Lieve mensen, gisterenavond na een goede tip van Jo-Anne, gewoon mijn pil genomen en toen ben ik lekker in slaap gevallen. Handig dit soort tips en je nachten worden een stuk rustiger....langzaam aan werd naar bed gaan, iets ingewikkelds.
Vanmorgen lag er een kaartje in de bus van Truus van het Hospice, geweldig met een gedicht erop van Hans Andreas, wat ze speciaal voor Annemarie en mij heeft aangepast tekstueel.
Voor de dag van morgen
wanneer het morgen anders is,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je houd
vertel het aan de wind
die in de bomen klimt
of uit de takken valt
hoeveel ik van je houd
vertel het aan een kind
dat oud genoeg is om het te begrijpen
vertel het aan een dier
misschien alleen door het aan te kijken
vertel het aan de huizen van steen
vertel het aan de stad
hoe lief ik je had
maar zeg het aan geen mens
ze zouden je niet geloven
ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een vrouw
alleen maar een vrouw
dat een mens een mens zo liefheeft
als ik jou!
En weet je dit zijn weer van die dagen, die wil je in een lijstje doen. De zon die schijnt, je lijf wat het normaal doet. Slapen wat gewoon lekker is, een boterham die je goed smaakt. Soms heb ik neiging om mijn haar weg goed te doen, en dan realiseer ik me...ik heb geen haar. En als ik heel veel doe heb ik geen energie, maar verder is alles goed...oh ja, mijn wenkbrauwen worden steeds dunner en ook mijn wimpers...dus de zon moet schijnen, want anders wordt het wel een heel bleek bolletje met twee grote bruine ogen erin...
Dikke zoen voor vandaag!
Anita
