Vannacht heb ik de hele nacht getranspireerd, ongelooflijk, het water stond op mijn armen. Doorweekt was ik. Geleidelijk aan ben ik gisterenavond begonnen met een biscuitje en vanmorgen kon ik een beetje naar het toilet. Is ook al een ingewikkeld iets geworden, ongelooflijk hoe bijzonder de gewone dingen van het leven voor je kunnen zijn en waar je je druk om kunt maken. Wel redelijk geslapen en nu vandaag weer kijken of ik iets naar binnen kan krijgen.
Ik zei vanmorgen tegen Annemaire 'gek he...dat je zo moe kunt zijn van niks doen' want ik ben continue maar moe. Annemarie's antwoord : 'van niks doen, je bent in je lijf ongelooflijk hard aan het vechten tegen die tumor, tegen die kanker die er in je zit, dus je bent heel hard aan het werk nu...'.
Annemarie heeft gisterenavond voor mijn gevoel de laatste hand aan haar opdracht gelegd...ze staat er nu weer naar te kijken, het ziet er indrukwekkend uit...als ik dit als verjaardagskado van mijn vrouw zou krijgen, zou ik de hele dag glimlachen. Ik vind het een mooi schilderij. Ik ben wellicht bevooroordeeld, maar ik zie wel verschil in haar werk, het ene schilderij is echt professioneler dan het andere...en deze hoort weer bij mijn favorieten, mag ook wel in onze woonkamer hangen als de opdrachtgever niet content is hoor! Leuk om te zien hoe ze dan speelt met het licht, die ezel rijdt ze de keuken door, en steeds gaat ze buiten staan kijken naar haar werk..en dan komt ze terug en verandert hele kleine dingetjes..die ik als leek, niet zou hebben gezien, maar later weer wel zie waarom ze het heeft gedaan!
Vandaag een rustige dag, nog geen medicijnen nemen en proberen vooral veel te drinken, om weer wat op peil te komen. Geen bezoek, want Jannie heb ik afgebeld en vooral weer op kracht komen. De slaapkamer wordt verfrist, verschoond, want die ruikt helemaal chemisch...zo ruik ik mezelf, chemisch. Vies dus gewoon...zielig voor Annemarie, zij ruikt altijd zo lekker en ik normaal gesproken ook hoor, Hugo Boss Deep Red en hoe ik deze geur moet omschrijven, dat weet ik eventjes niet...geen woorden voor.
Gisteren kreeg ik bloemen van de vrijwilligers van het Hospice/VTZ en van de Business Consultants van Arinso, en natuurlijk van Pa en Els, schattig allemaal. We hebben hier continue 14 tot 15 boeketten staan. De bloemen worden afgeleverd via de post, een grote doos (soms zelfs met vaas erbij, dank je wel tante Aniet!), of door de verschillende bloemisten uit Voorschoten. Dus iedereen weet dat ik ziek ben, dat gaat als een lopend vuurtje hier door het dorp. Ik krijg kaartjes van tennisvriendinnen van Annemarie, heel lief allemaal, mooi om te zien hoe men meeleeft.
Lieve mensen, ik ga ook onder de douche. Probeer weer lekker en fris te gaan ruiken. Voor jullie een mooie dag toegewenst, de deuren zijn nog dicht nu, de zon mag wel weer komen. Gisteren lag Annemarie lekker te zonnen hier buiten, heerlijk om te zien...je zal toch zon zijn, dan mag je veel aanschouwen....nu, ik was geen zon, mocht het wel aanschouwen, maar was een beetje te ziek om het echt goed te kunnen zien...komt allemaal weer goed!
Fijne dag voor iedereen en pa, als je dit leest, het gaat weer wat beter met je dochter hoor. Maak je maar niet te veel zorgen, we knokken ons kuur na kuur er door heen toch, wij gaan voor die 70% die tumorvrij kan worden en dat beloof ik je! Veel liefs,
Aniet
