Wakker.....

Deze foto is speciaal voor Emmy. Emmy met haar zussen, dus van links naar rechts, Annemarie, Emmy, Phil, Roos en Annelies ...

De tafel gedekt in de tuin voor de 'dunch'

En natuurlijk bloemen van Suzie Fleurs uit Voorschoten...

Het is nacht...En zomaar ben ik wakker, en zit ik weer even in de keuken....zou dit proces nu loslaten heten. Of veren schudden, zoals Kirsten zegt? Gewoon eventjes tot jezelf komen nu het laatste lijntje is doorgeknipt...en in bed lig ik te malen, te draaien en te woelen, en hou ik Annemarie ook uit haar slaap. Grappig, terwijl ik zo wakker lag, lag er ergens anders een vriendin van me ook wakker en zij mailde me om vijf voor half twee...bijzonder toch...kan weer geen toeval zijn...
De toekomst ligt voor ons...de wereld ligt aan onze voeten, overal gebeurt iets, en overal kun je aan deelnemen als je dat zou willen, zomaar...je mag ergens naar binnen. Of niet...je mag er zelf over beslissen. Wat een ruimte zeg...ik ga ervan genieten...

Oh ja, de foto's zijn speciaal voor Emmy en haar zussen. Die waren hier, voor een dunch alweer een week of twee geleden, en het was super gezellig...het duurde even voordat ik deze foto's heb geplaatst, omdat ik deze eerst aan Emmy wilde laten zien! Dus hier dan toch...mooi plaatje he...

Een lieve groet, ik ga weer proberen te slapen!
Anita

Afscheid nemen bestaat niet....

En na een aantal constructieve gesprekken is het dan zover. Vanmorgen is de berichtgeving vanuit mijn werkgever NorthgateArinso gestart over mijn vertrek. En naar aanleiding hiervan nog eventjes voor een ieder met wie ik gewerkt heb bij NorthgateArinso mijn tekst, zoals ik die gestuurd heb aan mijn directe collega's binnen het bedrijf.

Beste collega's, lieve mensen,

Vandaag hebben jullie een mail ontvangen vanuit.....met onderstaande tekst :
'De afgelopen 15 maanden is er veel gebeurd. Anita van Loon is ernstig ziek geworden en inmiddels gelukkig weer hersteld. Deze periode is natuurlijk voor Anita erg ingrijpend geweest en heeft zoals Anita dat zelf zegt haarzelf ook veranderd. Kijkend naar de organisatiekant is APS verhuisd van Maarssen naar Nieuwegein en is Arinso overgenomen door eerst Northgate en later KKR. Gevolg hiervan is veel nieuwe collega's, een nieuwe lokatie en ook nieuwe werkwijzes, met als gevolg dat Anita terugkeerde in een veranderde omgeving.
Na een aantal gesprekken tussen Anita en NorthgateArinso hebben wij gezamenlijk geconstateerd dat er als gevolg van deze veranderingen geen 'klik' meer is. Naar aanleiding hiervan hebben wij gezamenlijk en in goede harmonie besloten dat Anita haar werkzaamheden voor NorthgateArinso zal beeïndigen. Wij bedanken Anita voor haar inzet voor NorthgateArinso en wensen haar veel succes toe.'

En met dit bericht wil ik jullie aangeven dat het mij zwaar valt om jullie los te laten, temeer omdat ik terugdenk aan mooie en vrolijke tijden in Maarssen, waar wij, samen met Kirsten en Chea, in een veel te warme omgeving keihard gewerkt hebben. Keihard gewerkt hebben om onze klanten tevreden te stellen en dat is gelukt! Maar meer nog denk ik terug aan onze muziek op de afdeling, het eventjes dansen, de flessen rose toen de ticketteller op 0 stond! Ik was zo trots op jullie en zal dit altijd blijven!Maar inderdaad is er veel met mij gebeurd doordat ik ziek ben geworden. En niet alleen fysiek maar ook mentaal ben ik anders in het leven komen te staan. Ik heb nog niet de energie die ik had, ik ben veel emotioneler dan ik ooit was. En daarbij is er binnen ons bedrijf, zoals hierboven omschreven, veel veranderd. En de klik daarmee heb ik inderdaad niet meer. Dus nu heb ik besloten voor mijzelf te gaan beginnen, met alle risico's van dien. Een beetje training, een beetje coaching, wat interim opdrachtjes wellicht, maar alles in een wat minder hoog tempo. Gewoon omdat er allerlei onderdelen in mijn lijf me tegenhouden weer vol gas te gaan.Ondertussen begrijp ik zijn er al veel collega's bezig met andere dingen of binnen of buiten ons bedrijf. Toch zul je merken dat er voor diegenen die blijven, ook weer mooie en leuke tijden aan gaan komen. Met een nieuwe leidinggevende op het ISS-team, met Chea in Granada, met een nieuwe manager in mijn plaats, het komt uiteindelijk allemaal goed. En het wordt weer leuk, geloof me!Ik hoop jullie allemaal op de barbeque bij Andre te mogen ontmoeten! Ik wens jullie ieder voor zich veel liefde, geluk en vooral gezondheid toe. Dank jullie wel voor alle steun, alle mooie berichten, vorig jaar tijdens mijn ziek zijn en ook nu weer! Jullie zijn geweldig! Het ga jullie goed! Een lieve groet,Anita

En ik realiseer me - afscheid nemen bestaat niet - ergens in dit leven komen we elkaar weer tegen...op dit moment krijg ik lieve, serieuze en verdrietige reacties van mijn mensen per mail of sms. Dank jullie wel. Niets is voor niets in dit leven, en ook al scheiden hier zakelijk onze wegen...we komen elkaar weer tegen. Op een barbeque, op een feestje, of zomaar onderweg...

het was een mooie, intense en vooral erg ingewikkelde tijd vanaf december 2005 tot nu...misschien wel de meest intense tijd uit mijn hele leven, maar ook een prachtige tijd! Dank jullie wel!

Anita

Ontwikkelingen....

Lieve allemaal....en eigenlijk gaf ik het al aan, de zon gaat weer schijnen. En jawel vanmorgen was het echt zover, vlak voor onze vakantie....de zon schijnt! De tuindeuren staan open, Rosanne is aan het voetballen, en het lijkt echt alsof de wereld nog mooier is dan gisteren! (En gisteren was het mooi bij Pa en Els in de tuin, lekker 'braaien' en zijn laatste fles champagne leeggemaakt...)
En het allermooiste is dat ik persoonlijk een nieuwe ontwikkeling mag gaan doormaken. Ik ga een opleiding volgen, hoogstwaarschijnlijk start ik in september - Servant Leadership - dit betekent dat ik mij straks gecertificeerd trainer mag noemen op het gebied van Servant Leadership. Een programma gebaseerd op de visie van Robert K. Greenleaf.
Servant Leadership wil zeggen :
Organisaties zijn voortdurend op zoek naar een nieuwe manier van leidinggeven en managen. Het bestaan en voortbestaan van de meeste organisaties in de 21ste eeuw is afhankelijk van een nieuwe stijl van leidinggeven en managen waarmee de medewerkers en klanten in de veranderende en turbulente omgeving naar de organisatie toegetrokken en aan de organisatie gebonden kunnen worden. In het nieuwe millennium gaan mensen beseffen dat de traditionele, autocratische en hiërarchische modellen van leidinggeven en managen langzaam maar zeker ter discussie worden gesteld of gewoonweg verdwijnen. Ze gaan over in een nieuw model. Een model dat een beroep doet op de persoonlijke betrokkenheid en ontwikkeling van mensen en tegelijkertijd de kwaliteit en productiviteit van organisaties vergroot. Dit door een combinatie van teamwerk en gemeenschappelijkheid, maar ook persoonlijke betrokkenheid bij de besluitvorming, gepaard gaand met ethisch, maatschappelijk verantwoord en zorgzaam gedrag. Dit veel meer omvattend concept van management, leiderschap en service wordt ‘Servant Leadership' genoemd.
Ik ga jullie hiervan op de hoogte houden. Dankzij een van de mensen uit mijn netwerk John, krijg ik de kans dit mee te mogen maken. Een studie die anders voor mij onbereikbaar zou zijn, gezien de kosten. Maar een studie (1 dag in de drie weken) die deuren voor mij zal gaan openen. Geweldig...als het goed is, ik krijg eerst een intake, zal ik 5 september a.s. gaan beginnen met deze studie...
Ik heb er nu al zin in.
Groeten
Anita

Heel vroeg wakker....

Vanmorgen was het gewoon zomaar weer een keer zover....ik werd al om vijf uur wakker. Ben uit bed gegaan en zit nu lekker te schrijven in de keuken. De laatste dagen heeft mijn hoofd niet stilgestaan. Ik bleef maar denken en denken....over van alles...
- hoe groot de bladeren van een Catalpa kunnen zijn;
- over loslaten en weer verder gaan in ons leven;
- over marketing en kunst en het gastcollege voor de Hogeschool Utrecht;
- over Shell's Women's Network;
- over mijn website;
- over de vakantie en of we wel/niet een champagnekelder met de meisjes gaan bezoeken;
- over mijn huis in Schoonhoven;
- over auto's....en over loslaten natuurlijk in dit kader;
- over hollandse zomers;
- over varkens die zomaar door de modder rollen als ze er zin in hebben;
- over vriendschappen en surprise-party's;
- over wijnreizen met een intervisie-groep;
- over mijn boek en KWF;
- over een nieuwe fiets en mijn verjaardag;
- over de boerderij en mijn vader en Els;
- over tante Anita en haar apparaatje om haar bloeddruk enzo te meten;
- over oud worden en dus gezond blijven;
- over zekerheid in je leven;
- over vliegen met Marco en de Jeugdzorg;
- over netwerken.....

En ik begrijp dat jullie er soms geen touw aan vast kunnen knopen. Maar er is zoveel wat er speelt en dat is allemaal begonnen vorig jaar. Op dat moment was alles wat zo vanzelfsprekend voor me was, in een klap weg....en daarvoor in de plaats is zoveel teruggekomen, mijn gezondheid en hoe ik me nu voel.....onvoorstelbaar. En voor veel mensen lijkt dat op onzekerheid, en lijkt dat spannend en gek en vreemd misschien ook wel. Maar na vorig jaar heb ik mij een ding voorgenomen en dat is - om geen tijd meer te verdoen, met dingen die ver van mij af staan. Om geen dingen meer te doen, waar ik stress van krijg. Om geen dingen meer te doen, die ingaan tegen mijn eigen normen en waarden. En om los te laten wat niet meer bij me past...en geloof me, dat is ook weer ingewikkeld. Maar het voelt wel goed....en ik moet opeens weer denken aan die droom. Die droom dat ik de weg was kwijtgeraakt en dat mijn moeder eventjes langs kwam en me de weg wees...en het lijkt alsof ik langzaam aan weer op het juiste pad terecht ben gekomen. Deuren achter me kan sluiten samen met anderen, en weer nieuwe deuren mag openen. Samen met Annemarie, met de kinderen hoop ik, met mijn vrienden. En als nu straks de zon weer gaat schijnen, vandaag of morgen dan wordt alles nog mooier dan het nu al is...
wordt vervolgd....
Anita

Regen en een surprise-party op het terras....

Gisteren was een gedenkwaardige dag, de dag waarop Milou en nog een paar vriendinnen van Rosanne, voor Rosanne een suprise-party hadden georganiseerd. Een surprise-party bij ons in de tuin en met behulp van Berty, de moeder van Milou. Maar ook met behulp van Nicolien en Frans, de ouders van Sophie (een ander vriendinnetje van Rosanne). Want Frans verzorgde de disco...en weet je wat zo leuk is, voor kinderen van 10 en 11 jaar is het helemaal 'in' om te slowen, maar ook het nummer 'Rosanne' van Nick en Simon deed het goed. En Rosanne wist van niets...ze werd geblindoekt in de auto van Berty hier naar toe gebracht. En op een prachtig overdekt terras hier stonden alle kinderen uit Rosanne's klas. En later kwam zelfs de meester nog op bezoek...overal gekleurde lampen en hier op het terras ging de blindoek af...geweldig, een prachtige reactie, Rosanne die moest huilen en in de armen van Annemarie dook...fantastisch..

En het was een spetterend feest, dat tot ver in de straat te horen was. De regen kletterde neer, maar met behulp van Berty en Annemarie werd het water 'verjaagd' en er werd gedanst en vooral veel 'geslowd....'.

Ik vond het super om mee te maken en toen alle ouders kwamen om de kinderen op te halen, toen werd het einde van het feest nog eventjes uitgesteld, doordat alle ouders gezellig aan de wijn gingen. Een knalfeest, een prachtige manier om afscheid te nemen van groep 7!

En nu is het weekend...en droog...de schilder is vanmiddag weer gekomen. Ons huis wordt buiten geschilderd, prachtig werkelijk waar. En van de winter wordt de hele binnenkant onder handen genomen...ik geniet ervan! Het mooie huis waarin wij wonen, wordt eigenlijk steeds mooier. Juist door de sfeer, ook gisterenavond weer, realiseerde ik me hoe fijn het is om hier te mogen wonen.

Het weekend is rustig, de vakantie is begonnen voor allebei de meisjes (Floor had al een week vrij) en we gaan af en toe wat leuke dingen doen. Genieten met elkaar, rust inbouwen en we hopen op wat zon...

Dag, een mooi weekend toegewenst!

Anita

Ontmoetingen....en vermoeidheid....

Mijn leven is vol ontmoetingen lijkt het wel...en steeds weer ga ik heel diep. En ontmoet ik mezelf, soms in de ander, soms wandelend langs het kasteel in Wijk bij Duurstede naast een ander...pratend over wegen, over plannen, over mijn visie op dit leven...en dit alles maakt, dat ik moe ben, een ongelooflijke vermoeidheid voel. Chea mailde mij en had dit gezien gisterenochtend vroeg, toen wij haar uit zwaaiden op Rotterdam Airport. Loslaten is een ander woord, en toen ik de weblog van Kirsten las, toen herkende ik het weer...kiezen voor jezelf. Moeilijk is dat toch wel vind ik...af en toe spreek ik mensen die vol kleur zijn, zo ook gisteren op het terras aan de Vlietlanden...een mooi mens, die veel in mij zag, aan mij zag en dit contact, was zomaar een kadootje van Wim, mijn collega die ons bij elkaar heeft gebracht. Maar al die indrukken die moeten ook even landen, even bezinken en dus duik ik nu met een boekje op de bank. Ga ik een bokswedstrijd kijken, zomaar kijken naar een bokswedstrijd kan mij soms zo enorm ontspannen...en dat ga ik nu lekker doen....
een mooie avond....
Anita

Het familie-diner in Roxenisse...

Gisterenmiddag om vijf uur werden we verwacht op de Golfbaan in Roxenisse, bij Melissant. Tante Anita en Oom De hadden een familiediner georganiseerd omdat ik weer beter ben! Geweldig...diner, met wijnen en vuurwerk aan tafel. Een prachtige tekst met gefeliciteerd erop in marsepijn kreeg ik mee naar huis. En voor we aan tafel gingen speechte tante nog eventjes en kregen zowel Annemarie als ikzelf een boekje aangeboden. Het mooie is dat tante Anita heel goed heeft begrepen hoe ingewikkeld het is als je partner ziek wordt. En Annemarie heeft op haar manier net zo hard geleden en gestreden vorig jaar en misschien soms nog wel...dus Annemarie kreeg een prachtig boekje 'Positieve Poeh' met wijze woorden van Poeh en mooie tekeningen erbij. Een boekje om over na te denken. Vanmorgen las ik een klein stukje in dat boekje en dan moet je glimlachen...

Uit : Positieve Poeh
Weet wanneer het tijd is om opnieuw te beginnen.
Poeh dwaalde zo'n beetje door het woud en stond stil voor wat vroeger het huis van Uil was geweest. Het zag er helemaal niet meer als een huis uit; het was gewoon een boom, die door de storm omver was geblazen, en als je huis er zo uitziet, kun je maar beter een nieuw huis zoeken.

En ik, ik kreeg een boekje 'Ik hou zo van het leven' met vrolijke gedichtjes en mandala's erbij getekend. Het woord mandala betekent cirkel en komt uit het Sanskriet. De cirkelvorm biedt een veilige omgeving waarin de kunstenaar/tekenaar zich intuitief kan uitdrukken met lijn en vorm en kleur. En een van de gedichtjes is 'Soms' :
Soms is er kriebel in mijn benen
Soms is er jubel in mijn hart
Soms is er giechel in mijn tenen
Soms lach ik veel en hard
Soms kan ik de wereld zoenen
Soms is het leven feest
En dan lijkt het of ik nooit
verdrietig ben geweest

Dit boekje had tante Anita voor me uitgezocht omdat de gedichtjes haar deden denken aan mijn positieve instelling tijdens mijn jaartje ziekzijn en altijd weer!
Het was een prachtige middag/avond en een ongelooflijk mooi familiefeestje! Dank u wel tante Anita, echt geweldig wat u vorig jaar voor mij hebt gedaan, en eigenlijk nog steeds doet. Mijn naamgenote. Ik stel mij in de familie altijd voor als Anita van Loon junior en tante Anita stelt zichzelf dan voor als Anita van Loon senior en gisteren vroeg Noor mijn nichtje mij, en ik dan? Ik heet toch ook Anita, mijn nichtje heet Eleonora (naar mijn moeders moeder), Catharina (mijn moeder), Anita (tante Anita senior en tante Anita junior) Maria (mijn moeder weer) en we noemen haar Noor. Dus was mijn antwoord naar Noor : Tante Anita stelt zich voor als Anita van Loon senior, ik als Anita van Loon medior en jij als Noor (Anita) van Loon junior...ook weer opgelost!

Een dikke zoen!
Anita

Zomaar een regenachtige zaterdagochtend....

Lekker lui op gang komen, James Brown met 'Living in America' en meer van die lekkere wat oudere nummers klinken hier door het huis. Annemarie is boven nog lekker bezig, we hebben ontbeten op ons gemak met een kopje nespresso erbij...heerlijk. Wat mails mogen ontvangen. Ik mag een verhaal vertellen voor het Womens Network van Shell, voor 40 tot 100 dames, in het engels..geweldig. Over leiderschap, over diversiteit, over allemaal van dit soort mooie thema's...dankzij mijn eigen netwerk. Een dame die bestuurslid is van dit netwerk, heb ik ooit getraind...geweldig, dank je wel Diana. Daarnaast is onze haagse intervisie-groep ook erg lekker bezig. We ontmoeten elkaar op 4 september weer. Bij Shell, in verband met vergaderfaciliteiten en de mogelijkheid om met elkaar te eten. Ik vind het werkelijk prachtig wat er allemaal zo voorbij komt. Gisteren was ik nog even op de Golfbaan bij HGC aan de Buurtweg in Wassenaar. Daar heb ik in een prachtige teakhouten tent prosecco geschonken namens Schutter...leuk, zo'n omgeving, mooi zonnetje erbij en drassige velden. Ik had zo'n golfcar tot mijn beschikking en een dame die werkt op het kantoor van de VVD en geblesseerd was, kwam mij spontaan helpen en zij klokte zelf net zo lekker mee, als alle spelers die langs kwamen...een bijzonder moment weer!

Zo lossen ingewikkelde en mooie momenten elkaar af in mijn leven op dit moment. Maar al met al heb ik het geloof dat dit alles goed komt. Gisterenavond kwamen Ellen en Hans, mensen die ik niet zo goed ken, een oud-collega van Annemarie, die op haar expositie is geweest en een schilderij van zichzelf wil laten maken door Annemarie. Leuk, interessante mensen, leuke mensen, dus nog maar een flesje prosecco...heerlijk! Gisterenavond vertelde Annemarie over ons leven samen, vanaf augustus 2005 tot nu, al bijna 3 jaar...maar wat er al niet gebeurd is...scheiden, co-ouderschap, trouwen, huis kopen, kanker krijgen en nu...ongelooflijk en toen ik een foto liet zien van mijzelf met kaal hoofd voor de Politie Zuid-Holland-Zuid, waar ik destijds een inleiding mocht houden over leiderschap, toen raakte me dat toch wel...dat was in december ofzo...en als je me dan nu ziet. Dus alles komt goed. Gisteren had ik een ontmoeting met twee dames die voor zichzelf zijn begonnen en ooit bij mijn werkgever hebben gewerkt, en zij hadden mij vorig jaar veel lieve kaartjes en berichtjes gestuurd. Zij waren aangenaam verrast dat ik er zo goed uitzag. Wel zagen zij aan mijn ogen, mijn gezichtsuitdrukking dat ik veel heb meegemaakt, verdriet en zorgen heb gekend. En dat zie ik zelf ook, een vorm van ouder worden, door verdriet, loslaten, rouwen (zoals Kirsten en ik het noemden van de week)die je ziet in mijn uitdrukking op mijn gezicht. Maar dan moet je wel naar me kijken en me willen zien...

Lieve mensen, een lekker weekend, met leuke mensen en familie ligt voor ons. Ik verheug me erop...ik wens jullie veel moois toe, met een zonnestraal overal tussendoor...

Lieve groet,

Anita

Regen en nog veel meer....

Lieve mensen, ongelooflijk wat een regen, het houdt maar niet op...vervelend want de schilder is bezig ons huis aan de buitenkant van een prachtige laag verf te voorzien, mooi diep donkergroen hoogglans, met een net niet witte rand. Prachtig...alles wordt goed geschuurd, een paar lagen grondverf en dan twee keer aflakken, een raampje van Floor's kamer is al een keer in de lak gezet, prachtig werkelijk waar. Hij gaat weer door, zodra het droog is. En van de winter gaat hij gewoon binnen lekker door...heerlijk als alles weer zo mooi gaat worden. Hij repareert ook van alles, dus een lat boven het zonnescherm wordt door hem vervangen, een raampje wat er slecht uitziet, maakt hij weer mooi...dus woon je hier in de buurt en heb je een perfecte schilder nodig, laat het me weten...(maar hij komt pas over een hele lange tijd...eerst moet hier alles klaar zijn!).
En ik ben benieuwd, want ik zou vanmiddag om een uur of vijf gaan vliegen met Marco, maar als het zo hard regent, is het niet leuk...tussen de buiten door vliegen is volgens Marco wel leuk...ik begrijp er niks van en wacht maar gewoon af...die rot regen!

Gisterenavond was Chea hier...mijn collega, ze vertrekt voor 6 maanden naar Granada...was eventjes heel leuk, het afgelopen jaar is Chea tot een soort van huisvriendin geworden, die af en toe eens langs kwam en kookte met de meisjes (een echt hoogtepunt was dat). Dus we hebben afgesproken dat we met de meisjes een keertje naar Granada vliegen om Chea te bezoeken...leuk idee he...
En vandaag spreek ik Kirsten weer, ik heb een afspraak in Schoonhoven en ga daarna lekker even naar Kirsten toe. Bijpraten, gewoon even samen zijn...het is zo ingewikkeld wat er nu allemaal aan de hand is in ons leven. En als je ooit met een goede collega echt hebt samengewerkt, dan weet je wat wij nu dagelijks missen samen...
Dag, heb een mooie dag, zonder die regen dan maar....
Liefs
Aniet

Mensen en organisaties....

In een van mijn trainingen heb ik het over samenwerken. Met elkaar samen werken aan gezamenlijke doelen. En deze zin zegt nogal wat toch...want de mensen die maken je organisatie. En mensen die samen werken, die met ieder zijn of haar eigen identiteit de ander inspireren, komen met elkaar tot grootse dingen. En dat te bereiken, is een fantastische ervaring. Als je merkt, dat door mensen samen te brengen, je samen tot grootse dingen kunt komen. Dan gaat het lekker, dan loopt het als een trein. En in dit kader, moet ik even terugdenken aan meer dan een jaar geleden, ruim voordat ik ziek ben geworden. Toen had ik met het team afgesproken dat als zij zouden bereiken dat wij alle vragen (tickets) behandeld zouden hebben, dan zou ik het totale team op rose trakteren! En ik zat in de auto, was op weg naar het hoofdkantoor in Rotterdam en toen ging de telefoon 'Anita we willen je vertellen dat de teller op 0 staat, alle tickets zijn afgehandeld' en ik stopte bij de eerste de beste slijter en bestelde daar 42 flessen rose. En die mevrouw vroeg 'heeft u een feestje?'...en toen ik terugkwam in Maarssen, hebben Kirsten en ik flessen rose uitgedeeld...geweldig. Het was geweldig! Een prachtig voorbeeld van samenwerken, met elkaar kei- en keihard werken aan een en hetzelfde doel...

En dat is wat ik graag wil doen...samenwerken....
en waar ik volgens mij kei- en kei goed in ben!

Anita

Wel...geen zon???

Het is zondag, een lome dag, met veel bladen en kranten buiten op het terras. De zon schijnt, dan weer wel en dan weer niet. Vanmiddag met alle familie-leden van de hockey-meisjes verzamelen op het strand van Wassenaar, met rose, limonade en chips ofzo....gezellig. En droog? Wel zon of geen zon? Zo bijzonder dat weer hier...tot nu toe heel lekker al voor dit jaar, als we het vergelijken met vorig jaar. En als je al die reportages leest over mooie landen, mooie stranden, leuke steden, bijzondere plaatsen, dan krijg je zin om weg te gaan, zomaar de auto te pakken en op reis te gaan, naar...
Met een lelijke eend, het dak open en rijden maar, voorzichtig tuffen, nooit meer een boete voor te snel rijden, want dat lukt je gewoonweg niet. Het dak open en hobbelend over mooie binnenwegen, genieten van de rijkdom van de natuur.
Slingeren over kleine dijkjes, kijken naar de rivieren, 30 of 40 km per uur halen, doordat er zoveel te zien is...geweldig toch?
Ik wens jullie een mooie rustige zondag toe....ik droom wat weg, en geniet in stilte...
Anita

Twee monniken....

De maatschappelijk werker vertelde me dit verhaal nog 'er waren twee monniken en die liepen door het bos. Zij kwamen bij een meertje en daar stond een prachtige vrouw. Deze vrouw wilde het meer oversteken, doorwaden eigenlijk, maar zij durfde niet. De twee monniken stonden daar en opeens nam een van de twee monniken de prachtige vrouw op zijn schouders en droeg haar naar de overkant van het meer. En op weg terug naar het klooster zei de ene monnik tegen de andere 'ik ga het toch aan onze broeders vertellen dat jij een vrouw gedragen hebt' waarop de andere monnik zei 'ik heb haar gedragen en jij draagt haar nog steeds'....mooi he...
hoezo loslaten, en je eigen weg gaan....

Anita

Maatschappelijk werk...LUMC

Vanmorgen ging ik op de fiets naar het LUMC...en had daar weer een gesprek met maatschappelijk werk. En ik verwonderde mij over het feit dat door kanker te krijgen, werkelijk je hele leven op de kop komt te staan. Dat alles anders is geworden, inclusief mijzelf...en deze mevrouw zei me 'ja kanker krijgen is als een tsunami die over je leven heenkomt.... en na afloop ziet alles er totaal anders uit, je werk, je vrienden, je relatie, je leven...' ongelooflijk en toen moest ik eventjes zomaar huilen...
Het mooie vond zij ook dat ik trouw blijf aan mijn eigen principes, dat mensen me wellicht beschadigen, maar dat ik mijn principes niet los heb gelaten. Iets om trots op te zijn...en met dit gevoel stapte ik weer op de fiets naar huis terug. En nu ga ik een tosti met kaas alleen maken voor Rosanne...

Fijne dag, mijn schoonmoeder is jarig...ze wordt heel jong eigenlijk...
Anita