Dag Pap! het is 6 februari 2019 - alweer vier jaar geleden dat mijn vader overleed

De tijd vliegt. Ja dat klopt. De tijd gaat ongelooflijk snel, alweer vier jaar geleden, stonden wij met een prachtig team van mensen van Yarden, op de begraafplaats van mijn ouders, in Middelharnis. Voor het afscheid van mijn vader. Een dag, met mooie verhalen, veel mensen in een heel kleine ruimte, een eerbetoon aan een prachtig mens. Een mens, die met me meereist. Die zou glimlachen als hij zou lezen, dat ik afgelopen maandag met zijn kleindochter een glaasje wijn dronk en lekker heb gegeten in de oude Honig fabriek in Nijmegen. Een man, die het fijn zou vinden, te horen, dat Annemarie en ik laatst met 'zijn Elsje' hebben gegeten, in Middelharnis. De plaats waar zoveel herinneringen liggen. De man die het maar 'gekkigheid' zou vinden, dat ik vanuit mijn liefde voor hem en mijn moeder, mijn verhaal vertel in 'Ik mis je' op de tv. Maar diezelfde man, zou trots aan iedereen vertellen dat zijn kind, op tv zou komen. Zoals hij trots was, als ik iets moois deed voor iemand anders. Die trots was als ik een nieuwe Mercedes had. Of een mooie promotie mocht maken op het werk. Zoals hij aan de andere kant, zich zorgen kon maken, als ik ziek was, als ik het moeilijk had. En die altijd weer die grote, die lieve gerimpelde hand naar me zou uitsteken. En me vast zou houden. Me zou liefkozen zodat ik me nooit alleen zou voelen. Ja, simpelweg deze mens, was en is mijn vader. En als ik aan hem denk, dan glimlach ik, om zijn liefde voor vrouwen, voor wijn, voor het merk Mercedes, voor zijn eiland. En nog meer glimlach ik, omdat ik op hem lijk. Niet helemaal, maar wel een heel eind, ja mijn vader, al vier jaar geleden namen wij afscheid van deze mooie man. Dag pap!