Let it be...en afscheid nemen....

Let it be...wie kent het nummer niet, the Beatles. Toen ik nog op de boerderij woonde, draaide ik dit nummer op mijn Dual pick up. En nu, nu probeer ik, bij mijn zesde poging om piano te leren spelen, me de eenvoudige akkoorden van dit nummer eigen te maken. Ja, want gisterenavond heb ik mijn eerste pianoles gehad, bij een hele leuke jonge man in Leiden. Een creatieve club mensen, bij elkaar in een oude school, bandjes, muzieklessen, kunstenaars, kortom een omgeving, waar het goed vertoeven is. En daar probeer ik op een heel andere manier muziek te leren spelen. Simpele nummers, eigentijdse nummers en mooie herinneringen, vandaar Let it be...
Leuk, en ik ga nu proberen, met deze jonge man, voorzichtig vorderingen te maken en te genieten van mijn mooie Kawai piano.
En vandaag vertrokken wij al rond negen uur naar Paasloo, een prachtig kerkje met een mooie begraafplaats erbij, en daar stond de kist met het lichaam van Eveline, omringd door witte rozen, veel mensen, uit allerlei windstreken, en prachtige muziek. Speeches, waardoor de tranen over je wangen liepen en muziek, die raakte...zo ook het nummer Kenau van Wyke van Weerden, prachtig...zo intens. Dit nummer was door haar dochters voor Eveline uitgezocht. En in dat prachtige kerkje kwamen al die mooie momenten uit het leven van Eveline langs. En daarna dronken we met elkaar prosecco en waren er mooie hapjes, verzorgd door de cateraar die ook het eten tijdens hun bruiloft heeft verzorgd. Het was een dag, waar Eveline zelf volledig de regie in heeft gehad, zo kenmerkend voor deze vrouw.
En tijdens de nazit, ontmoeten we weer zoveel mooie mensen en waren de herinneringen, warm en bijzonder. Dus ik vermoed zomaar, dat we binnenkort afreizen naar Oldemarkt, om bij Leo te zijn. Dank je wel voor dit mooie samenzijn, op een zonnige woensdag in dat prachtige rustige landschap nabij de Weerribben, en Eef, dank je wel voor jouw mooie zijn in mijn leven. En zoals de dominee me zondag weer vertelde, betekent, dit dat ik je meedraag in mijn leven, in mijn hart. En waar ik ook ga, jij gaat met me mee...zoals ik zelf altijd zeg, is mijn rugzak weer een beetje meer gevuld vandaag. En koester ik wat er is. Op de weg terug, even gestopt bij Yarden, in Almere, en daar Annemarie even voorgesteld aan wat collega's. Leuk, en bijzonder. En van Wouter, kreeg zij een heel lief Yarden knuffeltje. Een heel zacht lammetje...
En terwijl Let it be uit de speaker knalt, trek ik me nog even terug.
Ik draai prachtige muziekjes, herinneringen aan vroeger, aan vriendschappen, aan mooie mensen...en muziek maakt, dat je ook een glimlach op je gezicht krijgt, als je terugdenkt aan dat ene moment, en dus denk ik vanaf vandaag als ik Dansen aan Zee van Blof hoor, terug aan Eveline en haar liefde voor Vlieland. Mooie foto's kwamen voorbij, ook van haar 50e verjaardag, waarbij wij als verrassing ook een huisje hadden gehuurd op Vlieland, en op haar feestje binnenstapten, geweldig...