En gisteren was het zomaar weer 'vaderdag'. Hoe leuk is het eigenlijk wel,dat ik iedere zaterdag een vaderdag heb! En na een rit met mijn vervangende auto, de Lancia Delta of zoiets...werd ik afgezet bij de Samaritaan. En Annemarie en de meisjes gingen lunchen in Middelharnis. En met tassen vol krentenbollen, een fles gekoelde witte wijn en een hart vol liefde, stapte ik zijn woonkamer binnen. En dan roep ik 'dag pap'en dan gaat zijn rechterarm omhoog en roept hij 'he kind...ben je daar weer...'en dan lacht hij breeduit. Nadat ik hem heb begroet, ga ik naar een andere mevrouw die aan een andere tafel zit, mevrouw van den Bogaert en als ik haar een zoen heb gegeven en zij vol emotie zegt 'fijn dat je er weer bent Anita'. En dan ga ik naast mijn vader zitten en bespreken we zijn week. En soms gaat het over de regen, een andere keer over zijn bezoek. Over de zuster, die hem de avond ervoor een glas wijn op bed had aangeboden, of zomaar over iets wat hem bezig heeft gehouden. Het regende weer, dus we konden niet naar buiten...De krentenbollen worden neergelegd op tafel, de tassen aan de rolstoel gehangen en daar gaan we....als altijd zwaait hij naar iedereen die we tegen komen, alsof we voor altijd weggaan samen. Ik rijd hem even langs mevrouw van den Bogaert en dan nemen ze elkaars hand en zeggen ze 'dag Piet' en 'dag Ma' en soms komt daar nog iets achteraan van Pa uit als 'het beste met je gezondheid he..'. En op dat moment vraag ik me altijd af wat er in zijn hoofd omgaat. Alsof hij vertrekt en afscheid neemt. Want twee uur later, zien ze elkaar weer in de recreatiezaal en lachen ze weer naar elkaar. Afgelopen week waren ze samen naar de film van Andre Rieu in Australie geweest...leuk he. Ik zie hen al zitten...mensen die elkaar al hun hele leven kennen, eindigen hier in de Samaritaan, een huis met weinig perspectief, een huis waar je uiteindelijk ziet, dat bewoners met elkaar een bepaalde sfeer neerzetten. En geleidelijk aan geniet ik van het zijn tussen deze mensen, het zijn met mijn vader. En als ik zie, hoe hij in de gang mensen ontmoet en roept 'he Hansje' en dan aan mij gaat vertellen, dat 'Hansje' vroeger monteur was bij het bedrijf waar zijn tractoren in onderhoud waren. Gisteren hadden mijn vader en ik een gesprek over verliefdheid. En hoe verliefd hij op mijn moeder was, en als hij over haar spreekt, dan glimlacht hij van top tot teen...dan spreekt hij over vlinders in zijn buik. Heerlijk een man van 82 die breeduit lacht als hij terug gaat in de tijd. En het meest bijzondere vind ik, dat hij zo goed is nu. Dat hij zo helder is en alles zo goed begrijpt. Hij vraagt naar mijn werk, mijn gezondheid, maar hij vertelt ook over Arie en Noor. Hij heeft hen gevolgd op hun reis, aan de hand van de door hen gestuurde kaarten. Bijzonder toch...zo vaak al heb ik gedacht, dat zijn leven hier er bijna op zat, nu weet ik het niet meer. En laat ik het maar los, zoals ik alles los zal laten, want juist als je denkt dat je leven een bepaalde wending neemt, ontstaat er energie voor nieuwe dingen...en zoals een vriendin van mij zegt 'als je loslaat heb je twee handen vrij'....ja en zo is het. Mijn vader genoot van Rosanne die hem hielp met eten, Rosanne die zijn mond schoon maakte, en hij sprak haar aan met 'lieffie'...een mooi en intens moment om te zien. Hij geniet als hij Annemarie aan ziet komen lopen dan roept hij 'daar is ze...'en dan zwaait hij vol enthousiasme en lacht van oor tot oor...Gisteren was een prachtige 'vaderdag' en terwijl ik daar was, vertelde ik mijn vader over 'Engel'. Een voor hem onbekende man...en dan knikt hij en kijkt hij me aan, mijn eigen vader...en leeft hij met me mee. Geweldig toch...mijn vader, ik hou zoveel van hem...Anita
"Bederf niet wat je hebt, door te verlangen naar wat je niet hebt; onthoud dat wat je nu hebt ooit hoorde bij die dingen waar je alleen maar op kon hopen"- Epicurus, griekse filosoof.
