Je bent....

Je bent

Je bent gewoon je bent
gewoon een mens dat is
een warm en onontwarbaar wezen
en toch kun je gebeuren als een wonder

want ik het je geroepen in mijn slaap
ik riep je liefde

door eigen honger
in de eigen stem ontwaakt
zag ik : ik heb je niet gedroomd
hier ben je je bestaat

ik heb je liefgehad
dit is de nacht

ik heb je lief
ik heb je niet bedacht

Uit - Zo,voor wie geraakt is door kanker -
Anita

Een relaxte zondag...na een intensieve zaterdag!!!

Gisteren was een dag, waarop ik gewekt werd met telefoontjes, die me aan het denken hebben gezet. Soms wat zorgelijk, als het gaat over familie, maar het mooie is dan, dat ik tijd heb erover na te denken, juist omdat het een vrij weekend is. Want vrije tijd is een meer kostbaar goed voor me geworden, nu ik als zelfstandige in het leven sta! Dus zomaar een keer uitslapen, zomaar een keer heel lang lopen 'tutten' met nog een kop koffie, en de krant, heerlijk vind ik dat...
Gisterenmiddag is de aftrap geweest van Annemarie's project 'Vrouwelijke Ondernemers in de Voorstraat van Voorschoten' met een fotograaf en een interview in het Wapen van Voorschoten, door Marjolein, onze verslaggever van de Voorschotense Krant! Een borrel erbij, een meneer ontmoet van het blad LEVEN, kortom aandacht en tijd voor het werk van Annemarie, en geloof me de reacties waren bijzonder. Er gaat nu op drie druk bezochte punten in de Voorstraat hier, reclame gemaakt worden voor Annemarie. Geweldig...op de weg er naar toe, zei Annemarie nog 'Aniet ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen...' welnu..het ging helemaal goed. Het artikel komt volgende week donderdag in de krant! Dus hou de Voorschotense krant goed in de gaten! En met een prachtige mand met bloemen planten van Suzie en een hart van chocolade met 'Lieve Annemarie bedankt' gingen wij weer huiswaarts. Leuk, en bijzonder...en ik ben dan alleen maar trots en blij als ik zie hoe mensen reageren op haar werk! Gisterenavond een feest van Irene, die 50 jaar werd, in restaurant Allemansgeest, met een jazz-band van wel 8 of meer muzikanten en een zangeres, lekker swingen op oude jazz-nummer en rock and roll. Chique mensen vind ik, waaronder ook Rotary-leden uit Voorschoten, die mij vroegen lid te worden van de Rotary waar Annemarie en ik gesproken hebben. En een ander lid had mij hiervoor al gevraagd....voorlopig nog niet, tijd is een issue voorlopig nog. Als ik geen avondcolleges meer verzorg, dan misschien, maar nu nog niet...even de balans in de gaten houden.
En nu we het hebben over balans....vanmorgen was dus heel lekker. Lang uitgeslapen, nu muziekjes luisteren, vanmiddag met de trein naar Den Haag, lekker naar de film 'it's complicated' met Meryl Streep...heerlijk, zomaar niet zoveel hoeven. Daarna op tijd naar bed, want er wacht ons weer een intensieve en drukke week. Een nieuwe coachee bij het Ministerie van OCW, de opdracht van ABN-AMRO is binnen, hier moet een goed plan voor gemaakt worden. Ik heb wel al wel een idee in het hoofd, ga dit op papier zetten en doormailen. En weet je wat bijzonder is, en waar ik nog even aan moet wennen. Dat deze teammanager, een vrouw van 38, zei 'je senioriteit is belangrijk in dit traject'. Tja mensen, daar sta ik dan, als vijftigjarige en nu gaat dit meespelen, op dit moment nog in positieve zin...maar hoe lang ga ik dit volhouden, ik ben gewoon nu een ouder iemand! Met grijs haar, een bril omdat ze niet meer zo goed ziet, een wat zwakke rug, niet meer maatje 38 (heb ik niet zoveel gehad hoor...)! Maar er lijkt qua werk nog meer aan te komen, we wachten af...ondertussen zit er ook een weekend in, samen met mijn vader! Els gaat namelijk naar Budapest met haar dochter en in dat weekend, gaat Aniet een heel weekend naar haar papa op de boerderij. Om samen te zijn, wat familie te bezoeken, wat aandacht te besteden aan elkaar. Wat rond te rijden op het eiland, wat herinneringen op te halen, heerlijk! Wie weet gaan we dan even naar tante Suus in Goes, zou leuk zijn toch...Maar het allerleukste is dat ik hem dan lekker ga verwennen. Met aandacht, met zijn, met lekkere hapjes voor hem maken. Met gezelligheid...ik heb er echt zin in! Ik wil graag zolang hij er nog is, mooie momenten met hem hebben, samen met Annemarie, maar ook zomaar met zijn tweetjes. Annemarie heeft af en toe zo'n dagje samen met haar moeder. En daar kan ik dan stiekem zo intens naar terugverlangen, een dagje met mijn moeder samen zijn! Op dat soort momenten, dan kijk ik eens naar haar foto en vraag me af hoe het met haar is. Ooit zei een helderziende me, dat het goed met haar is, dat ze is opgevangen door twee oude grijze dames, haar moeder, en een tante...dus het zal goed zijn. Maar soms wil ik haar gewoon nog eventjes heel dichtbij me hebben! Als ik aan mijn moeder denk, dan komt ook altijd tante Tanneke even bij me langs in gedachten. Tante wordt in maart ook al 85, ik ga proberen haar weer eventjes te bezoeken, oom Wim wordt morgen volgens mij al 87...mensen, aan wie ik altijd met veel liefde denk. En hoe klein mijn familie is laatst zei ik tegen tante Anita 'u heeft dan wel geen dochter, dan ben ik dat maar een beetje voor u' zo voelt het wel. Tante Aniet wordt ook 86, en dat betekent een diner in Herkingen, met zijn allen, gezellig, maar eerst een glas champagne in hun huis...heerlijk!!
En nu geniet ik nog even van deze mooie zondag...van het samenzijn met Annemarie, van deze rust...heerlijk! Ik wens jullie een fijne dag toe...met een gedichtje uit het blad ZO - een blad voor wie geraakt is door kanker - :
KUNST
Momenten
Van helderheid
Of beter nog : van grote
Klaarheid

Schaars zijn die momenten
En ook nog goed verborgen

Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel

De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt
Die klaarheid, af en toe....

Een fijne zondag, Anita