Een nieuw begin...in een nieuw jasje....


Leef! En geniet van het nu....en realiseer je wat een rijkdom dit is...zomaar mogen leven....




woensdag 24 maart 2010

Een ochtendmijmering....

En ondanks alle hectiek, alle zorg, alle gedachten over een toekomst voor mijn vader, welke dan ook, probeer ik in alle rust de ochtendmijmeringen vast te houden. Zo ben ik het ene moment bezig met het bijplaatsen van prachtige bloemstukken bij overledenen bij mijn interimopdracht, zo praat ik het andere moment met managers bij een ministerie over hun leven en loopbaan en zo zit ik zomaar eventjes een klein uurtje op kantoor, in alle rust, temidden van allerlei prachtige kunstwerken en kunstwerkjes, gemaakt door Annemarie...leuk, en vrolijk en vrij....
En ondertussen denk ik aan mijn vader, en aan zijn behoefte aan ruimte en onafhankelijkheid (van wie zou ik het toch hebben???). En hoe dit zomaar ingeperkt wordt, maar ook denk ik aan de keuze die je hebt, hoe oud of jong je bent, om ervoor te willen gaan. Met beperkingen kun je ook het leven leven, en er nog iets van maken. Gisterenavond belde zijn vriend, oom Dirk, ruim 86 jaar me op en hij gaf aan dat hij het zo gezellig zou vinden als Pa nog in Vroonlande zou komen wonen. Maar zo gaf hij aan, dan moet hij wel een beetje zelf uit de voeten kunnen...en uit de voeten kunnen dat is een rekbaar begrip.....
Ik hou jullie op de hoogte! Ik train af en toe een groep in Rotterdam in Regardz op het Weena. Een leuk, vrolijk, beetje gek conferentiecentrum, waar iedere kamer een stukje Rotterdam is, zo had ik laatst de beschikking over de ruimte Crooswijk, met foto's van die wijk aan de muur en in het midden soort skippyballen om op te zitten, erg leuk en trendy. Ik word altijd helemaal blij als organisaties het net even anders doen, dan gewoonlijk...en als je daar weg gaat om tien uur, dan krijg je een tasje mee met een appeltje, een flesje water, en een kaart met een spreuk en vorige week kreeg ik deze mee 'om bij de bron te komen, moet je tegen de stroom in zwemmen' leuk he?
Lieve mensen, dank jullie wel, voor alle lieve berichtjes, telefoontjes, en wat al niet meer, als het over mijn vader gaat. Uit onverwachte hoeken, overal vandaan denken jullie aan ons en echt, dat is weer geweldig!!! Liefs, Aniet