Op deze mooie zondagmorgen schrijf ik een blog. Deze blog ben ik begonnen te schrijven, gisteren vanuit Harfsen. Een blog over de stilte, over de boodschap die het leven me soms brengt. Ik was vrijdag na het afscheid van Loes in Harfsen samengekomen met het bestuur van de Stichting Een Land Een Samenleving. Een bijzondere groep mensen, en we verbleven in het familiehuis van een van hen. Een prachtige plek, met een weids uitzicht.
Met vergezichten, vogels, mooie geluiden van de natuur. Een huis, van overgrootouders, dat nu is van 11 neven en nichten. En ik, ik mag hier zomaar zijn. Met mensen die ik niet zo goed ken, het bestuur. Gek, hoe ik stil kan zijn, en op de achtergrond, omdat ik mijn plekje nog wil vinden. Komt goed. We gaan door, in een andere samenstelling, en voorzichtig. Zonder al te veel grootse dingen. Ook wel fijn, om vanuit deze stilte te herdenken, aan gisteren terug te denken. Toen ik in mijn bed (mijn slaapzak) Gisteren mochten wij Loes herdenken. Vrijdag kregen wij van Loes, tijdens haar afscheidsplechtigheid, heel veel wijsheid aangereikt. Mooie woorden werden gesproken, een bijzonder mens, met een immens groot hart is ons ontvallen. En toen wij de aula uitliepen, weerklonk het lied 'genoten' van Guus Meeuwis. Een tekst, waarin Loes ons bedankt voor het feit, dat zij genoten heeft van ons, van onze vriendschap, van onze liefde, van ons. Mooi, puur en zo eerlijk. En weet je lieve mensen, toen ik daarna naar Harfsen reed, heb ik in de auto, dit nummer wel 10 keer afgeluisterd. En weer realiseerde ik me, dat mensen die zich vanuit het hart verbinden aan een ander mens, ons leven zoveel rijker maken. Zoveel meer inhoud geven. En Loes, je hebt ons hierin verrijkt. Dank je wel Loes, voor wie je was, en voor het feit, dat je zomaar ons leven binnenstapte, samen met jouw Wilma. Dank voor al die mooie glazen, die we met elkaar dronken, dank voor alles. Ook ik heb genoten van jouw vriendschap, en van jou...rust zacht mooi mens. Ik zal je missen, jij die zomaar binnen kon stappen bij Mila, of op het terras ging zitten en een fles Champagne bestelde. Gewoon omdat de zon scheen, of omdat je er zin in had, of omdat je iets wilde delen. Dank je wel. Ik waardeer jouw wijze van menszijn. En hoe bijzonder, toen ik gisteren naar huis terugreed en weer dat mooie nummer terug mocht horen van Guus, ook toen was jij ergens bij mij. En toen ik met mijn slaapzak en weekendtas, de straat in liep, zag ik een vrouw ons huis binnenstappen en ik dacht 'dat lijkt Wilma wel'. Wilma de vrouw van Loes. En jawel doordat zij met Annemarie contact had die ochtend, had zij besloten eventjes binnen te lopen bij ons. En hoe fijn was dat. En toen wij met zijn drietjes op het dakterras zaten, toen dacht ik 'in de sfeer van Loes leefde en hoe wij elkaar hebben ontmoet, past hier champagne bij' en hebben wij een fles champagne gedronken op Loes, en op het leven. Bijzonder, mooi en anders. Leeg ook, omdat Loes er niet fysiek bij was. Maar zij is er wel. Dus Loes op jou!!!
En daarna wilde ik niet zoveel. Even het dorp inlopen, samen met Annemarie. Hoe fijn, vrienden of bekenden tegenkomen, een fles Clos Marguerite drinken met Joke en Rachel. Fijn. Susan en José ontmoeten, Ingeliese met haar dochter, kortom, veel vrouwen, mooie mensen, bij Mila op het terras, of erom heen. Gezelligheid, in dit fraaie dorp. Thuiskomen is goed hier. Ik realiseerde me toen Wilma hier binnenstapte, hoe belangrijk het is, om je deur te openen voor mensen. Om er te mogen zijn voor de ander. Zo meegekregen vanuit onze boerderij. Vrijdag in Harfsen vertelden we elkaar waar je vandaan komt, wie je ouders zijn, waarom je bent geworden wie je nu bent. En altijd is mijn verhaal, een ode aan mijn ouders. Hun gastvrijheid, de ruimte die zij boden, voor mensen zonder huis, mensen die aan het zoeken waren, mensen die even een huwelijksdip hadden, mensen die aandacht nodig hadden. Altijd was daar die boerderij van de familie van Loon. Die prachtige plek, open en ruim, en zo gastvrij. Geweldig...en ook al woon ik nu in het centrum van Wassenaar, is mijn huis niet zo groot, mijn hart is dat wel. Dus kom en laat me je verwarmen. Laat me ervoor je zijn, ik heb plaats genoeg. Ik wil delen, kan delen en doe dit met liefde voor jou.
Nu, zondag, de krant, de Nespresso, de krant, en jawel muziek die door mijn nieuwe soundbar galmt, geweldig...nu klinkt André Hazes junior 'ik leef mijn eigen leven'. Heerlijk...vanmiddag op de fiets naar Voorschoten, Jazz met vrienden, gezellig. Wat een weekend, een weekend vol leven, en hierdoor ervaar ik maar weer, dat leven en dood, zo dichtbij elkaar staat. En een weekend, vol van Loes, vol door Loes, en lieve Loes, in gedachten proost ik op jou. Dag mooi mens! Dag...
Met vergezichten, vogels, mooie geluiden van de natuur. Een huis, van overgrootouders, dat nu is van 11 neven en nichten. En ik, ik mag hier zomaar zijn. Met mensen die ik niet zo goed ken, het bestuur. Gek, hoe ik stil kan zijn, en op de achtergrond, omdat ik mijn plekje nog wil vinden. Komt goed. We gaan door, in een andere samenstelling, en voorzichtig. Zonder al te veel grootse dingen. Ook wel fijn, om vanuit deze stilte te herdenken, aan gisteren terug te denken. Toen ik in mijn bed (mijn slaapzak) Gisteren mochten wij Loes herdenken. Vrijdag kregen wij van Loes, tijdens haar afscheidsplechtigheid, heel veel wijsheid aangereikt. Mooie woorden werden gesproken, een bijzonder mens, met een immens groot hart is ons ontvallen. En toen wij de aula uitliepen, weerklonk het lied 'genoten' van Guus Meeuwis. Een tekst, waarin Loes ons bedankt voor het feit, dat zij genoten heeft van ons, van onze vriendschap, van onze liefde, van ons. Mooi, puur en zo eerlijk. En weet je lieve mensen, toen ik daarna naar Harfsen reed, heb ik in de auto, dit nummer wel 10 keer afgeluisterd. En weer realiseerde ik me, dat mensen die zich vanuit het hart verbinden aan een ander mens, ons leven zoveel rijker maken. Zoveel meer inhoud geven. En Loes, je hebt ons hierin verrijkt. Dank je wel Loes, voor wie je was, en voor het feit, dat je zomaar ons leven binnenstapte, samen met jouw Wilma. Dank voor al die mooie glazen, die we met elkaar dronken, dank voor alles. Ook ik heb genoten van jouw vriendschap, en van jou...rust zacht mooi mens. Ik zal je missen, jij die zomaar binnen kon stappen bij Mila, of op het terras ging zitten en een fles Champagne bestelde. Gewoon omdat de zon scheen, of omdat je er zin in had, of omdat je iets wilde delen. Dank je wel. Ik waardeer jouw wijze van menszijn. En hoe bijzonder, toen ik gisteren naar huis terugreed en weer dat mooie nummer terug mocht horen van Guus, ook toen was jij ergens bij mij. En toen ik met mijn slaapzak en weekendtas, de straat in liep, zag ik een vrouw ons huis binnenstappen en ik dacht 'dat lijkt Wilma wel'. Wilma de vrouw van Loes. En jawel doordat zij met Annemarie contact had die ochtend, had zij besloten eventjes binnen te lopen bij ons. En hoe fijn was dat. En toen wij met zijn drietjes op het dakterras zaten, toen dacht ik 'in de sfeer van Loes leefde en hoe wij elkaar hebben ontmoet, past hier champagne bij' en hebben wij een fles champagne gedronken op Loes, en op het leven. Bijzonder, mooi en anders. Leeg ook, omdat Loes er niet fysiek bij was. Maar zij is er wel. Dus Loes op jou!!!
En daarna wilde ik niet zoveel. Even het dorp inlopen, samen met Annemarie. Hoe fijn, vrienden of bekenden tegenkomen, een fles Clos Marguerite drinken met Joke en Rachel. Fijn. Susan en José ontmoeten, Ingeliese met haar dochter, kortom, veel vrouwen, mooie mensen, bij Mila op het terras, of erom heen. Gezelligheid, in dit fraaie dorp. Thuiskomen is goed hier. Ik realiseerde me toen Wilma hier binnenstapte, hoe belangrijk het is, om je deur te openen voor mensen. Om er te mogen zijn voor de ander. Zo meegekregen vanuit onze boerderij. Vrijdag in Harfsen vertelden we elkaar waar je vandaan komt, wie je ouders zijn, waarom je bent geworden wie je nu bent. En altijd is mijn verhaal, een ode aan mijn ouders. Hun gastvrijheid, de ruimte die zij boden, voor mensen zonder huis, mensen die aan het zoeken waren, mensen die even een huwelijksdip hadden, mensen die aandacht nodig hadden. Altijd was daar die boerderij van de familie van Loon. Die prachtige plek, open en ruim, en zo gastvrij. Geweldig...en ook al woon ik nu in het centrum van Wassenaar, is mijn huis niet zo groot, mijn hart is dat wel. Dus kom en laat me je verwarmen. Laat me ervoor je zijn, ik heb plaats genoeg. Ik wil delen, kan delen en doe dit met liefde voor jou. 
Nu, zondag, de krant, de Nespresso, de krant, en jawel muziek die door mijn nieuwe soundbar galmt, geweldig...nu klinkt André Hazes junior 'ik leef mijn eigen leven'. Heerlijk...vanmiddag op de fiets naar Voorschoten, Jazz met vrienden, gezellig. Wat een weekend, een weekend vol leven, en hierdoor ervaar ik maar weer, dat leven en dood, zo dichtbij elkaar staat. En een weekend, vol van Loes, vol door Loes, en lieve Loes, in gedachten proost ik op jou. Dag mooi mens! Dag...
