sprak, wiens vader overleden is, weer veel aan mijn vader gedacht. Op die mooie rustige manier, die zo bij ons past. Met een glimlach vertelde ik vanmiddag tijdens een zakelijke ontmoeting, over hoe ik toch zo bij die passie van Mercedes Benz ben gekomen. En weer, was het alsof hij naast me zat. Mijn grote lieve vader. Met die glimlach, met die ondeugende ogen en zijn liefde voor het leven. Vanavond zou ik eerst een vergadering hebben, maar deze ging niet door. En daarom ben ik zomaar thuis, heb ik liggen slapen op de bank. Heerlijk, ja want mijn Yarden had eventjes heel veel publiciteit, oud AVVL polissen, en mogelijke scenario's voor overnames, kortom, de wereld waarin ik werk, kan soms zomaar goed onder vuur liggen. En weet je wat zo mooi is, mijn collega's en ik, we staan er dan gewoon. Mijn directie, mijn Hoofdbestuur, mijn collega's van de afdeling Marketing Communicatie, met elkaar staan we er. Ron op de radio, op tv, kortom we rechten onze rug en staan voor Yarden. En dat meen ik wel. Hoe ingewikkeld ook, we helpen elkaar weer overeind. Deze week wordt een bijzondere week, want ik ga beginnen met een nieuwe studie, Corporate Antropologie van Danielle Braun. Ik heb er zin in. Een leergang, waar ik veel ga brengen en halen denk ik. Ik denk dat deze opleiding (duurt een jaar ongeveer) me veel nieuwe inzichten zal geven, waar ik in mijn leven weer iets mee kan doen. Ik heb me toch een stapel literatuur ontvangen, en een lijst met indrukwekkende mensen, met wie ik deze opleiding mag gaan volgen. Gek is, dat ik altijd wat verlegen ben, en me steeds weer afvraag, waarom ik dit mag gaan doen. Ik zal er jullie over vertellen...ook heb ik weer een aanvraag voor een coachtraject gekregen. En ik heb er weer zin in...betekent dat ik me met ingang van het nieuwe jaar ook weer ga inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Heerlijk...weer een beetje mijn eigen weg gaan, naast mijn baan bij Yarden, het lijkt alsof ik het niet laten kan. Inmiddels zijn Annemarie en ik fietsend door Leiden gegaan, wat een leuke stad. Mooi, mooie oude pandjes, en wat hebben we daar weer veel leuks gezien. Prachtige mooie geveltjes, ik hou er zo van. Doet me gelijk weer denken aan mijn mooie pand in Schoonhoven, het oude mannetjes huis in de Koestraat. Met een gevel met die ornamenten, schitterend. Vanmiddag was ik in Baarn, in een prachtig oud pand, met een schitterende tuin, een balkon en veel oude balken. Werkelijk genieten en zo anders dan een modern kantoorpand midden in Almere. Gek hoe ik hou van oude gebouwen, de sfeer die daaruit spreekt en die zo voelbaar is. Ik zou geloof ik het liefst in een mooi klein oud pandje wonen, met muren die schuin zijn, een hele grote voordeur (net als in Schoonhoven) en glas in lood ramen. Het is alsof een huis zijn verhaal vertelt, alsof de mensen die daar ooit woonden, iets van zichzelf daar hebben achtergelaten. Prachtig...die sfeer. Dat is ook wat wij altijd zoeken, in Spanje, in Frankrijk, of waar we ook zijn, die sfeer doet me denken aan dat kleine huisje in Sancerre, werkelijk schitterend, met dat binnenplaatsje...dat kopje koffie met een klein glaasje water erbij, op zo'n klein gietijzeren tafeltje...ik voel het weer! Voor nu lieve mensen, een mooie maandagavond. Voor mensen die verlies meemaken nu, en dat is iemand die weer dichtbij me staat, veel kracht, ik denk aan je. En in gedachten omhels ik je heel stevig! Dag, tot een volgende keer weer!