Gisterenavond zaten we op de bank, nog even tv te kijken en toen keek Annemarie me heel verdrietig aan 'je bent zo witjes, je ogen zijn zo kaal, je lijkt wel een kankerpatientje....' en dat beeld liet haar niet meer los. Soms kan ik er zo vreselijk uit zien, wit, vermoeide ogen, en dan zie je echt goed dat ik ziek ben. Voor mijzelf is het niet zo, maar ik zie ook niet steeds die kale kop, met die paar haartjes erop en die ogen zonder wimpers...bizar, als ik dan in de spiegel kijk dan schrik ik me ook rot. Ik hoop toch zo, dat alles gaat groeien, dat er haar op mijn hoofd terugkomt en wel een beetje snel. Dat ik er iets normaler uitzie als ik naar Curacao ga, want ik heb er geen zin in, continue uitleg te moeten geven over wat er met mij aan de hand is. Je wordt er gek van soms...
Het is koud he...vanmorgen moesten mensen alweer ijs krabben op de voorruit, bizar he...het was gisteren overdag 3 graden hier...lekker met die zon erbij. Goed koud, goed voor ons, dan is het buiten heel erg lekker.
Geniet ervan!
Anita
