Vroeger was ik bevriend met Loes, Loes Jongejan en het is alweer heel veel jaar geleden dat ik Loes voor het laatst heb gesproken, heb gezien. Haar moeder zag ik soms nog wel, haar zuster ook. In de kerk, met mijn moeder en ook nog, na het overlijden van mijn moeder. En nu een paar maanden geleden is ook de moeder van Loes overleden. En zomaar, via internet, zijn wij weer met elkaar in contact. Loes en ik...onze jeugd, de brugklas, ondeugend zijn en lol maken, samen met Letty en Tanja, met Juliette en met al die andere vriendinnen van vroeger. En Loes en ik wij mailen elkaar en vandaag stuurde zij mij, als hart onder de riem, een lieve mail met een uitspraak van haar moeder :
Het is niet erg alles komt goed.
Mijn oma zei altijd: het is niet erg.
Want durven is het beste middel om te slagen.
Zo overwin je zelfs het zwaarste lot.
Het is niet erg, alles komt echt goed.
Mooi he, zomaar zo'n spreuk, midden op de dag. Zomaar een kadootje...zoals het leven blijkbaar altijd vol kadootjes is. Zojuist kwam Cor, een collega van mij van vroeger, van de HTM. Hij is nu al 69 jaar en woont hier in de buurt. Hij zocht een loopbaancoach voor zijn dochter en kwam mij via internet op het spoor. En hij bracht bloemen mee, lief he...het leven is goed!
Anita
