Het is en wordt weer hoog tijd om eens even bij te praten. Met wat beelden erbij...allereerst natuurlijk nog even pa, 'die oude rus' toen hij van hieruit vertrok na zijn weekend Voorschoten. En dan die vrouwen....Een avondje authentieke vrouwen,die zichzelf nu alweer TOPvrouwen hebben genoemd. Je kunt maar een goed beeld hebben van jezelf toch...de foto's spreken voor zich. Vrolijk, ongedwongen, bijzonder en met heerlijke muziek...een simpele hap, en goede wijn. Het leven kan zo simpel zijn. Zelf zit ik al een tijdje een beetje vast, tegen het randje om het zomaar eens te zeggen. Teveel werk, ontwikkelingen op een dieper niveau, en me losmakend van de wereld om me heen, besloot ik een weekendje weg te gaan en in alle rust naar Domburg, het werd een bijzonder weekendje, het regende en regende, ik heb kou gevat en werd ziek...wat zal ik er meer nog over zeggen. Ik kwam ziek thuis, koorts, keelontsteking en ik voelde me beroerd. Stof tot nadenken en op een bijzondere manier intens...tussendoor nog bij mijn vader geweest. En hij had aan iedereen die het maar horen wilde verteld dat de zorg in Voorschoten 'geen vluggertje was' en bij het uitspreken van zijn eigen grapje, moest hij lachen, heel hard lachen. En na het weekend weer een beetje geland, weer wat rust in mijn hoofd en hart, waardoor ik weer vanuit een soort balans het leven tegemoet kan zien. Maar ziek ben ik nog wel, ook al heb ik gewerkt, mijn keel, mijn hoofd....en eigenlijk wil ik al die lieve mensen die mij per sms een berichtje stuurden, bedanken. En Kirsten die begon vanmorgen met 'Love Generation' en met een glimlach aan mij dacht...dank jullie wel. Je weet het, mijn moeder zou zeggen 'een echte van Loon geeft nooit op...' en zo is het ook nu weer. Ik kom overal sterker en mooier uit, en ben echt in een bijzondere fase in mijn leven gekomen...zoals mijn medium zegt, een ontwikkeling op zielsniveau die niet meer te stoppen is. Ondertussen wordt de lat bij Yarden hoog gelegd en ga ik ook deze uitdaging vol in...het voelt als een waardering, een gezien worden, waar ik eigenlijk niet om heb gevraagd, gewoon maar door te zijn, door Anita te zijn, ben ik hier aangekomen. Zoals zoveel in mijn leven, simpelweg door te zijn, gebeuren...En ondertussen is Annemarie druk bezig met Roosje en haar huiswerk, die knapperd krijgt zomaar een HAVO-advies en zit glimmend haar huiswerk te maken. Ik vind het zo super, dat het nu zo goed met haar is en gaat...die Roos. Ik herken zoveel in haar, ik had vroeger ook zo'n broertje die zo makkelijk kon leren en ik moest er zo hard voor werken, maar uiteindelijk wordt dat harde werken dan toch beloond. En ik ben trots, simpelweg trots....
Maar als ik zie hoeveel energie Annemarie en Roos steken in haar huiswerk, dan is het resultaat ook wel terecht. Annemarie is nu naar het Adelbert voor een soort ouderavond. En Roos en ik zijn samen thuis. De komende week begint de drukte, naast mijn baan als Regiomanager Kennemerland, ben ik nu ook interim Regiomanager Alkmaar...een stevige klus om het maar eens zo te zeggen. En ondertussen projecten, bezigheden en van alles wat er bij komt...en een drukte van jewelste. Het pand wordt onderhanden genomen, aannemers zijn aan het werk, 24-uurs kamers worden verhuurd, en de toekomstverwachting is uitdagend. En Van Loon geniet eigenlijk wel. Niet eerlijk zeg ik altijd, om met een Van Loon samen te leven, eigenzinnig, authentiek zeg ik altijd maar...maar voor een partner wel ingewikkeld. De komende weken staat er veel op het programma, een reunie van een bedrijf waar ik dertig jaar geleden werkte. Een vervolg bij een van mijn opdrachtgevers, wat minder trainen, om zo meer tijd te krijgen voor mijn uitvaartondernemeing. En het boekenfestival op 8 maart a.s. hier in Voorschoten, ik ben 1 van de 27 schrijvers. Leuk en bijzonder om terug te gaan in de tijd...we zien wel. Geen idee wat deze avond mij gaat brengen.
Hier wat foto's van de dames, van onze TOPvrouwen, vrolijk en wel...en voor de rest, slaap zacht allemaal...morgen weer wat meer diepgang. Nu even niet...liefs, Anita
