En morgen, jawel dan komt de grasmaaier. Want Anita gaat het gras maaien voor de eerste keer morgen. Ik heb er zin in. Zoals ik zin heb in veel van die eenvoudige dingen. Gisteren heb ik mijn werkkamer ingericht, de logeerkamer is klaar, de woonkamer bijna, de keuken ook bijna. Vandaag An's kamer en de kleedkamer. Pauline kwam helpen, Floor is er nog. Kortom veel beweging. En ik probeer mijn rust te nemen, want mijn rug speelt enorm op. Ik heb zoveel gesjouwd, dat ik echt verga van de pijn in mijn rug. Dus vandaag is een soort van rustiger dag geweest. De handyman was er. En de tv doet het, schilderijen hangen. Onze champagne mevrouw. De hal is een echte wijn ontmoetingsplek. Verhuizen is vermoeiend en slopend geloof me. En we zijn er nog niet. Maar fraai wordt het wel. En ik ben er nu al van overtuigd, dat het leven hier mij past, ons past. Als je naar bed gaat, is het net alsof je in een soort van kajuit slaapt. Met een raampje met houten luikjes, en vroeg in de ochtend doe ik een luikje open en kijk je naar de tuin. Ondertussen wordt er een nieuw Velux dakraam geplaatst. Prachtig. Is de zolder al geïsoleerd en betimmerd, en staan de wanden van de badkamer al. Kortom, geleidelijk aan is dit weer een huis aan het worden. Een huis dat past als die heerlijke oude jas. Veilig, warm, gezellig en vooral stil. De tv is nog niet aangesloten en ik mis deze niet. Leuk, hoe zoiets werkt. Hoe rust je kan helpen om uiteindelijk helemaal tot rust te komen. 
En inmiddels zijn de tegeltjes, die op onze boerderij in de gang hingen, ik heb er twee van een hele serie, ook in de keuken neergezet. Oude herinneringen, aan tijden van vroeger. Aan plekken heel dichtbij. Mijn eigen kamer(tje) is een kamer vol verhalen, verhalen die passen bij mij. Kistjes, doosjes, en nog veel meer moois. Kijk maar.
